Ludwig van Beethoven (1770-1827) -- kompozytor pochodzenia niemieckiego, ale zaliczany obok Josepha Haydna i Wolfganga Amadeusa Mozarta do grupy trzech klasyków wiedeńskich. Urodził się w Bonn, już we wczesnym dzieciństwie przejawiał talent muzyczny. W wieku siedmiu lat jako cudowne dziecko rozpoczął karierę koncertującego pianisty.
W 1787 roku udał się w podróż do Wiednia, gdzie spędzał czas na poznawaniu tamtejszej kultury muzycznej. Niestety, po dwóch tygodniach ze względu na chorobę matki podróż dobiegła końca. Młodemu Beethovenowi udało się zobaczyć jeszcze z matką, ale niebawem dotarła do niego wieść o jej śmierci.
Do Wiednia przeniósł się na stałe w 1792 roku, tam poznano go już wcześniej jako wirtuoza fortepianu. Zyskał sobie szybko przychylność możnych rodów wiedeńskich, mecenasów kultury i sztuki -- Razumowskich, Lobkowitzów, Lichnowskich.
W latach 1796-1798, kiedy kariera kompozytorska Beethovena zaczęła nabierać tempa, kompozytor dostrzegł u siebie pierwsze oznaki głuchoty. Z przerażeniem odkrywał postępy choroby, co spowodowało u niego długotrwały kryzys psychiczny. Szczególnie trudny był rok 1802. Wtedy, podczas pobytu w podwiedeńskim Heiligenstadt, napisał znany dziś pod nazwą „testamentu heiligenstadzkiego” list, w którym przyznawał się, że wracają do niego myśli samobójcze. Niebawem choroba okazała się na tyle zaawansowana, że Beethoven zmuszony został do rezygnacji z aktywnego koncertowania. Poświęcił się wówczas komponowaniu.
Od tego czasu jego sława zaczęła zataczać coraz szersze kręgi. W 1803 roku otrzymał fortepian od słynnego budowniczego tych instrumentów, Erarda. W tym okresie powstała III Symfonia „Eroica”, pierwotnie zadedykowana Napoleonowi Bonapartemu.
Lata 1804-1810 to okres największej płodności artystycznej Beethovena. Nie ustała ona i później, choć od 1819 roku jako osoba niesłysząca posługiwał się w kontaktach z otoczeniem tzw. zeszytami konwersacyjnymi.
Ostatnie lata życia dostarczyły mu wielu powodów do radości. Doceniono go jako twórcę, czego dowodem było przyjęcie do Szwedzkiej Akademii Nauk, zaś Ludwik XVIII przyznał kompozytorowi złoty medal za Missa solemnis D-dur op. 123. Niebawem powstała również najpopularniejsza jego symfonia, skomponowana w „wielkiej ciszy” IX Symfonia d-moll op. 125, która okazała się dziełem rewolucyjnym, zapoczątkowując w dziejach muzyki gatunek symfonii wokalnej.
W tym samym czasie stan zdrowia Beethovena bardzo się pogorszył. Zaczął cierpieć na wiele różnorakich schorzeń, a zalecona terapia z kąpieli w wodach mineralnych okazała się, jak dowiodły niedawno przeprowadzone badania, śmiertelna. Ludwig van Beethoven zmarł w 26 marca 1827 roku, w 1888 roku jego szczątki przeniesiono na Cmentarz Centralny w Wiedniu.
HAMLET
Ludwig van Beethoven / Jacek Tyski
Balet w dwóch aktach wg Williama Shakespeare’a | Prapremiera: 3.10.2013 | Spektakle: 22, 24, 26.01; 14, 21.02; 21.04.2016
