Nabucco

Giuseppe Verdi

Performances

Opera in four acts
Libretto: Temistocle Solera after the drama by Auguste Anicet-Bourgeois and Francis Cornue
World premiere: 9 March 1842, Regio Teatro alla Scala, Milan
Warsaw premiere: 25 February 1854, Teatr Wielki
Premiere of this production: 26 June 1992
In the original Italian with Polish surtitles

Nabucco, one of the earliest operas by Verdi, has invariably enjoyed enormous popularity among audiences practically from its world premiere in 1842. Undoubtedly this success can be partly attributed to the four-minute chorus of Jewish slaves, Va, pensiero -- one of the most famous pieces of choral operatic music of all time. Few people realize that it is a fragment loaded with momentous significance. The slaves sing in it of a hope of regaining their freedom in unison and not, as usual, divided into four voices. What is more, this unison becomes gradually and suggestively more and more powerful, symbolizing the cementing of solidarity of the Semitic community. This is why in mid-nineteenth century Va, pensiero was treated by Italians as an unofficial hymn of all the political powers striving towards the unification of Italy.

Marek Weiss-Grzesiński's staging has been in Teatr Wielki's repertoire for almost a quarter century. Is it not too long? Has the aesthetic of this show grown old? Even if indeed it is so, it should nevertheless be a compulsory show to view for every educated Pole.

Cast

2016-05-04 | 19:00

Credits

Chorus and Orchestra of the Teatr Wielki - Polish National Opera
Polish National Ballet

Synopsis

  • Akt I

    Na dziedzińcu świątyni jerozolimskiej lud błaga Boga o ratunek przed zbliżającą się armią babilońską, którą prowadzi król Nabuchodonozor (Nabucco). Hebrajczycy spodziewają się, że zakładniczką pokoju zostanie znajdująca się wśród nich Fenena, córka Nabucca. Uwolniła ona z niewoli babilońskiej młodego księcia Ismaele'a i wraz z nim uszła do Jerozolimy.

    Na czele zbrojnego oddziału babilońskiego wkracza na dziedziniec Abigaille -- pierworodna, lecz nieślubna córka króla Babilonu. Ona także kocha Ismaele'a i teraz triumfuje widząc swoją rywalkę Fenenę, zdaną na jej łaskę. Pojawia się też Nabucco, grożąc śmiercią wszystkim Żydom. Nie słucha próśb arcykapłana żydowskiego Zaccarii i nie poznając Feneny, zamierza się na nią mieczem. Szczęściem, w ostatniej chwili osłania ją Ismaele, zaś Nabucco rozpoznaje córkę i w porywie ojcowskiej czułości bierze ją w ramiona. Zarazem jednak przysięga ukarać srogo naród żydowski.

  • Akt II

    Abigaille jest zagniewana, bo król na czas swojej nieobecności w Babilonie powierzył władzę nie jej lecz Fenenie. Gdy więc Arcykapłan Baala, oburzony życzliwością Feneny dla Żydów, proponuje Abigaille królewską koronę, księżniczka podchwytuje tę myśl z radością. Postanawiają wspólnie rozpuścić między ludem wieść, że Nabucco zginął na wojnie, następnie zaś wprowadzić Abigaille na tron.

    W innej części królewskiego pałacu stary Zaccaria modli się, aby Bóg oświecił jego umysł. Lud żydowski jest przekonany, że Ismaele to zdrajca. Jedynie Zaccaria i jego siostra Anna, wierzą w dobrą wolę Ismaele'a i Feneny. Pałacowy sługa Abdallo wpada z wieścią o śmierci Nabucca. W ślad za nim wkracza Abigaille wraz z Arcykapłanem, pragnąc odebrać Fenenie królewską koronę. Wtem, nieoczekiwanie pojawia się wśród zebranych Nabucco i wkłada koronę na swoje skronie. Ogarnięty szałem żąda, aby wszyscy oddali mu hołd jako bogu. Zaccaria nieustraszenie sprzeciwia się temu, a i Fenena daje się poznać jako wyznawczyni wiary izraelskiej. Gdy Nabucco brutalnie nalega na oddanie mu czci boskiej, grom z niebios powala go nagle na ziemię. Abigaille triumfuje.

  • Akt III

    Abigaille zasiada na tronie Babilonu jako władczyni. Arcykapłan uzyskuje od niej wyrok śmierci na Fenenę i wszystkich Żydów. Aby spowodować zagładę narodu izraelskiego, Abigaille wykorzystuje zręcznie słabość Nabucca, którego umysł uległ zamroczeniu. Kiedy jednak król dowiaduje się, że Fenena ma ponieść śmierć, odmawia zatwierdzenia wyroku. Wówczas Abigaille rozkazuje go uwięzić.

    Żydzi siedzący nad wodami Babilonu skarżą się gorzko na swój los z dala od ukochanego kraju. Zaccaria dodaje im otuchy i zaręcza, że w końcu powrócą do ojczyzny (chór Va, pensiero).

  • Akt IV

    Z głębokim smutkiem rozmyśla Nabucco o Fenenie, którą ujrzał prowadzoną na miejsce stracenia. W tej tragicznej chwili błaga o pomoc boga Izraela. Obłęd ustępuje i Abdallo na rozkaz swego pana przynosi mu miecz.

    U wejścia do świątyni Baala Arcykapłan oczekuje skazańców. Fenena umocniona na duchu przez Zaccarię, żegna się ze światem. Zanim jednak Arcykapłan rozpoczął krwawą ofiarę, pojawia się groźny Nabucco. W tym momencie rozlatuje się na kawałki posąg Baala i rani śmiertelnie Abigaille. Chcąc odkupić swe przewinienia, w ostatniej chwili życia prosi ona o połączenie małżeńskim węzłem Feneny z Ismaelem i umiera z imieniem Jehowy na ustach. Wzruszony Nabucco wspaniałomyślnie darowuje wolność wszystkim Żydom, zaś Zaccaria intonuje pochwalny hymn na cześć potężnego Jehowy.

Sponsors

  • Mecenas Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

  • Partnerzy Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

  • Patroni medialni Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

  • Partners of Teatr Wielki – Polish National Opera

  • Media patrons of Teatr Wielki – Polish National Opera