Szalone Dni Muzyki – Koncert finałowy (55)

PROGRAM

Vincent d’Indy Symfonia na temat francuskiej pieśni góralskiej (Symphonie sur un chant montagnard francais) op. 25 [24’]

I. Assez lent – Modérément animé

II. Assez modéré, mais sans lenteur

III. Animé

 

Leonard Bernstein Tańce symfoniczne z musicalu West Side Story [24’]

I. Prologue

II. Somewhere

III. Scherzo

IV. Mambo

V. Cha Cha

VI. Meeting Scene

VII. Cool Fugue

VIII. Rumble

IX. Finale

 

WYKONAWCY

Emmanuel Strosser fortepian

Sinfonia Varsovia

Julien Masmondet dyrygent

 

Muzyka jest źródłem emocji, wspaniałych estetycznych przeżyć i wzruszeń. Lecz co jest źródłem muzyki? Być może koncert finałowy przybliży nas do odpowiedzi na to pytanie. Istnieje jednak nie jeden, a kilka odmiennych obszarów, z których wyrastają dzieła kompozytorów muzyki poważnej.

Pierwszym jest twórczość dawnych mistrzów, kolejnymi folklor i muzyka popularna. Symfoniczna obsada, tradycyjne formy, umiejętne stosowanie sztuki instrumentacji i kontrapunktu – wszystko to wskazuje na to, że sięganie po piękne i wyważone wzorce muzyki klasycznej jest nadal żywotne. To fundament, na którym Vincent d’Indy zbudował swoją symfonię, odwołując się jednocześnie do ludowej melodii zasłyszanej w Sewennach, a Leonard Bernstein – swój musical, z którego przeniósł na scenę koncertową symfoniczną suitę taneczną z barwnymi elementami jazzu.

Źródła muzyki mogą leżeć jednak również zupełnie gdzie indziej – w inspiracjach różnymi dziedzinami sztuki, kulturą czy naturą. W przypadku d’Indy’ego będzie to wspomnienie malowniczych górskich krajobrazów, a u Bernsteina nieśmiertelna historia miłości z Romea i Julii Wiliama Szekspira, która w musicalu West Side Story znalazła nową adaptację.

– Karolina Dąbek (pisanezesluchu.pl)

Szalone Dni Muzyki 2024 powracają z bogatą i różnorodną propozycją 56 koncertów w ciągu trzech dni. Tegorocznym hasłem przewodnim festiwalu są Źródła. A podróż do źródeł to wyprawa fascynująca! Wędrować będziemy ku naturze: do szmeru bijącej wody i śpiewu ptaków, ale też pradawnych sposobów komunikacji międzyludzkiej – pierwotnego rytmu czy tradycyjnego nawoływania i śpiewu. Przyjrzymy się tradycyjnym instrumentom i ludowym inspiracjom tak w muzyce klasycznej, jak i jazzie. Sięgniemy do wielkich dzieł klasycznego kanonu, jak Wariacje Goldbergowskie Bacha (nr 51), opery Mozarta (nr 9), symfonie Beethovena i Dvořáka (nry 23, 47), Sonata na dwa fortepiany i perkusję Bartóka (nr 27), Błękitna rapsodia Gershwina (nry 32, 53) i Tańce symfoniczne z West Side Story Bernsteina (nry 1, 48, 55). To utwory „źródłowe” dla formacji kulturalnej współczesnej publiczności, które stanowią nieprzebraną kopalnię inspiracji dla kolejnych pokoleń, czerpiących z tych pierwowzorów pełnymi garściami.