Studiował na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, a także w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego.
W ramach projektu Odkryte/Zakryte w Teatrze Dramatycznym w Warszawie przygotował akcję performatywną Kniaź Patiomkin. Siedem snów Schmidta o rewolucji na podstawie dramatu Tadeusza Micińskiego (2008). W latach 2010–2016 był współscenarzystą wydarzeń w ramach akcji Wyłącz system, organizowanej przez Dom Spotkań z Historią (zrealizował m. in. autorskie projekty Radiostacja i Tele-le-wizor). Jest współautorem jednego z odcinków serialu teatralnego XIX -> XXI. Powrót do przyszłości, zrealizowanego na otwarcie Centrum Nauki Kopernik (2010). Współtworzył zwycięską koncepcję ekspozycyjną Muzeum Katyńskiego.
Jego prace teatralne często powstają w oparciu o autorskie scenariusze; nierzadko przygotowuje do nich również scenografię. W kolektywie teatralnym 52°43’N19°42’E PROJECT zrealizował wielokrotnie pokazywane na międzynarodowych festiwalach spektakle – Carson City (2010; scenariusz, reżyseria i scenografia) oraz San Fernando Valley (2012; reżyseria, scenografia).
Od 2012 roku jest dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK. Był również dyrektorem artystycznym odbywającego się w Warszawie 18. Światowego Kongresu Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ (2014).
Wielokrotnie podejmował się scenicznej interpretacji polskiej literatury. Poruszał zagadnienia wiary i religijności. Wyreżyserował spektakl swojego i Jarosława Jakubowskiego autorstwa – Wszyscy święci (Teatr Polski im. Konieczki w Bydgoszczy, 2012), napisał i inscenizował Betlejem polskie inspirowane Betlejem polskim Lucjana Rydla (Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2013; także opracowanie muzyczne). Wystawił dramat Artura Pałygi analizujący ludzkie cierpienie – W środku słońca gromadzi się popiół (Narodowy Stary Teatr im. Modrzejewskiej w Krakowie, 2014). Na otwarcie Tbilisi International Festival of Theatre przygotował rzecz o historii Polski od czasów powojennych do współczesności – Prawy lewy na obcasie Andreasa Pilgrima (Kote Marjanishvili State Drama Theatre w Tbilisi, 2016).
W widowiskowej inscenizacji mierzył się z konwencją melodramatu – wyreżyserował Trędowatą. Melodramat wg scenariusza stworzonego wspólnie z Pawłem Sztarbowskim na podstawie powieści Heleny Mniszkówny (Teatr Polski im. Konieczki w Bydgoszczy, 2014; także wideo). Przygotował spektakl Balladyna. Kwiaty ciebie nie obronią Juliusza Słowackiego z wykorzystaniem fragmentów innych utworów dramatopisarza – Beatrix Cenci, Mindowe, Księcia Niezłomnego i Marii Stuart (Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2015). Dał sceniczną interpretację powieści Bolesława Prusa – Lalka. Najlepsze przed nami (Teatr Powszechny im. Hübnera w Warszawie, 2015; także scenariusz sceniczny). Wspólnie z Julią Kijowską wyreżyserował Spowiedź motyla, spektakl-koncert, inspirowany pamiętnikiem 14-letniego Janusza Korczaka i kolażami Henry’ego Dargera (Teatr Ateneum im. Jaracza w Warszawie, 2017; także scenografia).
Ukazywał dramat kobiet uwięzionych w mechanizmach historii, w świecie przemocy i kłamstwa – przygotował przedstawienie Królowa Margot. Wojna skończy się kiedyś wg swojego oraz Tomasza Jękota tekstu inspirowanego powieścią Aleksandra Dumasa i filmem Patrice’a Chereau (Teatr Polski w Bielsku Białej, 2014) oraz spektakl Maria Antonina. Ślad królowej Pilgrima (Teatr Polski im. Konieczki w Bydgoszczy, 2018; także scenografia).
Inscenizował Shakespeare’a – Antoniusza i Kleopatrę (Teatr im. Jaracza w Łodzi, 2016) oraz Czechowa – Mewę (Teatr Powszechny im. Hübnera w Warszawie, 2017).
Zrealizował Rosemary Magdy Fertacz, sztukę podejmującą temat seksualnej przemocy wobec kobiet, inspirowaną powieścią Iry Levina oraz jej filmową adaptacją Romana Polańskiego (Teatr Śląski im. Wyspiańskiego, w Katowicach, 2019; także scenografia) oraz Dekalog na podstawie cyklu filmowego wg scenariusza Krzysztofa Piesiewicza i Krzysztofa Kieślowskiego (Royal District Theatre w Tbilisi, 2019).
W Teatrze Telewizji przygotował Walentynę opowiadającą o micie bohaterki Związku Radzieckiego, przedstawienie wg scenariusza Julii Kijowskiej i własnego, w którym wykorzystano oryginalne pamiętniki Walentyny Tiereszkowej oraz wypowiedzi radzieckich kosmonautów (2013). Do tematu naukowych eksperymentów i podboju kosmosu reżyser powrócił realizując Nieważkość wg własnego tekstu (Teatr Nowy Proxima w Krakowie, 2018; także scenografia).
Wojciech Faruga otrzymał nagrodę za spektakl Wszyscy święci na 11. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2012). Przedstawienie Betlejem polskie w jego reżyserii zostało uhonorowane wyróżnieniem zespołowym dla realizatorów w 19. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie (2013). Przygotowany przez reżysera w Teatrze Telewizji spektakl Walentyna wyróżniono Platinum Remi Award podczas 48. Worldfest Independent Film Festival w Houston w kategorii “Film and Video Art – Independent Experimental Film and Videos” (2015).
W 2020 roku został powołany na dyrektora Teatru Polskiego w Bydgoszczy na cztery sezony artystyczne.
W Teatrze Wielkim - Operze Narodowej reżyseruję premierę Marii de Buenos Aires Astora Piazzolli.
Fot. Paweł Paprocki / Archiwum Artystyczne Teatru Narodowego
