Fedra / Eurydyka w piekle

Kolejne spektakle 5, 12 i 20 listopada w Teatrze Komedia

Spektakle Białego Teatru Tańca Izadory Weiss

Fedra

Muzyka: Gustaw Mahler w nagraniu Nowojorskiej Filharmonii pod dyrekcją Leonarda Bernsteina
Libretto: według Racine’a
Choreografia, scenografia, światła: Izadora Weiss
Kostiumy: Hanna Szymczak

Eurydyka w piekle | PRAPREMIERA

Muzyka: Karol Szymanowski w nagraniu kwartetu Meccore, Dymitr Szostakowicz w nagraniu kwartetu Kronos, Eugene Ysay w wykonaniu Weroniki Weiss (skrzypce)
Libretto, choreografia, scenografia: Izadora Weiss

FEDRA

Opowieść o tragicznej miłości macochy do młodego pasierba. Arcydzieło literatury francuskiej przetworzone przez Izadorę Weiss za pomocą sztuki tańca to przejmujący spektakl o miłości niemożliwej, o poczuciu winy i bezradności wobec namiętności rodzących się w nas z niepojętych źródeł, o kłamstwach i śmierci, która jest jedynym wyjściem z ich przeklętej pułapki. To także wysmakowany estetycznie spektakl o nieubłaganej hierarchii w sztuce i w życiu, która powoduje tyle niesprawiedliwości, ale jednocześnie jest potężną siłą napędową naszego przezwyciężania słabości i lęków.

EURYDYKA W PIEKLE

Eurydyka w piekle to najnowszy spektakl autorski Izadory Weiss w wykonaniu jej Białego Teatru Tańca. Opowiada o zawłaszczaniu wrażliwych i delikatnych osób przez fanatyczne grupy podległe demagogom i ich kłamliwym ideologiom. Artystka nie precyzuje, jakie ideologie chce piętnować. Celowo unika konkretu, chcąc pokazać uniwersalny model przemocy, jaką grupa stosuje wobec opornych jednostek, żeby je sobie całkowicie podporządkować i odebrać im samodzielność sądzenia. Orfeusz, który usiłuje wyprowadzić ukochaną z tego ideologicznego piekła, jest, jak w greckim micie, poetą i marzycielem – wierzy w miłość i w zwycięstwo dobra nad złem.

Jak zwykle w pracy Izadory Weiss fundamentalne znaczenie ma dobór muzyki. Jej choreografia jest tak ściśle związana z emocjami zawartymi w rytmie, melodii i barwie dźwięków, że tylko wnikliwy słuchacz ma pełną satysfakcję oglądania ruchu jej tancerzy. Biały Teatr Tańca należy do tych unikalnych zespołów, dla których muzyka jest jednym z bohaterów dramatu. Również opowieść o konkretnych losach ludzkich jest dla Izadory Weiss szczególnie ważna, bo sam abstrakcyjny ruch jest dla niej w teatrze środkiem niewystarczającym. Dlatego używa w swoich spektaklach wybitnych dzieł wielkich kompozytorów, bo uważa, że to w nich odnaleźć można humanistyczne przesłanie i wiarę w piękno człowieka. Tym razem jej choreografia powstała na bazie kwartetów Karola Szymanowskiego i Dymitra Szostakowicza, oraz niezwykłej ballady skrzypcowej Eugene'a Ysaye'a.

Tancerze Białego Teatru Tańca