Yuka Ebihara

Pierwsza tancerka

Yuka Ebihara

Urodzona:

Tokio, Japonia

Szkoła:

  • Beijing Dance Academy, Pekin, Chiny (1993-1997)
  • Iwata Ballet School, Jokohama, Japan (1997-2005)
  • Goh Ballet Academy, Vancouver, Kanada (2005-2008)

Ważniejsi pedagodzy:

Choo Chiat Goh, Jia Nian Chen, Mei Fang Lin

Angaże:

  • Goh Ballet Youth Company, Vancouver, Kanada, 2007-2008 jako solistka
  • Norweski Balet Narodowy, Oslo, Norwegia, 2008-2009
  • Vienna Festival Ballet, Londyn, Wielka Brytania, 2008 jako gościnna pierwsza solistka
  • Compagnie Mezzo Ballet, Charleville-Mézières, Francja, 2009 jako solistka
  • The Suzanne Farrell Ballet, Washington, USA, 2009
  • Balet Chorwackiego Teatru Narodowego, Zagrzeb, Chorwacja, 2009-2011 jako solistka
  • Polski Balet Narodowy, Warszawa, od 2011, koryfejka w 2012, solistka i pierwsza solistka w 2013, pierwsza tancerka w 2019

Galeria

Repertuar

  • Z Polskim Baletem Narodowym

    • Taniec chiński w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
    • Gamzatti w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
    • Pas d’action w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
    • Nasza-Silna w I przejdą deszcze… (Krzysztof Pastor)
    • Cień-solistka 2 w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
    • Cztery młode kobiety w Święcie wiosny (Maurice Béjart)
    • Główny Serafin klasyczny w Sześciu skrzydłach aniołów
      (kreacja, Jacek Przybyłowicz)
    • Wróżka Jesieni w Kopciuszku (Frederick Ashton)
    • Wróżka Śmiałości w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
    • Wróżka Brylantów w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
    • Wróżka Żywotności w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
    • Księżniczka Florina w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
    • Duet 3 w Century Rolls (kreacja, Ashley Page)
    • Duet 2 w Artifact Suite (William Forsythe)
    • Duet 2 w Moving Rooms (Krzysztof Pastor)
    • Klara w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
    • Nasza-Inna w I przejdą deszcze… (Krzysztof Pastor)
    • Syrena w Synu marnotrawnym (George Balanchine)
    • Hipolita-Tytania w Śnie nocy letniej (John Neumeier)
    • Ozylda w Tristanie (Krzysztof Pastor)
    • Wróżka Wiosny w Kopciuszku (Frederick Ashton)
    • Izolda w duecie Tristan i Izolda (Krzysztof Pastor)
    • Dama w Hamlecie (kreacja, Jacek Tyski)
    • Pierwsza Aria w In Light and Shadow (Krzysztof Pastor)
    • Duet w Pocałunkach (Emil Wesołowski)
    • 2. Przyjaciółka Julii w Romeo i Julii (Krzysztof Pastor)
    • Solistka pierwsza w Concerto Barocco (George Balanchine)
    • Duet 2 w Adagio&Scherzo (kreacja, Krzysztof Pastor)
    • Juanita w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)
    • Tancerka Uliczna w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)
    • Kitri-Dulcynea w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)
    • Julia w Romeo i Julii (Krzysztof Pastor)
    • Kwartet w Nevermore…? (kreacja, Robert Bondara)
    • Trio w Nevermore…? (Robert Bondara)
    • Duet w Pupie (Anna Hop)
    • Mlle Gattai w Casanovie w Warszawie (kreacja, Krzysztof Pastor)
    • Duet 1 w Moving Rooms (Krzysztof Pastor)
    • Katarzyna w Poskromieniu złośnicy (John Cranko)
    • Pas de six w Poskromieniu złośnicy (John Cranko)
    • Miranda w Burzy (Krzysztof Pastor)
    • Nikija w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
    • Ona 2 w Personie (Robert Bondara)
    • Solistka 1 i Duet w Chopinianach (Michaił Fokin / Alexei Fadeyechev)
    • Solistka w Chromie (Wayne McGregor)
    • Główna solistka w Bolerze (Krzysztof Pastor)
    • Królowa Driad w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)
    • Matylda Krzesińska w Jeziorze łabędzim (kreacja, z nowym librettem, Krzysztof Pastor z pas de deux wg Mariusa Petipy)
    • Księżniczka Alix-Odetta w Jeziorze łabędzim (z nowym librettem, Krzysztof Pastor z obrazem wg Lwa Iwanowa)
    • Świtezianka w Świteziance (kreacja, Robert Bondara)
    • Flet w Na pięciolinii (kreacja, Jacek Tyski)
    • Solistka w II Koncercie skrzypcowym Szymanowskiego (kreacja, Jacek Przybyłowicz)
    • Olga Prieobrażenska w Jeziorze łabędzim (z nowym librettem, Krzysztof Pastor)
    • Małgorzata Gautier w Damie kameliowej (John Neumeier)
    • Nasza w I przejdą deszcze… (Krzysztof Pastor)
    • Solistka 1. w Koncercie e-moll Chopina (kreacja, Liam Scarlett)
    • Odrodzona 1. w Koncercie f-moll Chopina (kreacja, Krzysztof Pastor)
    • Solistka w Toccacie (kreacja, Krzysztof Pastor)
    • Księżniczka Aurora w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
    • Solistka w Infra (Wayne McGregor)
    • Medora w Korsarzu (trad. / Manuel Legris)
    • Hrabina Marie Larisch w Mayerlingu (Kenneth MacMillan)
    • Baronówna Mary Vetsera w Mayerlingu (Kenneth MacMillan)
    • Galina w Biegunach-Harnasiach (kreacja, Izadora Weiss)
    • Elisabeta-Mina w Draculi (Krzysztof Pastor)
    • Para 2. w Grosse Fuge (Hans van Manen)
    • Główna para w Eroica Variations (Ted Brandsen)

