Podcasty

Cezary Łasiczka rozmawia z Waldemarem Dąbrowskim, dyrektorem Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, o prestiżowej Gali International Opera Awards, która w tym roku odbyła się w Teatrze Wielkim w Warszawie, oraz nadchodzącym Finale Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego.

Gala International Opera Awards to najważniejsza nagroda świata opery. Jest przyznawana od 2012 roku. Gala wręczenia nagród po raz pierwszy w historii miała miejsce w Polsce. 

– Występowałem w tym roku w roli gospodarza tego wydarzenia i wiele osób pytało mnie, jak się czuje. Odpowiadałem: jak przed ważnym spotkaniem rodzinnym. Jedną z wielkich zalet tej inicjatywy jest kreowanie światowej rodziny operowej, wspólnoty. To jest wartość – opowiada Waldemar Dąbrowski. 

Koncert finałowy Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego już 26 listopada na dużej scenie Teatru Wielkiego. Usłyszymy monumentalne Credo kompozytora. 

– Teatr Wielki w Warszawie był dla Krzysztofa Pendereckiego miejscem szczególnie ważnym. Bardzo często bywał w nim w późnych, a nawet bardzo późnych godzinach wieczornych. Miał swój ulubiony kącik, gdzie komponował. Mieliśmy poczucie, że wśród gigantów świata kultury mamy przyjaciela – przyznaje Dąbrowski.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Cezary Łasiczka rozmawia z Krzysztofem Pastorem, dyrektorem Polskiego Baletu Narodowego, o odbywających się w listopadzie 14. Dniach Sztuki Tańca, wznowieniu baletu Bajadera oraz nowej inicjatywie PBN Junior.

– 14. Dni Sztuki Tańca to w zamierzeniu przestrzeń, gdzie mogą się spotkać zespoły z różnych miast Polski. To skromny festiwal, ale mam nadzieję, że w przyszłości będzie się rozwijał. Od ubiegłorocznej edycji przedstawiamy również dorobek szkół baletowych, czego właściwie nie można był dotąd zobaczyć – opowiada Krzysztof Pastor.

W listopadzie i grudniu 2023 na dużą scenę Teatru Wielkiego w Warszawie powraca balet Bajadera, romantyczne widowisko urzekające rozmachem. – Powodzenie spektaklu jest na pewno kwestią chwytającej za serce muzyki, niezwykłej historii nieszczęśliwej miłości i znakomitych solistów Polskiego Baletu Narodowego – przyznaje Krzysztof Pastor.

Polski Balet Narodowy Junior to program, który został zainaugurowany we wrześniu 2023 roku. – To dziesięcioosobowy zespół, do którego rekrutujemy absolwentów szkół baletowych. To nie jest mój autorski pomysł. Duże zespoły baletowe, jak np. Holenderski Balet Narodowy, mają grupy juniorskie, które kształcą przyszłych tancerzy. To dla młodych ludzi szansa, by zdobyć doświadczenie w pracy zespołowej, a także w występach scenicznych – zaznacza dyrektor PBN.

14. Dni Sztuki Tańca: 12-25 listopada 2023
Bajadera: 23 listopada oraz 20-23 grudnia 2023

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W nowym odcinku podcastu Teatru Wielkiego Plac Teatralny 1 Cezary Łasiczka rozmawia z Wojciechem Farugą, dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego w Bydgoszczy oraz reżyserem tango opery María de Buenos Aires Astora Piazzolli, której premiera odbędzie się już 16 marca 2023 w Teatrze Wielkim.

Reżyser zaznacza, że w swojej inscenizacji chciałby odejść od wpisanej w utwór religijności i skoncentrować się na poetyckim libretcie utworu, podkreślając współczesny wydźwięk tekstu. Kulturę południowoamerykańską ukazano nie tylko w jej tradycyjnej chrześcijańsko-katolickiej odsłonie, ale także jako świat przesiąknięty mistycyzmem, zabobonami, swoisty tygiel wierzeń rdzennej ludności, duchowości katolickiej i afroamerykańskiej. 

