Korsarz

,

PROLOG

Na wybrzeżu
Po udanej kampanii morskiej Konrad i jego korsarze przybijają do lądu. Tymczasem na nabrzeżu właściciel targu Lanquedem ze swymi zbirami poluje na nowe niewolnice. Spodziewa się spotkać młode kobiety z sąsiedniego, wrogiego miasta, które lubią tu spacerować. Wśród beztroskich dziewcząt są również szlachetne panny Medora i Gulnara. I wszystkie zostają schwytane. Handlarz wybiera spośród nich Medorę i Gulnarę, które zabiera na targ.

,

Akt I 

Targ
Lanquedem przybywa na targ z dwiema nowymi niewolnicami. Gulnarę powierza swojej służącej, aby poprawiła jej wygląd, a Medorze każe dołączyć do innych niewolnic. W tym momencie pojawiają się na targu korsarze z Konradem i jego zastępcą Birbantem na czele. Zulmea, córka bogatego kupca, zwraca na siebie uwagę Birbanta, natomiast Lanquedem zachęca Konrada, by poznał jego niewolnice. Początkowo nie jest on zainteresowany, ale nagle oszałamia go widok Medory. Handlarz uświadamia sobie, że zdobył klienta, a Konrad gotów jest dobić z nim targu. Nadchodzi jednak Zeid-Pasza, który może zaoferować wyższą cenę za Medorę…

Lanquedem wita przybysza z szacunkiem i przedstawia mu niewolnice. Zeida-Paszę zachwyca uroda Gulnary i decyduje się na jej zakup. Kiedy gość zbiera się już do wyjścia, handlarz go zatrzymuje. Chce pokazać mu jeszcze pięknie przystrojoną Medorę, którą zmusza do występu. Dziewczyna tańczy, ale ignoruje Paszę skupiając swoją uwagę na Konradzie, który jest nią urzeczony. Jednak między Paszą i Lanquedemem dochodzi do transakcji. Medora jest przerażona, ale Konrad zapewnia, że ją odbije. Kiedy więc Zeid-Pasza opuszcza targ z obiema zakupionymi niewolnicami, Konrad podąża za ukochaną. Korsarze wierzą w powodzenie swojego dowódcy, więc porywa ich żywiołowy taniec. Zabawę przerywa powrót zakochanych. Konrad daje sygnał do wypłynięcia, ale Birbanto z Zulmeą pozostają jeszcze, aby pojmać Lanquedema i jego niewolnice.

,

AKT II

Kryjówka korsarzy
Piraci zgromadzili tu wszystkie złupione bogactwa. Konrad i Medora uspokajają kobiety oczekujące powrotu swych towarzyszy, a potem cieszą się chwilą miłosnego spotkania. Wkrótce wracają wszyscy. Odsuwają na bok Lanquedema z jego niewolnice, by wspólnie z Medorą i Konradem świętować ponowne szczęśliwe spotkania.

Kiedy Konrad prezentuje wszystkim swoją nową miłość, Medora błaga go, by wyzwolił wszystkie niewolnice. Konrad zgadza się i zleca to Birbantowi, ale on jest przeciwny. Medora nalega, więc Konrad nakazuje ich natychmiastowe uwolnienie. Wściekły Birbanto daje za wygraną, jednak poprzysięga zemstę. Sprzymierzeńca odnajduje w Lanquedemie, przyjmuje jego pomoc i uwalnia go z więzów. Handlarz daje mu narkotyk ukryty w róży, który ma sprawić, że Konrad zapadnie w głęboki sen. Birbanto prosi więc swoją Zulmeę, by przekazała kwiat Medorze, która z pewnością ofiaruje go ukochanemu…

Podczas gdy Konrad i Medora oddają się swojej miłości pojawia się Zulmea z zatrutym kwiatem. Nieświadoma pułapki Medora ofiaruje różę Konradowi, który napawa się jej zmysłowym aromatem i szybko traci przytomność. Medora jest wzburzona. Kiedy stara się pomóc ukochanemu, wpada Birbanto z zamaskowanymi korsarzami. Zagrożona dziewczyna chwyta sztylet jednego z napastników i rani go, rozpoznając w nim Birbanta. Korsarze są zdezorientowani, a Birbanto panikuje gdy Konrad zaczyna się budzić. Pospiesza więc Lanquedema do ucieczki i porwania Medory.

Konrad odzyskuje przytomność i jest zaskoczony nieobecnością Medory. Tymczasem Birbanto ukrywa swoją ranę udając, że o niczym nie wie. Konrad jest jednak nieufny, choć nikt nie wyjawia mu prawdy. Zaniepokojony, zarządza wyjazd w poszukiwaniu Medory.

,

AKT III

Pałac Zeida-Paszy
Gulnara, najnowsza faworyta Zeida-Paszy, cieszy się ze swej czołowej pozycji w jego haremie. Tymczasem Lanquedem, czując się jego dłużnikiem, przyprowadza do pałacu Medorę. Dziewczyna jest zagubiona, ale uspokaja się widząc Gulnarę. Pasza docenia gest Lanquedema i zaprasza odaliski, by zabawiły gościa występem, a handlarz z upodobaniem korzysta z ich towarzystwa.

Zeid-Pasza oddaje się marzeniom. Jego duch błądzi po Ożywionym Ogrodzie, gdzie widzi Medorę i Gulnarę. W tym czasie korsarze starają się wtargnąć do pałacu. Przebrani za pielgrzymów wyznają napotkanemu Lanquedemowi, że liczą na gościnność Paszy. Handlarz obiecuje im pomoc i wstawiennictwo u gospodarza.

Kiedy niewolnice wybudzają Paszę, Lanquedem prosi go o przyjęcie pielgrzymów. Medora i Gulnara są zdziwione ich obecnością, ale przebrany Konrad dyskretnie ujawnia się ukochanej, a potem wkracza do akcji. Napastnicy pojmują Lanquedema i Zeida-Paszę. Podejrzenia Medory budzi jednak jeden z zamaskowanych korsarzy. To Birbanto, którego Medora demaskuje przed Konradem, wskazując na zadaną mu ranę. Dochodzi do ich walki, podczas której Konrad zabija przeciwnika. Wszyscy są zszokowani, ale muszą uciekać przed nadchodzącymi żołnierzami Zeida-Paszy. Tylko Gulnara woli pozostać u jego boku.

,

Epilog

Kiedy Medora dochodzi do siebie w ramionach Konrada, korsarze przygotowują się do podniesienia kotwicy. Niestety nadciąga sztorm, który pochłania ich statek. Jedynie Konradowi i Medorze udaje się uratować i dotrzeć do brzegu. Wdzięczni niebiosom za ratunek, w świetle księżyca przysięgają sobie wieczną miłość.