  • Wcześniej

    Z Goh Ballet Youth Company
    • Solistka w Valse-Fantasie (George Balanchine)
    • Giselle w Giselle (trad. / Choo-San Goh)
    • Wieszczka Cukrowa w Śpiącej królewnie (trad. / Choo-San Goh)
    • Pas d’esclave w Korsarzu (trad. / Choo-San Goh)
    • Solistka w Grand pas classique (Victor Gsovsky)
    • Duet Un Simple Moment (Eddy Toussaint)
  • Z Norweskim Baletem Narodowym
    • Partie solowe w Śpiącej królewnie (trad. / Cynthia Harvey)
    • Partie solowe w Jeziorze łabędzim (trad. / Anna-Marie Holmes)
  • Z Vienna Festival Ballet
    • Odetta-Odylia w Jeziorze łabędzim (Marius Petipa, Lew Iwanow)
    • Swanilda w Coppelii (trad. / Christopher Lee Wright)
    • Mirlitons & Lalka w Dziadku do orzechów (trad. / Sheila Styles)
    • Wróżka Kropla Rosy w Dziadku do orzechów (trad. / Sheila Styles)
    • Wróżka Śmiałości w Śpiącej królewnie (trad. / Emily Hufton)
  • Z Compagnie Mezzo Ballet
    • Duet w Dark Lines/Red Softness (kreacja, Yannis Chevalier)
  • Z Baletem Chorwackiego Teatru Narodowego
    • Kitri w Don Kichocie (Patrick Armand)
    • Królowa Driad w Don Kichocie (Patrick Armand)
    • Duet w Córce źle strzeżonej (Vladimir Derevianko)
    • Solistka pierwsza w Concerto Barocco (George Balanchine)
    • Duet w Concerto Barocco (George Balanchine)
    • Księżniczka Aurora w Śpiącej królewnie (Derek Dean)
    • Wróżka Diamentów w Śpiącej królewnie (Derek Dean)
    • Główna para w Paquicie (Derek Dean)
    • Pas de trois w Jeziorze łabędzim (Derek Dean)
    • Małe Łabędzie & Księżniczka w Jeziorze łabędzim (Derek Dean)
    • Wróżka Jesieni w Kopciuszku (Derek Dean)
    • Duet w Arii (kreacja, Martino Müller)
    • Duet w The Silence of my Murmur (kreacja, Leo Mujić)
    • Duet w Variations in F.ado Minor (kreacja, Hugo Viera)
    • Wieszczka Cukrowa w Dziadku do orzechów (Vaslav Orlikowsky)
  • Występy gościnne
    • Kanada: Whistler (z Goh Ballet Youth Company)
    • Chiny: Pekin, Szanghaj, Tiencin (z Goh Ballet Youth Company)
    • Wielka Brytania: tournée (z Vienna Festival Ballet, 2008)
    • Francja: tournée (z Compagnie Mezzo Ballet, 2009)
    • Włochy: Modena (z Baletem Chorwackiego Teatru Narodowego, 2010)
    • Hiszpania: Sewilla (z Polskim Baletem Narodowym, 2012); San Sebastian (Międzynarodowa Gala Baletowa, Teatro Victoria Eugenia, z Carlosem Martínem Pérezem, 2012); Barcelona (z Polskim Baletem Narodowym, 2013)
    • Japonia, Tokio (Międzynarodowa Gala Baletowa, New National Theatre, z Vladimirem Yaroshenką, 2013)
    • Polska: Sanok, Łódź, Bytom, Karolin, Kraków
    • Litwa: Wilno (z Polskim Baletem Narodowym, 2013)
    • Łotwa: Ryga (Gala Gwiazd Baletu „Worldstars”, Łotewska Opera Narodowa, z Vladimirem Yaroshenką, 2015)
    • Czechy: Ostrawa (Międzynarodowa Gala Baletowa, Teatr im. Antonína Dvořáka, z Vladimirem Yaroshenką, 2015)
    • Szwecja: Malmö & Helsingborg (Gala Gwiazd Baletu „Worldstars”, z Vladimirem Yaroshenką, 2015)
    • USA: Nowy Jork (z Polskim Baletem Narodowym, Joyce Theatre & Waszyngton, Eisenhower Theater, 2015)
    • Estonia: Tallinn (Gala Gwiazd Baletu „Worldstars”, Estońska Opera Narodowa, z Vladimirem Yaroshenka, 2016)
    • Łotwa: Ryga (Gala Gwiazd Baletu „Worldstars”, Łotewska Opera Narodowa, z Vladimirem Yaroshenką, 2016)
    • Japonia: Tokio (Ballet Asteras, New National Theatre NBS, z Dawidem Trzensimiechem, 2016)
    • Norwegia: Oslo (Gala Gwiazd Baletu „Worldstars”, Konserthus, z Dawidem Trzensimiechem i Vladimirem Yaroshenką, 2016
    • Holandia: Haga (z Polskim Baletem Narodowym, Zuiderstrandtheater, 2016)
    • Litwa, Wilno (Gala Jubileuszowa Krzysztofa Pastora, Litewski Narodowy Teatr Opery i Baletu, z Polskim Baletem Narodowym, 2016)

