Niezwykła wystawa obrazująca działalność teatralną polskich jeńców wojennych oraz więźniów obozów koncentracyjnych w czasie II wojny światowej. Teatr często stawał się ich strategią przeżycia, sposobem na doświadczenie i „oswojenie” rzeczywistości. Prozaik Marian Brandys, wspominając po latach czas swojej niewoli w obozie w Woldenbergu, nazwał teatr „potężnym akumulatorem, zasilającym gasnącą energię”. „To był dla naszych zatrutych niewolą dusz lek odkażający o mocy przewyższającej wszelkie lekarstwa znajdujące się w dyspozycji naszych obozowych lekarzy” – pisał. Prezentowane na wystawie fotografie, programy koncertów czy lalki używane w przedstawieniach pokazują, jak ogromne znaczenie dla przetrwania i zachowania człowieczeństwa miał teatr i potrzeba tworzenia. Wystawa organizowana jest we współpracy z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego i Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie.
Rewia noworoczna "Noc na Łysej Górze", Oflag II C Woldenberg 1942, ze zbiorów Instytutu teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego
