Poskromienie
złośnicy

Akt I

Przed domem Baptisty
Fircyk Hortensio, student Lucentio i podstarzały kobieciarz Gremio śpiewają serenady pięknej Biance. Te miłosne pieśni brutalnie przerywa Katarzyna, starsza siostra Bianki. Ich ojciec Baptista wyjaśnia zalotnikom, że to Katarzyna, jako starsza z córek, pierwsza musi wyjść za mąż. Obudzeni hałasem sąsiedzi przeganiają zawiedzionych zalotników.

Tawerna
Petruchio, którego szczodrość przewyższa jego możliwości, zostaje ograbiony z ostatniego grosza przez dwie panie o wątpliwej proweniencji. Trzej zalotnicy Bianki podpowiadają mu, że mógłby zainteresować się urokiem i majątkiem Katarzyny. Petruchio się zgadza.

W domu Baptisty
Bianka zastanawia się, którego woli spośród trzech zalotników, co zostaje zakłócone przez wybuch zazdrości Katarzyny, która nazywa ją intrygantką i flirciarą. Kłótnię przerywa przybycie Petruchia w towarzystwie Gremia, Lucentia i Hortensia przebranych za nauczycieli śpiewu, tańca i muzyki. Petruchio zostaje nie najlepiej przyjęty przez Katarzynę. Adoratorzy pozostają sam na sam z Bianką, więc zrzucają przebrania i kontynuują zaloty pod pozorem lekcji. Bianka szybko dochodzi do wniosku, że najbardziej podoba jej się Lucentio. Katarzyna reaguje gwałtownie na wyznania miłosne Petruchia w przekonaniu, że są fałszywe i prześmiewcze, a jednak jest w nim coś, co przekonuje ją do zgody na małżeństwo.

Ulica
W drodze na wesele Katarzyny sąsiedzi traktują to wydarzenie jako jeden wielki żart. Dołączają do nich trzej zalotnicy, którzy teraz żywią nadzieję na rychłe zdobycie Bianki.

Dom Baptisty
Goście już przybyli. Katarzyna jest wystrojona do ślubu, lecz pan młody chyba zapomniał o uroczystości. Gdy Petruchio w końcu przybywa, jest odziany w dziwaczny strój, zachowuje się fatalnie, pomiata gośćmi i ojcem Katarzyny, po czym porywa pannę młodą i odjeżdża przed rozpoczęciem wesela.