Nagrody

    • 2003 I Nagroda i Stypendium, Ballet Competition, Jokohama, Japonia
    • 2003 Finalistka w kategorii seniorów, Youth America Grand Prix, Tokio, Japonia
    • 2004 Finalistka, Narodowy Konkurs Tańca, Tokio, Japonia
    • 2004 Finalistka, Japoński Międzynarodowy Konkurs Baletowy, Tokio, Japonia
    • 2006 I Nagroda i Stypendium, Surrey Festival of Dance, Surrey, Kanada
    • 2006 Senior Ballet Championships Winner & Most Outstanding Dance Award, British Columbia Provincials, Vancouver, Kanada
    • 2010 Złoty Medal (kategoria 22-28 lat), Międzynarodowy Konkurs Tancerzy Baletu im. Mii Čorak Slavenskiej, Zagrzeb, Chorwacja
    • 2014 Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszej tancerki w Polsce
    • 2017: Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszej tancerki klasycznej w Polsce
    • 2019: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w Warszawie

Recenzje

  • Wybrane opinie o występach z Polskim Baletem Narodowym
    • Sześć skrzydeł aniołów: Wśród serafinów klasycznych w pięknym duecie zachwyciła Yuka Ebihara (było w niej coś z tancerek NDT). (naczubkachpalcow.pl, 15/04/2012)
    • Śpiąca królewna: Yuka Ebihara zaprezentowała się aż w czterech partiach solowych: jako Wróżka Śmiałości, Wróżka Brylantów, Wróżka Żywotności i Księżniczka Florina. We wszystkich wypadła bardzo pięknie – jako Śmiałość była wystarczająco dynamiczna (…), jako Brylant rzeczywiście skrzyła się i błyszczała, podobnie było w wariacji Wróżki Żywotności; najpiękniej pokazała się jednak moim zdaniem jako eteryczna Florina (naczubkachpalcow.pl , 9/10/2012)
    • Century Rolls: Nastrojową poezją emanuje piękny duet Yuki Ebihary i Sergeya Popova. (International Herald Tribune / New York Times, 22/11/2012)
    • Century Rolls: Yuka Ebihara i Sergey Popov byli wyjątkowi, wzbogacając swoją doskonałą technikę głębokimi emocjami. (Dance Europe, 1/2013)
    • Dziadek do orzechów i król myszy: Klara Yuki Ebihary jest po prostu zachwycająca (…). Jej dziewczęcy urok, nieustanna gra aktorska, świetna technika, a nade wszystko promieniująca z niej radość i wdzięk tańca to ozdoby przedstawienia. (balet.pl, 21/12/2012)
    • Dziadek do orzechów i król myszy: Artystka zaprezentowała się z dużym wdziękiem i elegancją oraz ujmującą świeżością w roli małej dziewczynki przemieniającej się w połowie 2 aktu w księżniczkę. Ebihara ma lekkość, miękkość i wystarczającą precyzję do wykonywania takich partii opartych na technice klasycznej, ale naznaczonych nieco współczesnym myśleniem o tanecznej partii – z dużą dozą aktorstwa. Ma też odpowiednią technikę i możliwości, by oczarowywać widzów wirtuozerią taneczną. (naczubkachpalcow.pl, 16/01/2013)
    • I przejdą deszcze…: Obsadę wzbogacili Yuka Ebihara oraz Patryk Walczak w nastrojowym duecie Naszego i Innej. (…) Ona po prostu pochłania uwagę widzów niemal bez reszty i tak też było w tym duecie. Niezależnie od tego debiutanci stworzyli bardzo wyrazisty obraz współczesnych Romea i Julii, rozdzielonych przez pochodzenie i przynależność do różnych grup narodowościowych. (naczubkachpalcow.pl, 30/01/2013)
    • Sen nocy letniej: Plastyczna, eteryczna, ale kiedy trzeba silna Yuka Ebihara kreuje role Hipolity i Tytanii z zachwycającą precyzją i dużym uczuciem. Neoklasyka jest jej mocną stroną – tu sprawdza się najlepiej. (taniecpolska.pl, 18/03/2013)
    • Sen nocy letniej: Wielką gracją i estetycznym pięknem ruchu przyciąga uwagę Yuka Ebihara w podwójnej roli Hipolity i Tytanii. (Nasz Dziennik, 29/03/2013)
    • Sen nocy letniej: Zjawiskowa Yuka Ebihara (Hipolita-Tytania) stała się prawdziwą gwiazdą zespołu. (Ruch Muzyczny, 14/04/2013)
    • Sen nocy letniej: Yuka Ebihara to czyste piękno, nienaganna technika, wdzięk, doskonałe rozumienie Szekspira i Neumeiera zarazem, bogactwo amplitudy nastrojów i zachowań, inteligencja w każdym geście, promieniujące ciepło Hipolity, niezłomny charakter Tytanii i ta jej przejmująca żądza, gdy trafia zaczarowana na osła. (balet.pl, 9/02/2014)
