Urodziła się w Sydney w Australii. Naukę tańca rozpoczynała w szkole baletowej Scully Borovansky i w wieku 15 lat została przyjęta do Szkoły Baletu Australijskiego. Trzy lata później związała się z zespołem Australian Ballet, z którym występowała w całej Australii i Europie. Po kolejnych trzech latach dołączyła do Baletu Stuttgarckiego pod dyrekcją Marcii Haydée, gdzie zajęła pozycję solistki. Pracowała tam dziewięć lat, z takimi choreografami, jak: Kenneth MacMillan, Glen Tetley, Hans van Manen, Lar Lubovitch, Heinz Spoerli, John Neumeier, Maurice Béjart i William Forsythe. Był to wyjątkowy okres aktywności zespołu, który odbywał wtedy tournée po Stanach Zjednoczonych i Ameryce Południowej, a w 1979 roku złożył historyczną wizytę w Chinach. Miała okazję wykonywać tam wiele ról, tańcząc m.in. z Richardem Cragunem, Egonem Madsenem, Reidem Andersonem i Christopherem Boatwrightem. Występowała obok takich artystów, jak: Natalia Makarowa, Gelsey Kirkland i Fernando Bujones. Miała też zaszczyt tańczyć Biankę w Poskromieniu złośnicy Johna Cranko z Marcią Haydée w roli tytułowej. Szczególnie wyróżniał ją jednak w kilku swoich baletach William Forsythe, który nie tylko rozpoznał jej talent, ale też stworzył artystce wiele szans na przyszłość.
Swoją karierę taneczną zakończyła wcześniej niż oczekiwano, bo otworzyły się przed nią inne możliwości. Po ukończeniu dwuletniego kursu pedagogicznego pod kierunkiem stuttgarckiego baletmistrza Alexandra Ursuliaka, zaczęła uczyć w tamtejszej Szkole Johna Cranko. Później była przez trzy lata starszym pedagogiem w National Ballet School w Toronto. Gościła też jako pedagog w wielu znanych zespołach całego świata. Były wśród nich: Stuttgart Ballett, Australian Ballet, Sydney Dance Company, Fiński Balet Narodowy, National Ballet of Canada, Nederlands Dans Theater, Zürich Ballett, Ballett der Wiener Staatsoper, Duński Balet Królewski, Royal Winnipeg Ballet, Ballet West, Houston Ballet i mediolańska La Scala.
W 1989 roku William Forsythe ściągnął ją na powrót do Europy jako baletmistrzynię swojego zespołu Frankfurt Ballett. Przez następne 15 lat planowała tam, organizowała i prowadziła codzienne zajęcia artystyczne, kierowała też zespołem podczas nieobecności Forsythe'a. Podróżowała z Baletem Frankfurckim do USA i wielu stolic europejskich, do Australii oraz po Dalekim i Bliskim Wschodzie. Zespół intensywnie występował też wówczas w mniejszych miastach Francji oraz na festiwalach w Awinionie i Montpellier.
Na prośbę tancerzy poprowadziła również dwa kursy dla pedagogów w zespole. Była też realizatorką wielu baletów Forsythe'a w takich zespołach, jak: Balet Opery Paryskiej, Holenderski Balet Narodowy, Compaña Nacional de Danza (Nacho Duato), Australian Ballet, Ballett der Deutsche Oper Berlin, Ballet du Rhin, National Ballet of Canada, Stuttgart Ballett, Royal Ballet, Balet La Scali, Balet Węgierskiej Opery Narodowej, New York City Ballet, Houston Ballet, North Carolina Dance Theater, Boston Ballet, Ballet West, American Ballet Theater Company Studio i Balet Teatru Maryjskiego w Sankt Petersburgu.
W ciągu całej swojej kariery Kathryn Bennetts poznała wielu choreografów, dyrektorów baletu i administratorów teatrów operowych na całym świecie. Te bezcenne kontakty okazały się później niezwykle przydatne przy prowadzeniu i organizowaniu występów zagranicznych Królewskiego Baletu Flandrii w Antwerpii, którego była dyrektorem artystycznym w latach 2005-2012.