– Prapremiera opery María de Buenos Aires odbyła się w tym samym roku co premiera Dziecka Rosemary w reż. Romana Polańskiego – 1968. Ostatnia scena z filmu, gdzie tytułowa bohaterka zagląda do kołyski, jest początkiem naszej historii, od tej sceny zaczyna się nasz spektakl – opowiada reżyser. – Jesteśmy przeświadczeni, że rodzi się męski potomek – Szatan. Z kolei w libretcie opery autorstwa Horacio Ferrera w dość zbliżonej fabule rodzi się kobieta. Jest to rodzaj gry, którą podejmujemy z Piazzollą oraz Dzieckiem Rosemary:  co by się wydarzyło, gdyby dzieckiem Rosemary była dziewczynka, a u Ferrery byłby to chłopiec? – zastanawia się Wojciech Faruga.

Premiera tango opery María de Buenos Aires Piazzolli pod batutą Piotra Staniszewskiego, w reżyserii Wojciecha Farugi i ze scenografią Katarzyny Borkowskiej już 16 marca 2023 roku.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W nowym odcinku podcastu Teatru Wielkiego Plac Teatralny 1 Cezary Łasiczka rozmawia z wybitnym scenografem Borisem Kudličką, współrealizatorem oper reżyserowanych przez Mariusza Trelińskiego. Najbliższa premiera – Moc przeznaczenia Verdiego – już 13 stycznia 2023 roku w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.

– Myśląc o przestrzeni spektaklu, zaczynamy od samej opowieści. Rozmawiamy z dramaturgiem, choreografem i innymi realizatorami – opowiada Boris Kudlička. – Chodzi w tym o zdefiniowanie świata, w którym będziemy opowiadać naszą historię. Opery nie odtwarzamy historycznie, tylko staramy się w niej odnaleźć wątki współczesne. Przygotowujemy więc adaptację tytułu. Inspirujemy się obrazem i literaturą. Zbieramy skrawki i łączymy je w całość. Z fragmentów budujemy świat. Cały proces zaczyna się półtora roku przed premierą. Rok przed premierą prezentujemy dyrekcji makietę scenografii wraz ze szkicem opowieści za pomocą obrazów – dodaje.

Premiera Mocy przeznaczenia Verdiego pod batutą Patricka Fournillier, w reżyserii Mariusza Trelińskiego i ze scenografią Borisa Kudlički już 13 stycznia 2023 roku. Kolejne spektakle: 15, 18, 20 i 22 stycznia.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Bas-baryton Tomasz Konieczny jest gościem Cezarego Łasiczki w kolejnym odcinku podcastu Plac Teatralny 1. Wybitny solista wystąpi z recitalem w Teatrze Wielkim już 17 grudnia, gdzie będzie świętował 25 lat pracy na scenie operowej. Zostanie mu też wręczony Złoty Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis.

Chciał być reżyserem teatralnym, ale po maturze był za młody, by studiować reżyserię, więc zdał na wydział aktorski Szkoły Filmowej w rodzinnej Łodzi. Opera była dla niego zaskoczeniem, ale po 25 latach pracy jako solista uważa, że podjął właściwą decyzję. Wystąpił na najważniejszych scenach operowych świata. Nadal jednak jest zdania, że opera to niewyczerpana materia, w której chce się realizować. Wciąż pracuje nad sobą, a pandemia tylko wzmocniła te starania. Jego pasją jest muzyka niemiecka. W tym obszarze dostrzega coraz więcej możliwości dalszego rozwoju. Niemniej, chciałby też powrócić do swoich młodzieńczych planów i zająć się reżyserią. Żadnej opery jeszcze nie zrealizował. Pierwszą próbą reżyserską będzie Latający Holender Wagnera, którego premiera odbędzie się podczas Bałtyckiego Festiwalu Operowego w 2023 roku, a który powstanie według jego koncepcji w zespole reżyserów. W Teatrze Wielkim - Operze Narodowej wystąpi już 13 stycznia 2023 w podwójnej roli Markiza di Calatravy/Ojca Gwardiana podczas premiery Mocy przeznaczenia Verdiego pod batutą Patricka Fournillier w reżyserii Mariusza Trelińskiego.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Gościem Cezarego Łasiczki w podcaście Plac Teatralny 1 jest Waldemar Dąbrowski, dyrektor Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. Opowiada o sukcesie pierwszej premiery sezonu Chorus Opera (7 października), zbliżającej się premierze baletu Giselle (25 listopada) i koncercie pieśni Krzysztofa Pendereckiego Powiało na mnie morze snów… (23 listopada), a także minionych i nadchodzących międzynarodowych przedsięwzięciach Opery Narodowej.

