Czarodziejski flet

Aria Królowej Nocy wraz kilkunastoma innymi skarbami muzyki dawno już opuściła Układ Słoneczny i wciąż przemierza kosmos w poszukiwaniu istot rozumnych. Na autorach wyboru listy utworów, które zapisano na złotej płycie i zapakowano do sondy Voyager spoczęła wielka odpowiedzialność: jeśli jest gdzieś we Wszechświecie cywilizacja, która mogłaby nam być wroga, należało zaprezentować się poprzez muzykę, która łagodzi obyczaje. Nikt na Ziemi nie ma jednak wątpliwości, że choćby dla tych kilku minut koloraturowych fajerwerków warto ludzkość ocalić. W podbijającym świat spektaklu berlińskiej Komische Oper, który od kilku sezonów mamy szczęście oglądać w Warszawie, arię wykonuje wielka pajęczyca, tańcząc nad wijącym się u jej ośmiu odnóży Taminem. Barrie Kosky zaprosił do współpracy duet „1927” – czarodziejów performansu, teatru i filmu, którzy po podbiciu edynburskiego Fringe „rozwalili system” także w nobliwych budynkach światowych oper. To oszałamiające, halucynogenne widowisko, w którym aktorzy na żywo grają w szalonej animacji, jest hołdem dla kina niemego. Reżyser twierdzi, że to „niemy film Wolfganga Amadeusa Mozarta” – należy dopowiedzieć, że Mozarta zafascynowanego tyleż osiemnastowiecznymi miedziorytami, co Żółtą łodzią podwodną, Latającym cyrkiem Monty Pythona, komiksami o superbohaterach, by wymienić tylko najczytelniejsze odniesienia. Zdumiewające widowisko, operowa jazda bez trzymanki.

Dyrygent

Piotr Staniszewski

Reżyseria

Suzanne Andrade

Reżyseria

Barrie Kosky

Koncepcja

„1927” (Suzanne Andrade, Paul Barritt), Barrie Kosky

Scenografia i kostiumy

Esther Bialas

Animacje

Paul Barritt

Dramaturgia

Ulrich Lenz

Reżyseria świateł

Diego Leetz

Realizacja oryginalnej inscenizacji

Tobias Ribitzki

Przygotowanie chóru

Mirosław Janowski

Przygotowanie solistów z chóru dziecięcego

Danuta Chmurska

Wykonanie partii pianoforte

Anna Marchwińska