    • Sen nocy letniej: Niezmienni byli tylko Yuka Ebihara i Vladimir Yaroshenko, bo też są chyba w swych rolach niezastąpieni. A dzisiaj zrobili na mnie jeszcze większe wrażenie niż wcześniej. Ona idealnie wielobarwna, a rola Hipolity-Tytanii jak mało która stwarza taką możliwość. Jej niezawodna technika to już standard, ale wyczuwam w niej jeszcze większą potencję aktorską. Oby tylko trafiała na role, które pozwolą jej ponownie eksplodować talentem aktorskim. (balet.pl, 7/02/2016)
    • Sen nocy letniej: Niezmienni byli tylko Yuka Ebihara i Vladimir Yaroshenko, bo też są chyba w swych rolach niezastąpieni. A dzisiaj zrobili na mnie jeszcze większe wrażenie niż wcześniej. Ona idealnie wielobarwna, a rola Hipolity-Tytanii jak mało która stwarza taką możliwość. Jej niezawodna technika to już standard, ale wyczuwam w niej jeszcze większą potencję aktorską. Oby tylko trafiała na role, które pozwolą jej ponownie eksplodować talentem aktorskim. (balet.pl, 7/02/2016)
    • Sen nocy letniej: Ebihara to piękność; silna technicznie ze słodkim liryzmem i wspaniałą wyrazistością górnej części ciała w obu baletach. Jako Tytania była wyjątkowo plastyczna i uwodzicielska, w odróżnieniu od jej niewinności i naiwności, które uroczo ujawniła jako Julia [w „Romeo i Julii”]. (Dance Europe, 207/June 2016)
    • In Light and Shadow: Yuka Ebihara, pierwsza solistka zespołu, tańczy z łatwością i finezją, to ona była gwiazdą wieczoru. (…) „In Light and Shadow” Krzysztofa Pastora zawiera kilka przepięknych duetów, począwszy od pierwszego pas de deux ze wspaniałą muzyką z Wariacji Goldbergowskich w znakomitym wykonaniu Yuki Ebihary i Vladimira Yaroshenki. (criticasballetymas.blogspot.com, 27/10/2013)
    • Adagio & Scherzo: Sekwencje, w których wspólny synchroniczny taniec wykonują Maria Żuk i Yuka Ebihara zapierały dech. (naczubkachpalcow.pl, 31/03/2014)
    • Don Kichot: Siłą przedstawienia są rewelacyjne sceny zbiorowe, a także zapierające dech w piersiach popisy taneczne pary solistów - Yuki Ebihary (która zachwycała już w Śnie nocy letniej, a w Don Kichocie osiągnęła prawdziwe mistrzostwo) i Pawła Koncewoja. (pocalunekkultury.blogspot.com, 4/06/2014)
    • Don Kichot: Brawo, Yuka! (…) Wspaniała Japonka Yuka Ebihara, pierwsza solistka, to gwiazda i mistrzyni, w tym przedstawieniu w podwójnej roli Kitri i Dulcynei. (Przegląd Tygodniowy, 23/06/2014)
    • Romeo i Julia: Już parę razy pisałem tu z zachwytem (…) o japońskiej gwieździe PBN, Yuce Ebiharze. Ale dzisiaj przerosła wszelkie moje oczekiwania. Poszedłem dla niej na Romea i Julię i wróciłem oczarowany. Jakiż bezpretensjonalny wdzięk i stale narastające emocje miłosne w jej czułym jak… stradivarius ciele, a potem już tylko misternie budowane (przeżywane?) wielobarwne napięcie „aktorskie” na kolejnych etapach dramatu Julii. Mówienie o jej technice tanecznej w kontekście tej wielkiej roli byłoby niewybaczalnym banałem, bo Ebihara ma ją po prostu doskonałą i żadne najtrudniejsze pas nie jest dla niej najmniejszym problemem. Tyle, że w żadnym momencie swojej kreacji nie przywiązuje do techniki najmniejszej wagi (tak się przynajmniej wydaje), jest ponad nią, nie eksponuje jej, nie pokazuje co potrafi. Ale przecież czujne oko widza wychwyci jej mistrzostwo pod dominującym obrazem wspaniale prowadzonej roli. Niezwykła artystka, prawdziwy skarb na warszawskiej scenie. (balet.pl, 2/10/2014)
    • Romeo i Julia: Yuka Ebihara i Vladimir Yaroshenko jako kochankowie byli całkowicie, naturalistycznie przekonujący. (…) Ebihara to piękność; silna technicznie ze słodkim liryzmem i wspaniałą wyrazistością górnej części ciała w obu baletach. Jako Tytania [w „Śnie nocy letniej”] była wyjątkowo plastyczna i uwodzicielska, w odróżnieniu od jej niewinności i naiwności, które uroczo ujawniła jako Julia. (Dance Europe, 207/June 2016)
