Urodził się w 1875 roku w rodzinie szwajcarskiego przemysłowca. Jego matka była Baskijką. Wcześnie rozpoczął naukę muzyki – jako siedmiolatek uczył się gry na fortepianie, w wieku 14 lat wstąpił do paryskiego Konserwatorium. Interesowała go coraz bardziej kompozycja, zwracał się w stronę form dawnych, jego zainteresowaniem cieszyły się także elementy folkloru hiszpańskiego. Trzy razy startował w prestiżowym konkursie kompozytorskim, walcząc o Nagrodę Rzymską, ale za każdym razem jego nazwisko przepadało na wstępnych etapach. Brak powodzenia na tym polu stał się paradoksalnie trampoliną do sukcesu – gdy za trzecim razem nie przeszedł nawet eliminacji, wybuchł skandal zakończony zmianą dyrekcji Konserwatorium. Po tym incydencie Ravel stał się jeszcze bardziej sławny.
Podczas I wojny światowej został wysłany na front, gdzie pracował jako kierowca ciężarówki. Z wojny wrócił chory. Od tego czasu problemy zdrowotne towarzyszyły mu już do końca. W 1932 roku wypadek samochodowy doprowadził do ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Pogarszający się stan chorego próbowano diagnozować, podejrzewano guza mózgu, jednak operacja wykluczyła tę chorobę. W niedługim czasie kompozytor zapadł w śpiączkę, z której już się nie obudził. Zmarł w 1937 roku.
Tworzył w epoce, kiedy triumfy święcił impresjonizm. Porównywano go z Claude'em Debussym, którego próbowano wykreować na czołowego rywala artysty, ale w rzeczywistości twórcy ci nie byli dla siebie konkurencją. W swoim „okresie hiszpańskim” Maurice Ravel stworzył fantastyczne kompozycje, rozpoznawalne do dziś bez trudu: Pawanę na śmierć infantki, Rapsodię hiszpańską i operę Godzina hiszpańska.Z jego doświadczeń wojennych wyrósł utwór Nagrobek Couperina -- kompozycja poświęcona poległym przyjaciołom, a na zamówienie rannego podczas wojny pianisty napisał Koncert fortepianowy G-dur "na lewą rękę". W jego dorobku znajduje się także balet Dafnis i Chloe (dla Baletów Rosyjskich Diagilewa) i słynne Bolero, jeden z muzycznych przebojów wszech czasów.