Teatr Wielki - Opera Narodowa funkcjonuje w światowym obiegu sztuki operowej i baletowej. Świadczą o tym kolejne koprodukcje operowe i baletowe z instytucjami z całego świata. Zdaniem Waldemara Dąbrowskiego ważne jest, by punkty odniesienia dla działań Teatru Wielkiego znaleźć także poza granicami kraju. Dzięki temu polska sztuka trafia do globalnej publiczności.

– Z całą skromnością, ale nie ulega wątpliwości, że w ostatnich kilkunastu latach Teatr Wielki - Opera Narodowa wraz z Polskim Baletem Narodowym wszedł do światowej czołówki domów operowych i zespołów baletowych – przekonuje Dyrektor. – Za nami niezwykłe doświadczenie, czyli projekt Ukrainian Freedom Orchestra. A przed nami kolejne wyzwania, czyli dwie koprodukcje – Moc przeznaczenia Verdiego z Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz Peter Grimes Brittena z Operą Królewską w Kopenhadze.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Gościem Cezarego Łasiczki w nowym odcinku podcastu Plac Teatralny 1 jest Mariusz Treliński, dyrektor artystyczny Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie, który opowiada o nowym sezonie artystycznym 2022/23.

Widzów Teatru Wielkiego czekają trzy premiery operowe. Pierwszą z nich jest Chorus Opera  (7 października 2022). Kolejną będzie Moc przeznaczenia Verdiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego (13 stycznia 2023). Po dyptyku Jolanta  Czajkowskiego i Zamek Sinobrodego Bartóka oraz Tristanie i Izoldzie Wagnera to już kolejna koprodukcja Metropolitan Opera w Nowym Jorku oraz Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. – Moc przeznaczenia po raz pierwszy zostanie wystawiona przez Teatr Wielki. Ze względu na skomplikowaną fabułę oraz rozbudowaną akcję będzie to trudne przedsięwzięcie realizatorskie – zdradza reżyser. W czerwcu 2023 roku zobaczymy jeszcze premierę opery Peter Grimes Brittena, której wyreżyserowanie Mariusz Treliński planował od dawna.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W kolejnym odcinku podcastu Plac Teatralny 1 gośćmi Cezarego Łasiczki są tancerze Polskiego Baletu Narodowego, Joanna Drabik i Bartosz Zyśk, których prace choreograficzne będzie można obejrzeć już 17, 18 i 19 czerwca podczas 14. Warsztatu Choreograficznego KREACJE.

Kariera tancerza baletowego jest stosunkowo krótka. Dość szybko musi zacząć się zastanawiać, czym zająć się na baletowej emeryturze, jak się przekwalifikować. Dla zespołu Polskiego Baletu Narodowego okazją do pracy w roli innej niż na co dzień jest właśnie coroczny warsztat choreograficzny KREACJE. Jedni próbują swoich sił w choreografii, inni zajmują się kwestiami pozabaletowymi – organizacją pracy, produkcją wydarzenia, przygotowaniem materiałów promocyjnych i programu. Dzięki temu mogą się sprawdzić w różnorodnych działaniach.

