Dokument wewnętrznego życia geniusza, niezwykłe świadectwo postępującej schizofrenii, szczególny obraz przeżyć, otaczających go ludzi, wrodzonej naiwności dziecka, nadwrażliwości i nigdy niezaspokojonej tęsknoty za miłością.
Niżyński zaczął pisać Dziennik po swoim ostatnim występie i przerwał zaledwie po paru tygodniach odizolowany od świata w sanatorium dla obłąkanych.