Hamlet

Akt I

Dwie pierwsze sceny stanowią klamrę dla całości spektaklu: Hamlet umiera. W niemym krzyku wyraża całą swoją rozpacz. Szaleństwo doprowadziło go na skraj nędzy -- on, książę, niedoszły następca tronu -- stracił wszystko: ojca, matkę, władzę, rozum i miłość, która mogła go ocalić. Słyszymy początek jego monologu wewnętrznego. Na scenę wychodzi Ofelia z mokrymi włosami, za nią podąża orszak pogrzebowy. Samobójczyni wygląda jakby kroczyła po podium, jak modelka na wybiegu, który w efekcie okazuje się być jej grobem i w którym na końcu zapada się i znika.

W scenie trzeciej zaczyna się właściwa akcja dramatu: Hamlet przyjeżdża do Danii. Na królewskim dworze czuje się wyobcowany, nie poznaje tego świata. Odkrywa, że to nie jest stypa po królu, jego zmarłym ojcu, ale wesele i uczta na cześć nowego władcy -- jego stryja Klaudiusza, który właśnie poślubił jego owdowiałą matkę -- królową Gertrudę. Wśród zebranych pojawia się przyjaciel księcia -- Horacjo -- z nowiną o Duchu ojca Hamleta, który pojawił się na murach zamku. Hamlet podąża za Horacjem i światłem, prowadzącym ich na spotkanie z Duchem. Duch zmarłego ojca odkrywa przed Hamletem prawdę o swojej śmierci -- został zatruty w czasie snu przez swojego brata Klaudiusza -- i namawia Hamleta do zemsty.

Roztrzęsiony Hamlet spotyka się z Ofelią. Odtrąca jej miłość. Skrzywdzona Ofelia zwierza się swojemu ojcu, Poloniuszowi, który właśnie odprawia jej brata Laertesa do Anglii. Poloniusz czyta list miłosny Hamleta do Ofelii i w nim upatruje przyczyn dziwnego zachowania Hamleta. Odkrywa treść listu przed Klaudiuszem i Gertrudą. Król przywołuje Rosencrantza i Guildensterna -- dawnych kompanów Hamleta -- zaczyna z nimi spiskować. Wysyłają Ofelię na spotkanie z Hamletem, aby z ukrycia podejrzeć zachowanie kochanków. Hamlet odtrąca Ofelię, a ona oddaje mu jego listy miłosne. Zostaje sama, ze złamanym sercem -- zaczyna się jej przemiana duchowa. 

Hamlet inscenizuje na królewskim dworze pantomimę, ukazującą moment zatrucia swojego ojca przez Klaudiusza. Oburzony król opuszcza widownię, dając tym samym Hamletowi potwierdzenie jego podejrzeń. Gertruda prosi syna do siebie na rozmowę. Hamlet próbuje wybaczyć matce, ale gdy Duch jego ojca pojawia się ponownie, w ataku furii wbija sztylet w zagłowie królewskiego łoża, za którym ukrywa się podsłuchujący Poloniusz. Śmiertelnie rannego Poloniusza wywleka z komnaty przerażonej matki. Klaudiusz pisze list skazujący Hamleta na śmierć. Przywołuje Rosencrantza i Guildensterna, powierzając im list i wysyła ich w podróż do Anglii, w którą mają zabrać ze sobą Hamleta i wykonać na nim wyrok. Ofelia jest na skraju obłędu. Odrzuca pomoc swych przyjaciółek i wchodzi w nurt rzeki – topi się, popełnia samobójstwa, o którym Hamlet potrafił jedynie teoretyzować.