Najbliższe spektakle KREACJI 14: 17, 18 i 19 czerwca 2022 KUP BILET

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Gościem Cezarego Łasiczki w nowym odcinku podcastu ‘Plac Teatralny 1’ jest Dorota Roqueplo, projektantka kostiumów filmowych, operowych i teatralnych, członkini Polskiej Akademii Filmowej, Europejskiej Akademii Filmowej oraz Akademii Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej.

Już jako nastolatka była pewna, że chce zostać kostiumografką. Jest perfekcjonistką, która największe zadowolenie odczuwa wtedy, gdy gotowy kostium zobaczy na scenie teatru czy planie filmu. Uwielbia pracę przy produkcjach historycznych. Nie chciałaby pracować przy horrorze. Projektowanie kostiumów dla opery uważa za wyjątkowo ekscytujące. Jest autorką kostiumów do Halki Moniuszki w reżyserii Mariusza Trelińskiego, która premierę miała w Wiedniu (2019) i Warszawie (2020). Praca przy tej operze była dla niej wyzwaniem, bo akcję dzieła Moniuszki, kojarzonego z kanonem ludowym, twórcy przenieśli w lata 60. XX wieku. 

Najbliższe spektakle Halki: 27 i 29 maja, 30 czerwca 2022 KUP BILET

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Gościem Cezarego Łasiczki w kolejnym odcinku podcastu Plac Teatralny 1 jest Beata Klatka, dyrektor Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki.

6 czerwca w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej rozpocznie się 11. Konkurs Moniuszkowski, który w 2022 roku obchodzi swoje trzydziestolecie. Pierwsza edycja odbyła się w 1992 roku, dzięki inicjatywie i zapałowi Marii Fołtyn. Zainteresowanie konkursem jest bardzo duże. Do tegorocznej edycji zgłosiło się 430 kandydatów, co jest rekordem w historii konkursu. Po uczestnikach z Polski drugą co do liczebności grupą są Ukraińcy. Wśród uczestników znalazły się także osoby m.in. z RPA, Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Chin i Korei Południowej. – Trudnością jest obowiązkowy polski repertuar, który nie jest szeroko znany na świecie, ale świadczy to o wyjątkowości konkursu – wyjaśnia Beata Klatka. – Spotykamy się z entuzjastycznym przyjęciem muzyki polskiej i zachwytami wykonawców z innych krajów, którzy po raz pierwszy mieli okazję zetknąć się z pieśniami Karłowicza, ariami Moniuszki czy Szymanowskiego i często zdarza się, że nasi uczestnicy wykonują polskie arie na innych konkursach – dodaje.

4 czerwca przypada 150. rocznica śmierci Stanisława Moniuszki. 6 czerwca rozpoczną się zmagania konkursowe, a 11 czerwca odbędzie się gala finałowa w Sali Moniuszki Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, podczas której wystąpią również Jakub Józef Orliński oraz Michał Biel, laureaci wcześniejszych edycji Konkursu Moniuszkowskiego. Wszystkie etapy zmagań będą transmitowane i dostępne w serwisie vod.teatrwielki.pl.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W nowym odcinku podcastu ‘Plac Teatralny 1’ Cezary Łasiczka rozmawia z dyrektorem Polskiego Baletu Narodowego Krzysztofem Pastorem o zbliżającej się premierze baletu Dracula (28 kwietnia 2022 roku w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie).

Dracula z choreografią Krzysztofa Pastora i muzyką Wojciecha Kilara stał się sensacją baletową roku 2018, a spektakl powstał na specjalne zamówienie West Australian Ballet i miał swoją światową prapremierę w Perth. XIX-wieczna gotycka powieść Brama Stokera Dracula nieustannie inspiruje twórców, a historia tajemniczego hrabiego z Transylwanii doczekała się niejednej adaptacji. Tym razem opowiedziana zostanie językiem tańca. Dla mnie bardzo ważnym elementem całej historii hrabiego Draculi jest miłość, pożądanie oraz pragnienie życia wiecznego i to chcę pokazać w tym spektaklu - podkreśla Krzysztof Pastor. 

