Choreograf i inscenizator. Ukończył Szkołę Baletową w rodzinnym Gdańsku i zaangażował się do Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu (1975). Pracował tam z Conradem Drzewieckim, zdobywając pozycję jednej z czołowych młodych indywidualności artystycznych zespołu. Po czterech latach przeniósł się do łódzkiego Teatru Wielkiego.
W 1983 r. został solistą Le Ballet de l’Opéra de Lyon we Francji, z którym tańczył m.in. w baletach Graya Veredona, Hansa van Manena i Kurta Joossa. W latach 1985-1995 występował z kolei w Het Nationale Ballet (Holenderskim Balecie Narodowym), współpracując z takimi znanymi choreografami, jak: Carolyn Carlson, Nils Christie, Rudi van Dantzig, Nacho Duato, Jan Linkens, Eduard Lock, Hans van Manen, Maguy Marin, Toer van Schayk, Nina Wiener i Peter Wright. Wykonywał partie solowe w baletach klasycznych i neoklasycznych oraz w choreografiach tańca współczesnego.
Swoją pierwszą choreografię stworzył w 1986 r. na Międzynarodową Galę Baletową w Łodzi. Po zrealizowaniu kilku baletów do programów warsztatowych Het Nationale Ballet, w 1992 r. wystawił z sukcesem balet Szostakowicz — Symfonia kameralna, który wszedł do głównego repertuaru tego zespołu. Od 1995 r. zajmował się pracą choreograficzną jako wolny strzelec. W sezonie 1997/98 związał się jako choreograf z zespołem Washington Ballet, a w sezonie 1998/99 z Het Nationale Ballet. Od tamtej pory zasłynął jako choreograf na arenie międzynarodowej, przygotowując prawie 70 baletów, w tym cieszące się uznaniem: Do Not Go Gentle… oraz In Light and Shadow; zrealizowane z rozmachem, pełnospektaklowe przedstawienia: Kurt Weill, Acid City, Don Giovanni, Tristan (dla Królewskiego Baletu i Niebezpieczne związki; a także Symfonię fantastyczną dla Australian Balet (Baletu Australijskiego).
W 1995 roku jego duet Detail IV zdobył Złotą Nagrodę Choreograficzną na Międzynarodowym Konkursie Baletowym w Helsinkach. W 2000 roku artysta otrzymał Medal 200-lecia Polskiego Baletu od naszego Ministerstwa Kultury oraz Nagrodę Choreograficzną holenderskiej Fundacji Dansersfonds ‘79. Jego prace: Do Not Go Gentle… (2000) i Kurt Weill (2001) zostały uznane w Holandii za wydarzenia artystyczne tamtych sezonów i jako takie prezentowano je w ramach Holenderskich Dni Tańca. W 2001 roku jego ambitny i prowokujący spektakl Kurt Weill był także nominowany w moskiewskim Teatrze Bolszoj do prestiżowej międzynarodowej Nagrody „Benois de la Danse” w aż trzech kategoriach.
W styczniu 2003 r. Krzysztof Pastor został mianowany etatowym Het Nationale Ballet, dzieląc odtąd tę pozycję z Hansem van Manenem. Potem stworzył tam m.in. balety Si después de morir i Voice, którego premiera miała miejsce na Holland Festival 2004, Don Giovanniego oraz Crossing Paths, Suite for Two i Visions at Dusk. W grudniu 2007 r. moskiewski Balet Bolszoj zaprosił go do współpracy z jego czołową gwiazdą Svetlaną Zakharovą, dla której zrealizował duet ze swojego Tristana i solo z baletu Voice. W maju 2008 r. zaprezentował w Edynburgu nową, oryginalną wersję Romea i Julii Prokofiewa z zespołem Scottish Ballet, a jego choreografie Moving Rooms (2008) i Szeherezady (2009), przygotowane specjalnie na Holland Festival, miały swoje premiery w wykonaniu Het Nationale Ballet. Jego ostatnimi pracami w Amsterdamie były: Dumbarton Dances (2009) i Nijinsky — Dancer, Clown, God (2010).