    • Concerto Barocco: Podczas wieczoru wznowieniowego 12 marca [2015] było pięknie, tak pięknie, że Concerto było czystą przyjemnością dla oczu i duszy. Na pewno znacznym wzmocnieniem tego „idealnego” wizerunku tej choreografii był Robin Kent – debiutujący w roli partnera dwóch solistek – Marii Żuk i Yuki Ebihary, które tańczyły jak marzenie – leciutko, precyzyjnie – ucieleśniona muzyka. (naczubkachpalcow.pl, 14/03/2015)
    • Casanova w Warszawie: Szczególnie dwie solistki się wybijały: Aleksandra Liashenko (…) i Yuka Ebihara. (szwarcman.blog.polityka.pl, 29/05/2015)
    • Casanova w Warszawie: Swoje chwile tryumfu mają trzy baleriny grające… trzy baleriny, czyli: Yuka Ebihara jako Mlle Gattai, Aleksandra Liashenko jako Mme Binetti i Aneta Zbrzeźniak jako Mlle Casacci. (…) Ebihara zachwyca jak zwykle niezwykłą harmonią ruchów i szczerością aktorstwa… (naczubkachpalcow.pl, 29/05/2015)
    • Casanova w Warszawie: Konkurujące ze sobą włoskie primabaleriny – Annę Binetti, Caterinę Gattai i Teresę Casacci – zatańczyły Aleksandra Liashenko, Yuka Ebihara i Anita Zbrzeźniak. Panie potwierdziły swój najwyższy kunszt taneczny i fakt, że są niezwykłymi indywidualnościami. (…) Ebihara za skromnym wyglądem ukrywała mściwość zazdrosnej kobiety. (…) W tym balecie nie było niewinnych kusicielek. (Teatr dla Was, 30/05/2015)
    • Casanova w Warszawie: Pojawiały się sekwencje wymagające pokonywania większych trudności technicznych, które można było podziwiać zwłaszcza w partiach Maksima Woitiula (rewelacyjny jako Branicki), Vladimira Yaroshenki (Casanova), Yuki Ebihary (Gattai) czy Aleksandry Liashenko (Binetti). (Teatr dla Was, 31/05/2015)
    • Casanova w Warszawie: Na primabalerinę wyrasta Yuka Ebihara (kapryśna Gattai). (Rzeczpospolita, 1/06/2015)
    • Casanova w Warszawie: Yuka Ebihara, jako królująca primabalerina Mlle Gattai, z widoczną przyjemnością kreuje rolę krnąbrnej divy. (criticaldance.org, 2/06/2015)
    • Casanova w Warszawie: Konkurujące ze sobą primabaleriny doskonale zaprezentowały: Yuka Ebihara (Gattai), Aleksandra Liashenko (Binetti) oraz Aneta Zbrzeźniak (Casacci), a każda z nich bardzo dobrze oddała charakter swojej postaci. (teatrakcje.pl, 5/06/2015)
    • Casanova w Warszawie: Wspaniali soliści: (…), a także baleriny: doskonała Yuka Ebihara, Aleksandra Liashenko i Aneta Zbrzeźniak oraz cały zespół, wszyscy zasługują na pochwałę. (Nasz Dziennik, 6-7/062015)
    • Casanova w Warszawie: Zachwycająca muzykalnością i sprawnością techniczną Yuka Ebihara. (kulturaliberalna.pl, 9/06/2015)
    • Dziadek do orzechów (gościnnie w Bydgoszczy): Kiedy w drugim akcie na deskach pojawiła się Cukrowa Wróżka w interpretacji Yuki Ebihary, zobaczyliśmy, co znaczy taniec jak ze snu. Udanie towarzyszył jej Maksim Woitul. I tu brawa dla dyr. Macieja Figasa, że zaprosił tych solistów Polskiego Baletu Narodowego. (Gazeta Pomorska, 26/10/2015)
    • Dziadek do orzechów (gościnnie w Bydgoszczy): Skomponowany w tempie andante non troppo i tonacji e-moll taniec Cukrowej Wróżki nie tylko idealne harmonizuje się z muzyką, ale jest wręcz jej ucieleśnieniem. (…) Jego wykonawczyni zdaje się bowiem być utkaną ze światła i mgły. Jej subtelne ruchy zlewają się z eteryczną gracją dzwoneczków, a arabeski jak gdyby płyną na dźwiękach klarnetu. Tego, co pokazuje na scenie gościnnie występująca w bydgoskim przedstawieniu Dziadka do orzechów solistka Polskiego Baletu Narodowego w Warszawie, Yuka Ebihara, w roli Cukrowej Wróżki, nie sposób wyrazić słowami. Tańcząc na pointach, krokami niewidocznymi prawie dla oka artystka zdaje się przesuwać tylko po scenie, wiruje w wieloobrotowych piruetach, z lekkością elfa unosi się w szpagatach. Niezwykłość Wróżki podkreślono tu też światłem i kolorem. Jej postaci niezwykłego klimatu przydają bowiem symbolizujące mistyczny świat fiolety. (teatrdlawas.pl, 26/10/15)
