Szalone Dni Muzyki - TSUZAMEN (31)

Wykonawcy

Sirba Octet:
Richard Schmoucler skrzypce, kierownictwo artystyczne
Laurent Manaud-Pallas skrzypce
Cécile Grassi altówka
Claude Giron wiolonczela
Stanislas Kuchinski kontrabas
Philippe Berrod klarnet
Christophe Henry fortepian
Iurie Morar cymbały

Program

Tsuzamen – tradycyjna muzyka klezmerska, ormiańska i romska w nowych aranżacjach

„Narzędzia pieśni” – tak dosłownie przetłumaczyć można hebrajskie klej zemer (כלי זמר), oznaczające instrumenty muzyczne. Od tego słowa pochodzi nazwa muzyki klezmerskiej, czyli tradycyjnej twórczości wędrownych grajków o żydowskich korzeniach. I rzeczywiście, instrumenty w ich dłoniach ożywały, ze swobodą potrafili łączyć szczególny nostalgiczny powab żydowskich kantylen z tanecznym żywiołem zespołowego grania. Już od połowy XVIII wieku kapele klezmerów uświetniały religijne obrządki i ludowe zabawy, wykonując uroczyste pieśni i utwory, ale też popularne przygrywki i tańce o niesamowitym bogactwie brzmieniowym, pełne pierwotnej energii, rytmów i filigranowych zdobień.

Tradycja klezmerska odradza się w twórczości Sirba Octet. Sięgają oni jednak nie tylko do tętniących barwami źródeł muzyki żydowskiej, ale także po uczuciowy folklor ziem ormiańskich oraz wewnętrznie skontrastowaną, silnie ekspresywną muzykę cygańską. Tworzą ich dźwiękową fuzję, współczesne odczytanie w nowatorskich transkrypcjach i aranżacjach, w których wciąż czytelny jest duch i piękno muzycznych pierwowzorów.

Karolina Dąbek (pisanezesluchu.pl)

 

Szalone Dni Muzyki 2024 powracają z bogatą i różnorodną propozycją 56 koncertów w ciągu trzech dni. Tegorocznym hasłem przewodnim festiwalu są Źródła. A podróż do źródeł to wyprawa fascynująca! Wędrować będziemy ku naturze: do szmeru bijącej wody i śpiewu ptaków, ale też pradawnych sposobów komunikacji międzyludzkiej – pierwotnego rytmu czy tradycyjnego nawoływania i śpiewu. Przyjrzymy się tradycyjnym instrumentom i ludowym inspiracjom tak w muzyce klasycznej, jak i jazzie. Sięgniemy do wielkich dzieł klasycznego kanonu, jak Wariacje Goldbergowskie Bacha (nr 51), opery Mozarta (nr 9), symfonie Beethovena i Dvořáka (nry 23, 47), Sonata na dwa fortepiany i perkusję Bartóka (nr 27), Błękitna rapsodia Gershwina (nry 32, 53) i Tańce symfoniczne z West Side Story Bernsteina (nry 1, 48, 55). To utwory „źródłowe” dla formacji kulturalnej współczesnej publiczności, które stanowią nieprzebraną kopalnię inspiracji dla kolejnych pokoleń, czerpiących z tych pierwowzorów pełnymi garściami.