Oprócz pracy dla Het Nationale Ballet, wystawiał balety dla wielu zespołów w innych krajach, m.in. dla Królewskiego Baletu Szwedzkiego, Baletu Bolszoj w Moskwie, Scottish Ballet, Washington Ballet, Baletu Opery Drezdeńskiej, Baletu Izraelskiego, Królewskiego Baletu Flamandzkiego, Baletu Opery Narodowej w Warszawie (Trzecia symfonia Góreckiego, 1994), Narodowego Baletu Litwy, Narodowego Baletu Łotwy, Donau Ballet, Narodowego Baletu Węgier, Teatru Narodowego w Brnie, Państwowego Baletu w Ankarze, Australian Ballet, West Australian Ballet, Royal New Zealand Ballet i Hong Kong Ballet. Tworzył też kameralne formy choreograficzne specjalnie dla wybranych solistów baletu.
Jego prace pojawiały się w programach znanych festiwali: Holland Festival, Holland Dance Festival i Edinburgh Festival, a także na międzynarodowych konkursach baletowych, zyskując wysokie oceny krytyki i uznanie publiczności. Były też pokazywane przez Het Nationale Ballet podczas tournée po Holandii, Francji, Kanadzie i Wielkiej Brytanii, zaś Australian Ballet w 2008 roku przywiózł jego Symfonię fantastyczną na swoje prestiżowe występy gościnne do Paryża. Artysta był również zapraszany jako juror Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego w Groningen, Konkursu Eurowizji dla Młodych Tancerzy w Warszawie, Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Nowym Jorku, Nagrody Benois de la Danse (baletowego Oscara), Międzynarodowego Festiwalu Baletowego Dance Open w Sankt Petersburgu i Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku.
Po latach nieobecności twórczej w kraju Krzysztof Pastor został zaproszony do Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, by zrealizować na naszej scenie swojego Tristana z muzyką Richarda Wagnera. W następstwie pierwszych wizyt choreografa w Warszawie, dyrektor Waldemar Dąbrowski złożył mu propozycję objęcia dyrekcji baletu Opery Narodowej, z założeniem nadania zespołowi samodzielności artystycznej i podniesienia jego pozycji w Teatrze Wielkim do rangi Polskiego Baletu Narodowego. Artysta objął tę funkcję 18 marca 2009 r., zachowując jeszcze do czerwca 2017 roku swoje obowiązki choreografa-rezydenta Het Nationale Ballet w Amsterdamie. Od chwili objęcia dyrekcji PBN wystawił już w Warszawie swoje wcześniejsze balety: Kurt Weill (2009), In Light and Shadow (2010), Moving Rooms (2012), Romeo i Julia (2014), Burza oraz Bolero (2016), a także zrealizował nowe choreografie: I przejdą deszcze… (2011), Adagio&Scherzo (2014), Casanova w Warszawie (2015), oryginalną wersję Jeziora łabędziego (2017) oraz własną interpretację Koncertu f-moll Chopina (2018).
Dodatkowo, od 10 października 2011 r. jest dyrektorem artystycznym baletu Litewskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu w Wilnie. Dyrektor generalny litewskiej sceny narodowej Gintautas Kėvišas, pozostając pod wrażeniem osiągnięć Polskiego Baletu Narodowego, zaprosił choreografa, by nadał nowy kształt artystyczny wileńskiemu baletowi.
Krzysztof Pastor jest także laureatem nagród specjalnych polskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Związku Artystów Scen Polskich (Terpsychora) oraz ZAiKS-u. Został również odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” i Honorową Złotą Gwiazdą Ministerstwa Kultury Republiki Litewskiej. W 2017 roku otrzymał tytuł „Wybitnego Polaka” od Fundacji Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska”.
(fot. Łukasz Murgrabia)