    • Poskromienie złośnicy: Yuka Ebihara, obecnie chyba najlepsza solistka w zespole Polskiego Baletu Narodowego (…) jest znakomita aktorsko. Wspaniale gra złośnicę, jej zamaszysty chód i kanciaste ruchy w ogóle nie przypominają tego wdzięku, jaki kojarzymy z jej sylwetką na tej scenie. Ale stopniowo to się zmienia i na końcu już jest znów ową wdzięczną dziewczyną, tańczącą w zgranym duecie z Vladimirem Yaroshenko jako Petruchiem. (szwarcman.blog.polityka.pl, 29/11/2015)
    • Poskromienie złośnicy: Nie ulega wątpliwości, że Yuka Ebihara to tancerka wielkiej klasy, w  dodatku mająca przepiękną linię i potrafiąca cudownie zaprezentować się w miękkich, przelewających się ruchach i  pozach (…), była absolutnie doskonała technicznie i po prostu piękna. W finałowym duecie wydawało się, że dosłownie nic nie waży. Jej skoki szpagatowe i piruety były olśniewające. (naczubkachpalcow.pl, 29/11/2015)
    • Poskromienie złośnicy: Miałam przyjemność oglądać przedstawienie z Yuką Ebiharą i Vladimirem Yaroshenko, a wcześniej oglądać próbę w tej obsadzie. Mnie swoim tańcem urzekli, a duety w wykonaniu tej pary, szczególnie w  drugiej części były naprawdę wzruszające – do tej pory jestem pod wrażeniem. (naczubkachpalcow.pl, monika_p, 29/11/2015)
    • Poskromienie złośnicy: Spektakl doskonały, w każdym calu. A oni oboje [Yuka Ebihara i Vladimir Yaroshenko] zaskakujący, perfekcyjni, niezwykli w swoich komicznych rolach, zatańczyli i zagrali po mistrzowsku. Bez dwóch zdań wspaniali artyści. (balet.pl, 14/12/2015)
    • Poskromienie złośnicy: W roli Katarzyny niezwykle utalentowana, piękna, filigranowa Yuka Ebihara. (Tygodnik Ciechanowski, 5/01/2016)
    • Poskromienie złośnicy: Publiczność bawiła się setnie, pełna podziwu i uznania (…) także dla talentu komicznego, wdzięku i urody Yuki Ebihary w roli Katarzyny. (balet.pl, 29/04/2016)
    • Burza: Na gwiazdę Polskiego Baletu Narodowego wyrasta Yuka Ebihara, jej Miranda łączy delikatność z niezwykłym dynamizmem tańca. (Rzeczpospolita, 10/04/2016)
    • Burza: W roli Mirandy, córki Prospera, wystąpiła Yuka Ebihara, która swoją filigranową postacią uniosła cały ciężar związany z interpretacją głównej roli kobiecej. Zachwyciła wszystkich widzów młodzieńczością pełną nieuświadomionego jeszcze erotyzmu, rozpalającego szaleńcze pożądanie wśród mężczyzn zamieszkujących wyspę. (Teatr dla Was, 10/04/2016)
    • Burza: Miranda – Yuka Ebihara mogła zaprezentować się z każdej strony, bo jej partia została skomponowana z wielkim tanecznym rozmachem (jako jedyna na scenie tańczy na pointach i robi to w sposób absolutnie wirtuozowski), aktorsko też była wysycona różnymi stanami emocjonalnymi. Szczęście i miłość Ebihara potrafi grać nie od dziś, natomiast coraz lepiej wciela się także w bohaterki zbuntowane czy ciepiące. Chyba właśnie jej bunt wobec ojca i cudowne piruety pozostają w pamięci jako emblemat roli Mirandy. (naczubkachpalcow.pl, 11/04/2016)
    • Burza: Yuka Ebihara jako Miranda jest poruszająca: raz delikatna i ulotna, innym razem – stanowcza i pełna wewnętrznego napięcia. Doskonale opowiada historię emancypacji bohaterki spod bezwzględnego posłuszeństwa ojcu. (taniecpolska.pl, 19/04/2016)
    • Burza:Dominujący w spektaklu klimat poetyckości wyraża się (…) w delikatnym geście i tańcu na pointach Mirandy w doskonałej kreacji Yuki Ebihary… (Nasz Dziennik, 7/05/2016)
    • Koncert w Łodzi: Warszawscy tancerze zaskoczyli mnie i zachwycili w kilku fragmentach klasycznych, ale i współczesnych baletów. (…) Yuka Ebihara i Vladimir Yaroshenko zatańczyli dwa fragmenty: najpierw finałowy duet z „Tristana” Krzysztofa Pastora, a na zakończenie gali grand pas de deux z „Don Kichota” (…). Byli fenomenalni! W duecie z „Tristana” (…) jakoś po ludzku prawdziwi i przekonujący, działający na uczucia widza. W pas de deux (…) pokazali prawdziwą klasę i wirtuozerię. (naczubkachpalcow.pl, 1/06/2016)
