Figuratywizm Łukasza Korolkiewicza ujawnia artystyczną przewrotność, w której tematy prywatności i przemijalności ujęte zostają w nierzeczywistą krzykliwość formy. Twórca z fotograficzną precyzją przedstawiał świat jako zbiór przedmiotów i symboli, zadając w ten sposób pytania o istotę chwili albo raczej wypaczając próby jej oddania. Z atmosfery codzienności wyrasta tu głęboki niepokój i niepewność, chęć dotarcia do tajemnicy podkreślana przez nadzwyczajność przeżyć, oddawana w twórczości ze specyficznym dystansem.
Syn malarza Józefa Korolkiewicza, wychowanek Stefana Gierowskiego, zaliczany do jednych z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego hiperrealizmu, stworzył własną, niepowtarzalną formułę malarstwa, którą na zawsze wpisał się w historię polskiej sztuki współczesnej. Stale powracające w jego twórczości motywy człowieka, natury, dziecka, śmierci, autoportretu, ujęte w nierzeczywistą, niejednoznaczną formę, przywołują świat tajemniczy, pełen niedopowiedzeń, niejasnych aluzji erotycznych, niepokoju i niepewności – tego wszystkiego, co nieuświadomione, co dotyka istoty pytań o kondycję ludzką. Właśnie w ten świat przeniosą nas Sale Północne Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, w których znajduje się Galeria Opera prezentująca malarstwo najwybitniejszych przedstawicieli polskiej sztuki powojennej.
