Szalone Dni Muzyki – Obrazy ze Wschodu (54)

PROGRAM

Robert Schumann Bilder aus Osten (Obrazy ze Wschodu) op. 66 na cztery ręce [22’]

I. Lebhaft

II. Nicht schnell und sehr gesangvoll zu spielen

III. Im Volkston

IV. Nicht schnell

V. Lebhaft

VI. Reuig andächtig

Antonín Dvořák Ze Šumavy (Z czeskiego lasu) op. 68 na cztery ręce (wybór) [15’]

I. Na přástkách (W przędzalni): Allegro molto

V. Klid (Cisza leśna): Lento e molto cantabile

VI. Z bouřlivých dob (Z trudnych czasów): Allegro con fuoco

 

WYKONAWCY

Geister Duo:

David Salmon fortepian

Manuel Vieillard fortepian

 

Jeszcze za czasów Johanna Sebastiana Bacha klawiatura fortepianu była zbyt krótka, by zmieściło się przy niej dwoje pianistów. Przemysł instrumentalny rozwijał się jednak prężnie i już klasycy wiedeńscy mogli śmiało sięgać po to rozwiązanie. Stało się ono popularne około 1770 roku. Wolfgang Amadeusz Mozart był jednym z pierwszych, którzy skomponowali utwór na cztery ręce – pisał duety dla siebie i ukochanej siostry Nannerl. Ale dopiero romantyzm pokazał, jak szerokie możliwości dynamiczne, fakturalne i wyrazowe pozwala osiągnąć ten specyficzny rodzaj obsady.

W kompozycjach Roberta Schumana i Antonína Dvořáka para pianistów przemawia jednym głosem niczym podmiot liryczny snujący opowieść. Obaj kompozytorzy wychodzą przy tym poza czysto dźwiękowe znaczenie muzyki. Niemiecki twórca nasycił swój cykl miniatur poetyckimi odniesieniami – inspiracją podczas pisania stały się dla niego tłumaczenia arabskich makam Al-Haririego, rymowanych opowieści z egzotycznego świata. Zaś czeski kompozytor w opusie 68 powraca wspomnieniami do ukochanych miejsc w rodzimej krainie, starając się w muzyce uchwycić i odmalować ich charakter.

– Karolina Dąbek (pisanezesluchu.pl)

Szalone Dni Muzyki 2024 powracają z bogatą i różnorodną propozycją 56 koncertów w ciągu trzech dni. Tegorocznym hasłem przewodnim festiwalu są Źródła. A podróż do źródeł to wyprawa fascynująca! Wędrować będziemy ku naturze: do szmeru bijącej wody i śpiewu ptaków, ale też pradawnych sposobów komunikacji międzyludzkiej – pierwotnego rytmu czy tradycyjnego nawoływania i śpiewu. Przyjrzymy się tradycyjnym instrumentom i ludowym inspiracjom tak w muzyce klasycznej, jak i jazzie. Sięgniemy do wielkich dzieł klasycznego kanonu, jak Wariacje Goldbergowskie Bacha (nr 51), opery Mozarta (nr 9), symfonie Beethovena i Dvořáka (nry 23, 47), Sonata na dwa fortepiany i perkusję Bartóka (nr 27), Błękitna rapsodia Gershwina (nry 32, 53) i Tańce symfoniczne z West Side Story Bernsteina (nry 1, 48, 55). To utwory „źródłowe” dla formacji kulturalnej współczesnej publiczności, które stanowią nieprzebraną kopalnię inspiracji dla kolejnych pokoleń, czerpiących z tych pierwowzorów pełnymi garściami.