W spektaklu usłyszymy muzykę skomponowaną przez Wojciecha Kilara, nie tylko ze słynnej już filmowej adaptacji Draculi Francisa Forda Coppoli z 1992 roku, ale również z innych filmów, znanych doskonale polskim widzom. A dla fanów twórczości tego wybitnego kompozytora już w najbliższą niedzielę 24 kwietnia koncert symfoniczny, podczas którego zabrzmią najpiękniejsze utworu artysty w wykonaniu orkiestry Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, którą poprowadzi Patrick Fournillier.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

12 marca 2022 roku w Teatrze Wielkim odsłonięto popiersie Janiny Korolewicz Waydowej autorstwa Barbary Falender. Tym samym uhonorowano postać kobiety, o której zapomniano, a która, zdaniem Waldemara Dąbrowskiego, powinna stać się dobrem narodowym i dołączyć do grona wielkich Polek – obok Tamary Łempickiej, Marie Skłodowskiej-Curie czy Poli Negri. – Przyglądam się fenomenowi, który polega na tym, że z naszej polskiej zbiorowej pamięci znikają postaci tak niezwykłe – opowiada Waldemar Dąbrowski. – I to w skali świata, bo w mojej opinii była pierwszą kobietą dyrektorem teatru operowego na świecie, w przedwojennej Polsce trzykrotnie, dwa razy w Warszawie, raz we Lwowie, w bardzo złożonych okolicznościach historii – dodaje.

Janina Korolewicz-Waydowa odniosła też sukces jako solistka. Była obdarzona niezwykłym sopranem lirycznym, potem bardziej dramatycznym. – Śpiewała największe partie operowe. Była znakomitą wykonawczynią korony włoskich partii sopranowych. Jednocześnie była rozkochana bez pamięci w Moniuszce, propagowała polski repertuar. Zaprosiła Wandę Wermińską, Adę Sari, wykreowała szereg zjawisk wokalnych. Miała talent pedagogiczny. Czytając jej pamiętnik, znalazłem wiele świetnych myśli dotyczących zarządzania tak skomplikowaną materią, jaką jest opera. Stałem się entuzjastą tej postaci i postanowiłem ją przywrócić zbiorowej pamięci – podkreśla Waldemar Dąbrowski.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Zapraszamy na podcast Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. Dziennikarz Cezary Łasiczka rozmawia z dyrygentką oraz reżyserką spektaklu operowego Barbara Radziwiłłówna – Martą Kluczyńską.

Znają państwo kompozytora Henryka Jareckiego? Jeśli nie, to właśnie nadchodzi wyjątkowa okazja, aby poznać jego operę Barbara Radziwiłłówna (1893), którą w wersji koncertowej przygotował Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej pod dyrekcją Marty Kluczyńskiej.

Historia pięknej i nieszczęśliwej królowej Barbary Radziwiłłówny cieszy się od lat niezmienną popularnością. Temat zagadkowej śmierci młodej królowej był niezwykle popularny w XX-wiecznej kinematografii – przed wojną powstał film historyczny Józefa Lejtesa Barbara Radziwiłłówna z Jadwigą Smosarską w roli tytułowej, w latach 80. – produkcje Janusza Majewskiego: serial Królowa Bona i film Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny.

Dyrygentka odszukała zaginioną partyturę opery i postanowiła przedstawić warszawskiej publiczności nieznane dzieło Jareckiego. Podstawą trzeciej opery kompozytora był trzyaktowy dramat z epilogiem Barbara, jeszcze Gasztołdowa żona Dominika Magnuszewskiego, a autorem libretta jest Adolf Kiczman.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W nowym odcinku podcastu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej Plac Teatralny 1 dziennikarz Cezary Łasiczka rozmawia z wirtuozem skrzypiec Vadimem Brodskim, który już 24 lutego wystąpi w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej podczas koncertu La magia della musica italiana con il violino di Paganini.