    • Chopiniana: To poezja tańca, w którym tancerki niczym ulotne baśniowe zjawy niemal unoszą się nad sceną, jak Palina Rusetskaya, Anna Czeszejko czy zachwycający duet Yuka Ebihara i Maksim Wojtiul. (Nasz Dziennik, 7/01/2017)
    • Jezioro łabędzie: Yuka Ebihara jako Matylda-Odylia jest zarówno liryczna i nieśmiała, jak i uwodzicielsko złowieszcza. (Rzeczpospolita, 21/05/2017)
    • Jezioro łabędzie: Największe brawa otrzymała Yuka Ebihara za słynne 32 fouettes z cody. (Teatr dla Was, 22/05/2017)
    • Jezioro łabędzie: Najgorętsze [oklaski były] bodaj po solowym występie Yuki Ebihary i po jej pożegnalnym duecie z Vladimirem Yaroshenką, rzeczywiście przepięknie zatańczonym i naprawdę wzruszającym. (…) Yuka Ebihara, w roli Matyldy Krzesińskiej potrafiła nasączyć kreowaną postać całą gamą emocji – od dostojności po uczucia wypełnione nie tylko kusicielską miłością, ale i czysto ludzkim przywiązaniem. (Teatr dla Was, 23/05/2017)
    • Jezioro łabędzie: Ciepła i inteligencji przydają tej opowieści baleriny. Można sobie łatwo wyobrazić w roli Matyldy jakiegoś wampa (…). Ale Yuka Ebihara (…) wyposażyła swoją bohaterkę w bezwarunkową czułość, powściągliwość „przy ludziach” i poczucie taktu. (…) Jej Matylda nie jest karierowiczką i utrzymanką, jej stosunek do Mikołaja to zainteresowanie żarliwej młodej dziewczyny przystojnym młodzieńcem, wciąż pogrążonym w posępnym nastroju. Coś jak zakład z samą sobą: czyliż ja go nie rozruszam? A im bardziej go rozumie, uważnie przeglądając książkę z bajkami, którą zawsze nosi ze sobą (dar od Alix) – tym bardziej jest nim oczarowana; i „czarne” pas de deux Mariusa Petipy, które staje się centralnym punktem maskarady, mówi nie o triumfie oszustki-zdobywczyni, ale o szczęściu zakochanej kobiety. (lenta.ru / Моя Лента – Культура, 26/05/2017)
    • Jezioro łabędzie: W pamięć zapada pożegnalne pas de deux Matyldy (Yuka Ebihara) z carewiczem Nikiem (Vladimir Yaroshenko) tuż przed ślubem z księżniczką Alix. (Polityka, 30/05/2017)
    • Jezioro łabędzie: Krzesińska (…), już jako silna kobieta u szczytu swojej sławy, chcąc spełnić marzenia Nikiego przebiera się za Czarnego Łabędzia i wiedzie go do duetu. (…) Łączy on ciepło z namiętnością i Ebihara, tancerka o wielkiej charyzmie, przechodzi tu samą siebie. Ten taniec był prawdziwym tryumfem Yaroshenki i Ebihary, którzy na zmianę wzbudzali dreszcze i zachwyt każdym technicznym wyzwaniem. (seeingdance.com, 31/05/2017)
    • Jezioro łabędzie: [W roli Krzesińskiej] rewelacyjna Yuka Ebihara. (Angora, 11/06/2017)
    • Jezioro łabędzie: Ebihara [Krzesińska] jest nie tyle uwodzicielką w swej bezwzględnej pasji, jest raczej seksownym kociakiem, który dobrze zna marzenia carewicza. (Dance Europe, 6/2017)
    • Balety polskie: We wszystkich częściach uwagę przykuwa jedna gwiazda baletu - Yuka Ebihara. To ona jest najpierw Świtezianką i ma za partnera przystojnego szatyna Kristófa Szabó, później zmienia się w nutkę graną na flecie i stara wejść w kontakt z kilkoma partnerami, a w końcu, gdy jest wyróżniona błyszczącym kostiumem, towarzyszy jej blondyn Dawid Trzensimiech. Najwyraźniej ta drobna, niezwykle sprawna i giętka jak guma tancerka nie ma w Polskim Balecie Narodowym równej sobie. (Przegląd, 5/12/2017)
    • Świtezianka: Na scenie widzimy znakomitych solistów: perfekcyjną w roli Świtezianki Yukę Ebiharę, prześliczną Annę Lorenc, tańczącą partię dwulicowej Dziewczyny i Kristófa Szabó jako kochliwego Strzelca. (www.teatrdlawas.pl, 12/11/2017)
    • II Koncert skrzypcowy: Ebihara, Palina Rusetskaya i doskonały Vladimir Yaroshenko, wszyscy zrobili wrażenie. (Dance Europe, 1/2018)
    • Dama kameliowa: W „Damie kameliowej” Neumeier daje tancerzom wyjątkową okazję stworzenia postaci o bogatym wnętrzu i soliści Polskiego Baletu Narodowego to wykorzystali. Eteryczna Yuka Ebihara o nienagannej technice ukazała całą złożoność Małgorzaty, zróżnicowanie jej stanów emocjonalnych. (Rzeczpospolita, 23.04.2018)
