Lohengrin

Akt I

Król niemiecki, Heinrich der Vogler, przybył do Brabancji w celu zebrania wojsk, gdyż Niemcy są w niebezpieczeństwie. Zastaje Brabancję niespokojną. Friedrich von Telramund, regent Brabancji i opiekun Elsy i Gottfrieda, dzieci nieżyjącego Księcia, donosi Królowi, że Gottfried zniknął. Telramund podejrzewa Elsę o zamordowanie młodszego brata i dodaje, że chociaż zmarły Książę obiecał mu rękę Elsy, był tak zbulwersowany jej zbrodnią, że zamiast niej pojął za żonę Ortrud. Teraz razem chcą objąć tron Brabancji.

Król wzywa Elsę. Księżniczka przyznaje, że przepełniona żalem za utraconym bratem, modliła się o pomoc i wtedy ukazał jej się Rycerz, który obiecał jej bronić. Król proponuje sąd boży -- pojedynek. Telramund zgadza się, lecz kto będzie walczył dla Elsy? Księżniczka wzywa swego Rycerza i za trzecim wezwaniem ten się pojawia. Prosi, by w razie zwycięstwa Elsa oddała się pod jego opiekę i wyszła za niego. Elsa zgadza się. Jest jednak jeden warunek: Elsa nie może nigdy spytać, jak Rycerz się nazywa ani skąd pochodzi. Rycerz wygrywa walkę i daruje życie Telramundowi.

Akt II

Telramund i Ortrud zostali wykluczeni z uroczystości wyprawianych z okazji ślubu Elsy z tajemniczym Rycerzem. Telramund obwinia Ortrud za okłamanie go w sprawie rzekomego zabójstwa Gottfrieda. Ortrud drwi z wiary Telramunda, że to Bóg obronił niewinność Elsy -- sama wierzy w starsze i mroczniejsze bóstwa. Mówi mu, że Rycerza chroni zaklęcie, które można pokonać, jeśli tylko się go zrani, nawet nieznacznie. Nadchodzi Elsa i lituje się nad Ortrud, która zasiewa w jej głowie ziarnko niepewności -- czyż Elsa nie powinna wiedzieć, skąd pochodzi Rycerz i kim jest, zanim go poślubi?

Herold ogłasza, że Telramund zostaje wygnany, a Rycerz jest odtąd obrońcą Brabancji. Gdy Rycerz prowadzi Elsę na ceremonię zaślubin, Ortrud zatrzymuje pochód żądając, by wyjawił swą prawdziwą tożsamość. Telramund szepcze Elsie, żeby pozwoliła mu zranić Rycerza, choćby w czubek palca, co pozwoliłoby odkryć jego tajemnicę. Obiecuje pozostać w pobliżu na wypadek, gdyby Elsa go potrzebowała.

Akt III