Vadim Brodski to światowej sławy wirtuoz skrzypiec, zamieszkały obecnie w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasę skrzypiec w tamtejszej Akademii Muzycznej. Koncert 24 lutego ma wyjątkowy charakter, bo Mistrz zagra na tak zwanych skrzypcach Sivoriego, które niegdyś należały do samego Paganiniego. Na co dzień instrument ten można podziwiać w Muzeum Strada Nuova w Genui obok innych skrzypiec Paganiniego – Il Cannone, na których, jako jeden z nielicznych, Vadim Brodski miał okazję grać 25 lat temu. – Skrzypce, które przyjadą do Polski, są w doskonałym stanie, brzmią przepięknie. Spotkanie z takim instrumentem można porównać do przelotu pięknej komety, która po chwili znika – opowiada wirtuoz. Koncert odbędzie się dzięki staraniom ambasadora Włoch, Aldo Amati, oraz dyrektora Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Waldemara Dąbrowskiego. W pierwszej części koncertu Vadim Brodski wykona I koncert skrzypcowy Paganiniego, w drugiej usłyszymy fragmenty słynnych włoskich oper: Mascagniego, Pucciniego, Rossiniego i Verdiego.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W nowym odcinku podcastu Plac Teatralny 1 Cezary Łasiczka rozmawia z choreografkami dyptyku baletowego Exodus/Bieguni-Harnasie Anną Hop i Izadorą Weiss, którego premiera odbędzie się 14 listopada 2021 w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie.

Ruch jest nie jedynym elementem wspólnym obu wystawień. Łączy je również polska muzyka. Utwory Kilara i Szymanowskiego stanowię tło muzyczne, wokół których swoje opowieści zbudowały choreografki. Każda z nich przedstawia jednak inną historię. Dla Anny Hop punktem wyjścia jest motyw wędrówki, która niezależnie od przyczyny, może być otwarciem na zbudowanie nowej, innej, może lepszej rzeczywistości. W tle tej opowieści snuje się filozoficzne rozważanie czy ludzkość – człowiek jest w stanie nie powielać tych samych błędów. Z kolei Izadora Weiss, zainspirowana epizodem Bieguni z powieści Olgi Tokarczuk o tym samym tytule, tańcem ilustruje ideę wolności, akceptacji innego, odmiennego. I skupia się przede wszystkim na sytuacji kobiety we współczesnym świecie, skrępowanej normami moralnymi, kontekstami kulturowymi, religią.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Dziennikarz Cezary Łasiczka rozmawia z Ewą Rucińską, współautorką koncepcji i scenariusza oraz reżyserką wydarzenia Norwidowskie Theatrum Mundi z okazji 200. rocznicy urodzin Cypriana Kamila Norwida, które odbędzie się 24 września na dużej scenie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej.

24 września mija 200. rocznica urodzin Cypriana Kamila Norwida. Z tej okazji Teatr Wielki - Opera Narodowa we współpracy z Teatrem Narodowym zapraszają na wyjątkowy wieczór poświęcony romantycznemu poecie. W obszarze muzyki nazwisko Norwida kojarzy się jedynie z jej odsłoną popularną – rockiem i poezją śpiewaną. Jaki zatem związek z muzyczną interpretacją jego dzieł ma opera? I czy w ogóle możliwe jest przeniesienie jego wierszy-piosenek na pieśni operowe. Wieszcza, który dla ostatnich dwóch pokoleń funkcjonował i funkcjonuje jedynie poprzez muzykę Czesława Niemena, Wandy Warskiej czy Stana Borysa. O założeniach artystycznych i odrzuceniu koturnowego  postrzegania pomnikowych postaci opowiada współautorka koncepcji i scenariusza Norwidowskie Theatrum Mundi oraz reżyserka, Ewa Rucińska.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W kolejnym odcinku podcastu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej „Plac Teatralny 1” Cezary Łasiczka rozmawia z Waldemarem Dąbrowskim, dyrektorem Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie.

