Pedagog tańca klasycznego i baletmistrzyni. Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie i Państwowego Konserwatorium im. Rimskiego-Korsakowa w Leningradzie (Sankt Petersburgu). Po ukończeniu warszawskiej szkoły baletowej otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki na studia pedagogiczne w Związku Radzieckim. W latach 1963-1968 studiowała na wydziale baletmistrzowskim Konserwatorium w Leningradzie, m.in. u Fiodora Łopuchowa, Natalii Kamkowej i Piotra Gusiewa. Jednocześnie uczęszczała do leningradzkiej Akademii Tańca im. Agryppiny Waganowej, gdzie pod kierunkiem Wiery Kostrowickiej ukończyła dwuletni kurs metodyki nauczania tańca klasycznego. Po uzyskaniu dyplomów obu uczelni odbyła roczny staż w leningradzkim Konserwatorium jako asystentka prof. Natalii Kamkowej, wzbogacając w tym okresie swoją znajomość klasycznych choreografii dawnych mistrzów: Mariusa Petipy, Lwa Iwanowa, Aleksandra Gorskiego i Michaiła Fokina.
Po studiach i praktyce w Leningradzie podjęła pracę pedagogiczną w polskich szkołach i zespołach baletowych. W latach 1970-1974 była pedagogiem tańca i repertuaru klasycznego w warszawskiej szkole baletowej, a latach 1974-1979 prowadziła analogiczne zajęcia w poznańskiej szkole baletowej. W 1979 roku wróciła do Warszawy i odtąd stale pracuje w Szkole Baletowej im. Romana Turczynowicza. W obu uczelniach przygotowała z uczniami wiele wariacji i duetów z klasycznego repertuaru choreograficznego, które prezentowane były następnie podczas spektakli szkolnych i pokazów dyplomowych. Jej uczennice zdobyły nagrody na konkursach baletowych w kraju i za granicą.
Równocześnie pracowała jako pedagog i baletmistrz w zespołach baletowych. W latach 1970-1974 prowadziła lekcje klasyczne z zespołem Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” w Karolinie pod Warszawą. Później była pedagogiem i baletmistrzem w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu pod dyrekcją Conrada Drzewieckiego (1974-1979). Była tam również asystentką Drzewieckiego i odbyła z jego zespołem wiele tournée zagranicznych.
Po powrocie do Warszawy, w latach 1979-2000 pełniła obowiązki pedagoga i baletmistrza w zespole Teatru Wielkiego. Pracowała też w tym czasie jako asystentka takich choreografów i baletmistrzów, jak: Walentin Jelizariew, Alberto Méndez, Erich Walter, Teresa Kujawa, Piotr Gusiew, Kirsten Ralov (realizatorka baletów La Syphide i La Ventana Augusta Bournonville'a), John Neumeier, Hans van Manen, Zofia Rudnicka, John Butler, Axelle Arnouts (realizatorka baletu Don Giovanni Variations Maurice'a Béjarta), Oleg Winogradow, Witold Gruca, Andrzej Glegolski, Emil Wesołowski, Jurij Grigorowicz i André Prokovsky. Prowadziła gościnnie lekcje baletowe w Deutsche Oper w Berlinie Zachodnim i w Narodowym Balecie Meksyku. Zapraszana była na letnie staże baletowe, m.in. do Palucca Schule w Dreźnie. W latach 1997-2003 była też stałym wykładowcą metodyki tańca klasycznego na wydziale pedagogiki baletu w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2009 roku, zaproszona do współpracy przez dyrektora Krzysztofa Pastora, ponownie prowadzi lekcje baletowe w Teatrze Wielkim jako pedagog gościnny Polskiego Baletu Narodowego.
Artystka ma także w dorobku kilka realizacji baletów klasycznych. W 1975 roku opracowała akt Królestwo Cieni z baletu Bajadera Mariusa Pepity z Baletem Deutsche Oper w Berlinie, z udziałem słynnej primabaleriny Evy Evdokimovej i jej partnera Petera Breuera. Wystawiała balet Fokina Chopiniana w Operze Wrocławskiej (1980) oraz z Teatrem Wielkim w Poznaniu (1988). Przygotowała tzw. białe akty Lwa Iwanowa w Jeziorze łabędzim z zespołem baletowym Opery Wrocławskiej (1991). Zrealizowała też Bal kadetów według Davida Lichine'a z uczniami warszawskiej szkoły baletowej z okazji jubileuszu 50-lecia tej uczelni w 1999 roku.
Teresa Memches była wielokrotnie wyróżniana za swoje osiągnięcia pedagogiczne w polskim szkolnictwie baletowym. Otrzymała także odznaczenia państwowe: Srebrny Krzyż Zasługi (1988) i Złoty Krzyż Zasługi (1999) oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze -- Gloria Artis” (2009).