Goplana

Akt I, II

Jesteśmy w dolinie, przez którą przechodzą pielgrzymi. Nie dociera tu światło słońca, a Bóg jest bardzo daleko. Wędrują ludzie wszystkich ras, klas i narodowości, dorośli i dzieci, żywi i umarli.

Chcą dotrzeć do diabelskiej nimfy Goplany, by prosić ją o chwilę ulgi w czyśćcowym cierpieniu. Demoniczna królowa Gopła wyłania się z tafli wody i opowiada swoim sługom, Skierce i Chochlikowi o tym, jak zakochała się w wiejskim chłopaku, który ubiegłej zimy wpadł do jej jeziora. Chciała zatrzymać go przy sobie, świadoma, że chłopak zginie, jeżeli zostanie pod wodą. Widząc wyciągniętą po niego znad wody ratującą dłoń, puściła go. Skierka i Chochlik słysząc opowieść swej pani, orientują się, że chodzi o Grabca, chłopaka stajennego, który potajemnie spotyka się z Balladyną, córką zubożałej szlachcianki.

Pojawia się Grabiec w swej łodzi. Śpiewa o urokach prostego, wiejskiego życia i miłości do Balladyny. Oszołomiona jego obecnością Goplana ofiarowuje mu wszystko, czego zapragnie w zamian za pozostanie z nią. Grabiec odmawia, nie przebierając w słowach. Diabelska nimfa jest dla niego odpychająca. Ucieka. Chochlik poprzysięga pozbyć się Balladyny i zdobyć Grabca dla swej pani.

Tymczasem w pobliżu jeziora przejeżdża książę Kirkor wracający z wojny ze swym przyjacielem i sługą, rycerzem Kostrynem i innymi żołnierzami. Męczą go melancholia i niepokój. Zauważa jaskółkę, za którą podąża, śpiewając pieśń o tęsknocie za czystą miłością. Ptak prowadzi go do Wdowy i jej dwóch córek. Jedną z nich jest Balladyna, ciemnowłosa piękność i kochanka Grabca. Dziewczyna robi niezwykłe wrażenie nie tylko na Kirkorze, ale przede wszystkim na Kostrynie, który natychmiast rozpoznaje w niej bratnią, mroczną duszę. Druga to Alina. Książę nie może wyjść z podziwu nad szlachetnym pięknem sióstr, oddaniem Balladyny i prostolinijnością Aliny. Nie jest w stanie dokonać wyboru. Chochlik szepce Wdowie, by jej córki nad ranem zabrały z domu dzbany i poszły szukać malin. Ta, która pierwsza przyniesie sto malin, zostanie żoną Kirkora. Wdowa podsuwa dziwny pomysł księciu. Alina, obserwowana przez Chochlika, modli się o powodzenie w jutrzejszym przedsięwzięciu. Balladyna wymyka się na spotkanie z Grabcem.

Oboje zasypiają w jego łodzi na środku jeziora. Skierka z Chochlikiem wyrywają chłopaka ze snu i prowadzą do swej pani. Goplana ponownie odrzucona, zamienia Grabca w wierzbę.

Balladynę budzi Alina, która trzyma dzban pełen malin. Balladyna jest wściekła na siebie, tym bardziej, że siostra chełpi się swym zwycięstwem. Sięga po nóż i zabija Alinę. Gdy wraca do domu, okłamuje matkę, mówiąc, że Alina uciekła z kochankiem ze wsi. Na czole Balladyny pojawia się znamię koloru owoców i krwi. Kirkor zabiera dziewczynę do swojego zamku.