Co przygotowaliśmy w nowym sezonie i jak minął poprzedni – o tym w rozmowie z Cezarym Łasiczką opowiada dyrektor Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Waldemar Dąbrowski. Na początku dzieli się zasłyszanym fragmentem rozmowy naszych widzów, którzy po zamknięciu teatru dla publiczności, podobnie jak i my, z optymizmem i radością , inaugurowali sezon 2020/21. Sezon przeplatany otwieraniem i zamykaniem finalnie zakończyliśmy dużym sukcesem. Opera Cardillac Paula Hindemitha w reżyserii Mariusza Trelińskiego przyjęta została entuzjastycznie. Jak będzie kształtował się ten, który przed momentem otworzyliśmy, co i dlaczego postanowiliśmy wystawić oraz kto wystąpi na deskach Teatru Wielkiego, kto będzie dyrygował i reżyserował – o tym w najnowszym odcinku podcastu. A dla wciąż niezdecydowanych szersze rekomendacje w naszym omówieniu pozycji repertuarowych sezonu 2021/22.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W kolejnym odcinku podcastu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej Cezary Łasiczka rozmawia z Marcinem Cecko, dramaturgiem współpracującym z reżyserem Mariuszem Trelińskim.

Poeta, pisarz, fotograf, performer, artysta wizualny, aktor, a obecnie – dramaturg, w ostatnim czasie u boku Mariusza Trelińskiego m. in. przy pracy nad operą Cardillac Paula Hindemitha, którą można oglądać w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej. 

Dramaturg, czyli właściwie kto? Towarzyszy reżyserowi podczas pracy nad spektaklem – pracuje z nim nad tekstem, stawia mu trudne pytania, a nawet pojedynkuje się na argumenty, stara się wywrócić do góry nogami jego ogląd świata, a co najważniejsze wspólnie z reżyserem stara się odnaleźć nową jakość w dziele, które chcą wystawić na scenie. 

W nowym odcinku podcastu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej Marcin Cecko opowiada Cezaremu Łasiczce o roli dramaturga w teatrze i operze, dlaczego woli czytać, spekulować i fantazjować, niż przyjąć rolę „kapitana” spektaklu oraz o kulisach pracy nad koncepcją wystawienia opery Cardillac w reż. Mariusza Trelińskiego.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

W 4. odcinku podcastu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej dziennikarz Cezary Łasiczka rozmawia z autorem biografii architekta Bohdana Pniewskiego – Grzegorzem Piątkiem.

Bohdan Pniewski projektował przed i po wojnie. Warszawa jest znaczona śladami ‘pniewszczyzny’, jak często określa się autorski styl architekta. Jego budowle i ich wnętrza zna każdy. Nawet ci, którzy w nich nie byli. Niemalże codziennie można je zobaczyć choćby w telewizyjnych relacjach sejmowych czy uroczystościach w Operze Narodowej. I wokół tego ostatniego projektu skupia się rozmowa Cezarego Łasiczki z Grzegorzem Piątkiem, autorem najnowszej książki Niezniszczalny. Bohdan Pniewski. Architekt salonu i władzy. Ostatnim również w sensie dosłownym. Projekt Teatru Wielkiego - Opery Narodowej jest ostatnią realizacją Pniewskiego. Wyczekiwanego w napięciu przez warszawiaków otwarcia już nie doczekał. Zmarł kilka miesięcy przed oficjalną inauguracją. 

Więcej o życiu i twórczości Bohdana Pniewskiego we wzmiankowanej publikacji, dostępnej w butik.teatrwielki.pl.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Zapraszamy na podcast Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. Dziennikarz Cezary Łasiczka rozmawia z dyrektorem Polskiego Baletu Narodowego - Krzysztofem Pastorem.

