Francuski kompozytor i pianista. Urodził się w 1899 roku w Paryżu, wyrósł na muzyce Debussy'ego, Ravela i Strawińskiego, interesował się poezją francuskich symbolistów. Pierwsze kompozycje Poulenca pochodzą z czasów, gdy kompozytor pełnił służbę wojskową (1919-1921). W 1920 roku powstała Grupa Sześciu (Les Six), nieformalny związek francuskich kompozytorów, do którego należeli oprócz Poulenca także Darius Milhaud, Arthur Honegger, Pierre Auric, Louis Durey i Germaine Tailleferre. Jednym z naczelnych celów grupy było dążenie do prostoty w zakresie kompozycji i architektoniki dzieła muzycznego. Idea ta dotyczyła także języka muzycznego, uczynienia go przystępnym dla szerokiego grona odbiorców.
W latach 20. Poulenc nawiązał wiele relacji w europejskim środowisku muzycznym. Poznał wówczas Arnolda Schoenberga, Albana Berga i Antona Weberna, a w Paryżu Belę Bartóka i Wandę Landowską. Podobnie jak Strawiński komponował na zamówienie Sergiusza Diagilewa (balet Les biches). W połowie lat 30. w jego twórczości odbyła się zmiana stylistyczna, po 1935 zaczęły powstawać pierwsze kompozycje religijne Poulenca. Po drugiej wojnie światowej wiele podróżował, koncertował w Europie i Stanach Zjednoczonych. W 1956 roku w mediolańskiej La Scali odbyła się premiera jego opery Dialogi karmelitanek. Dwa lata później, w 1958 roku Poulenc wystawił tragedię kameralną pt. Głos ludzki w reżyserii i ze scenografią autorstwa Jeana Cocteau. W ostatnich latach życia podróżował wiele po Stanach Zjednoczonych, opublikował także książkę o Chabrierze. Zmarł w 1963 roku w Paryżu.
GŁOS LUDZKI
Francis Poulenc
Tragedia liryczna w jednym akcie | Libretto: Jean Cocteau | Premiera: 16.04.2016