    • Dama kameliowa: Premierowa Małgorzata – Yuka Ebihara stworzyła kreację kompletną, choć rzeczywiście bardzo własną, bardzo inną od poprzednich wykonawczyń tej roli. Odmienne stany emocjonalne, w jakich znajduje się bohaterka w poszczególnych scenach, odmalowała i dramatycznie, i romantycznie. Małgorzata nie jest w jej wykonaniu wielką tragiczna heroiną, a raczej kruchą kobietą, która pod zewnętrznym blichtrem kurtyzany ukrywa wrażliwą naturę, podatną na zranienie, ale i tęskniącą za miłością. Nie tylko z racji pochodzenia tancerki, w I akcie Małgorzata Yuki Ebihary ma w sobie coś z gejszy – nie wdzięczy się, nie jest wyniosła, ani wyzywająca, raczej tajemnicza, lekko tylko prowokująca, jakby cały czas grała wesołość i beztroskę na potrzeby swoich adoratorów. A potem pod wpływem miłości Armanda opada z niej cały pancerz i bohaterka pozostaje absolutnie bezbronna… Może dlatego nawet nie scena śmierci, ale scena spotkania z ojcem ukochanego w wykonaniu Ebihary wydała mi się najbardziej przejmująca. Bo jej Małgorzata korzy się i błaga o litość i współczucie nie mając żadnej karty przetargowej, żadnego argumentu poza swoją obnażoną, kruchą miłością. Czysto tanecznie Ebihara sprostała wyzwaniom stawianym przez choreografię (…) Jej wyjątkowa plastyka ciała doskonale pasowała do scen lirycznych. (naczubkachpalcow.pl, 26.04.2018)
    • Dama kameliowa: „Dama kameliowa” Neumeiera ma - jeśli chodzi o solistów - kilka atrakcji. To przede wszystkim para głównych bohaterów, czyli Yuka Ebihara i Patryk Walczak. A zatem znakomita technika i wrodzony talent jakże przejmującej i autentycznej scenicznej obecności. Bardzo prawdziwie wybrzmiewają ich wszystkie emocje, które wibrują i rezonują w ich własnych ciałach, dyktując jakby z ich wnętrza każdy ruch czy gest. (Teatr dla Was, 27.04.2018)
    • Dama kameliowa: Neumeier doskonale połączył język ruchu, gestu z muzyką Chopina. W układzie choreograficznym tętni poezja, tak jak i w muzyce Chopina, a także w znakomitym wykonaniu Yuki Ebihary partii Małgorzaty Gautier oraz Patryka Walczaka jako Armanda. Zaprezentowali oni nie tylko świetny warsztat baletowy, ale i talent aktorski oraz wysublimowaną osobowość artystyczną, gdzie każdy gest, mimika, ruch odzwierciedla ich stan ducha i emocji. A nie jest to łatwe zadanie, wszak głębokie przeżycia wewnętrzne, wzajemna fascynacja, uczucia, ból rozstania, śmierć, artykułowane są poza słowem. I wszystko to jest w pełni czytelne dla widza. (Nasz Dziennik, 12.05.2018)
    • Jezioro łabędzie: Chinara Alizade jako Księżniczka Ali-Odette i Yuka Ebihara jako balerina Matylda ucieleśniały lęk i nadzieję, zagrożenie i władczość z każdą arabeską, fouetté i petit battement. (La Scena Musicale, Avril/Mai 2019)
    • Korsarz: Do odtańczenia dziejów miłości Conrada i Medory wybrano przystojnego Patryka Walczaka i śliczną Yukę Ebiharę. (…) Japońska tancerka była jak zawsze w najwyższej formie i oczarowała wszystkich perfekcyjnym tańcem. Cieszmy się z tego, że wspaniała Yuka Ebihara jest w zespole PBN. (teatralna-warszawa.blogspot.com, 20/09/2020)
    • Korsarz: Z wielką przyjemnością przekonałam się, że Ebihara cudownie wciela się w rezolutną, choć delikatną i zakochaną Medorę, a sławne fouetté w II akcie wykonuje brawurowo. (taniecpolska.pl, 7/10/2020)
    • Korsarz: Yuka Ebihara, pierwsza tancerka PBN, w roli Medory sprawdziła się idealnie. Tańczy lekko, precyzyjnie, szlachetnie, Z Patrykiem Walczakiem stworzyli ujmujący duet, któremu nic można zarzucić. (Polityka, 12/10/2020)
    • Mayerling: Yuka Ebihara, partnerująca Walczakowi w roli baronówny Mary Vetsery, jest równie przekonująca i wzruszająca w osiąganiu scenicznej prawdy. (teatrdlawszystkich.eu, 29/06/2021)
    • Mayerling: Namiętny wizerunek młodziutkiej Mary Vetsery stworzyła (…) wzruszająca, wspaniała Yuka Ebihara. (Ruch Muzyczny, 2/07/2021)