12–35–65 – zagadkowa kombinacja 3 par liczb. Czy rozmówcy Cezarego Łasiczki – Krzysztofowi Pastorowi, dyrektorowi Polskiego Baletu Narodowego, udało się rozwikłać ich znaczenie, o tym w najnowszym podkaście plac Teatralny 1. W nim też o tańcu z dwóch perspektyw – i tancerza i później choreografa. A także o znaczeniu emocji w procesie twórczym i kierowaniu zespołem baletowym, pasji i talencie, doświadczeniach ostatniego roku i ich wpływie na codzienną pracę tancerzy.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Gościem Cezarego Łasiczki w kolejnym odcinku podcastu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej jest Piotr Beczała. Koncert online artysty z towarzyszeniem Orkiestry TW-ON już 5 kwietnia o godz. 19.00 na vod.teatrwielki.pl.

Budowanie repertuaru ról operowych to proces świadomy i długofalowy. A budowanie jednej roli w szerszej perspektywie czasowej to obserwacja zmian w kreowaniu postaci. Partię Werthera Piotr Beczała śpiewa już od 25 lat. I, jak sam zauważa, jak każda skomplikowana psychologicznie postać, jego bohater ewoluuje. Śpiewany przez niego Werther na początku był miłym chłopcem, bidulką, takim sunny boyem. Przez lata rola ta się zmieniała. Dziś jest głębszą psychologicznie kreacją. Tytułowy bohater opery Masseneta w ujęciu artysty manipuluje i robi to głównie wobec Charlotte. 

Obecnie Piotr Beczała w swoim repertuarze ma blisko 20 ról, w które w perspektywie 3, 4, 5 lat może się wcielić na scenach operowych. Z niektórych świadomie rezygnuje. Nie przeraża go również zakończenie kariery. Często z żoną żartuje, że ci artyści, którzy nie potrafią pożegnać się ze sceną, nie grają w golfa. Bo można przecież konstruktywnie i miło spędzać czas poza teatrem.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Zapraszamy na podcast Teatru Wielkiego - Opery Narodowej – Plac Teatralny 1. Dziennikarz Cezary Łasiczka rozmawia z gwiazdą opery Aleksandrą Kurzak.

Marzec 2020 zapamięta cały świat. Coś, co było mglistym i dalekim zagrożeniem nagle dotarło do Europy. Życie prywatne i zawodowe wielu osób zostało właściwie zatrzymane. Aleksandra Kurzak była wtedy w Londynie. Miasto żyło swoim normalnym tempem. Spotkania, imprezy w restauracjach, bez maseczek i dystansu. Z drugiej strony, z kontynentu docierały zgoła odmienne informacje. Kolejne zakażenia, komunikaty o zamykaniu granic. Wyjść na scenę, śpiewać jedną z ulubionych partii operowych czy wracać do domu, do rodziny… Co zrobiła jedna z najsłynniejszych sopranistek na świecie – o tym w pierwszym odcinku operowo-baletowych podcastów Teatru Wielkiego - Opery Narodowej plac Teatralny 1. Rozmowy prowadzi Cezary Łasiczka, wielokrotnie wyróżniany i nagradzany dziennikarz radiowy. A ta odbyła się przy okazji kreacji Aleksandry Kurzak w roli Madame Butterfly.

Znajdziesz nas też na SPOTIFY

Bogusław Kaczyński, kultowa postać kultury i świadek epoki, wspomina inaugurację odbudowanego Teatru Wielkiego w 1965 roku. Tekst czyta wybitny aktor – Olgierd Łukaszewicz.

Teatr Wielki został wzniesiony w latach 1825-1833 według projektu Antonia Corazziego. Był potem kilkakrotnie przebudowywany. Podczas oblężenia Warszawy w 1939 roku został zbombardowany i niemal całkowicie zniszczony. W latach 1945-1965 zespół teatru działał na innych scenach, a gmach Teatru został odbudowany z gruzów i rozbudowany. Uroczyste otwarcie ogromnego i nowoczesnego Teatru Wielkiego odbyło się 19 listopada 1965 roku. W roku 2020 obchodzimy 55-lecie tego wydarzenia.