Szalone Dni Muzyki - PIANO-NOSTALGIA

PROGRAM:

Siergiej Rachmaninow: Elegia op. 3 nr 1

Fryderyk Chopin: Ballada As-dur op. 47

Siergiej Bortkiewicz: Elegia Cis-dur op. 46

Ferenc Liszt: Ballada nr 2 b-moll

Siergiej Lyapunov: Elégie en Mémoire de François Liszt op. 11 nr 12

WYKONAWCY:

Etsuko Hirose (fortepian)

Elegia op. 3 nr 1 to pierwszy z cyklu 5 utworów, które choć zebrane zostały w zbiorze o nazwie Fantazje, z formą fantazji nie mają wiele wspólnego. Określenie to dotyczy raczej ich melancholijnego i obrazowego charakteru. Rachmaninow pisał je wkrótce po zakończeniu studiów, kiedy boleśnie odczuwał trudy związane z utrzymywaniem się z muzyki, co przyczyniło się do jego długotrwałej depresji.

Fryderyk Chopin pisał swoją Balladę op. 47 nr 3 w trakcie lata 1841 roku, które spędzał wspólnie z George Sand w jej majątku w Nohant. Było to jedno z ostatnich szczęśliwych lat zarówno w ich związku, jak i w całym życiu Chopina. Stąd też w Balladzie dominuje pogodny charakter i jasne barwy, gdzieniegdzie tylko zmącone posępnymi przeczuciami.

Życiorys Siergieja Bortkiewicza to historia naznaczona przez polityczną zawieruchę wieku XX. Urodził się w Charkowie w szlacheckiej rodzinie z polskimi korzeniami. Po studiach w Lipsku osiadł w Berlinie, gdzie zastał go wybuch I wojny światowej. Jako obywatel Rosji został deportowany, ale wraz z nastaniem rewolucji, również w Rosji stał się wrogiem publicznym. Gdy udało mu się przedostać do Konstantynopola, dzięki swojej muzyce zyskał sympatię sułtana, który pomógł mu w dalszej drodze na Zachód. W ciągu swojego życia jeszcze wiele razy był wyganiany z różnych krajów zanim w końcu odnalazł względny spokój w Wiedniu. W Elegii op. 46 słychać, że twórca czerpie obficie z romantycznych wzorców Chopina i Liszta. Słychać w niej indywidualny styl, na który z pewnością wpłynęły jego bogate doświadczenia życiowe.

Ballada nr 2 Liszta to imponująca rozmachem muzyczna interpretacja słynnej ballady Leonora Gottfrieda Augusta Bürgera. Jest to typowo romantyczna legenda o miłości, śmierci i siłach nadprzyrodzonych. Leonora opłakuje swojego ukochanego, który długo nie wracał z wojny. Gdy w końcu przyszedł w środku nocy, porwał dziewczynę w szaleńczą podróż na cmentarz, gdzie okazało się, że jest tylko duchem jej ukochanego, który zginął w bitwie.

Sergei Lyapunov cieszył się znacznym uznaniem jako kompozytor i pianista, koncertując w całej Europie. Choć był profesorem w Konserwatorium w Petersburgu i powszechnie poważaną osobą, w  wyniku Rewolucji październikowej zmuszony był emigrować do Paryża, gdzie pozostał do śmierci. Elegia pamięci F. Liszta domyka cykl 12 etiud, które w założeniu miały stanowić dopełnienie niezrealizowanego przez Liszta cyklu 24 Etiud transcendentalnych we wszystkich 24 tonacjach. Lyapunov tylko zadedykował swojemu węgierskiemu mistrzowi tę ostatnią elegię ale również cały cykl etiud.