Tancerz i choreograf izraelski, dyrektor artystyczny zespołu Emanuel Gat Dance. Urodził się w Izraelu. Z tańcem zetknął się po raz pierwszy dość późno, bo dopiero w wieku 23 lat podczas warsztatów, które prowadził Nir Ben Gal w 1992 roku. Jednak już pół roku później został przyjęty do grupy tanecznej Liat Dror Nir Ben Gal Company, z którą odbył tournée po Izraelu i innych krajach. Niedługo potem, w 1994 roku zaczął pracować jako choreograf, debiutując pierwszym solowym baletem Four Dances do muzyki Johanna S. Bacha. Przez następne dziesięć lat stworzył kilka niezależnych projektów tanecznych i choreograficznych. Jego prace były prezentowane zarówno w Izraelu, jak i na arenie międzynarodowej, zaczęły się pojawiać i zdobywać uznanie na festiwalach tańca w różnych miejscach świata. W efekcie, w 1995 roku artysta otrzymał stypendium z Ballet Master Albert Gaubiers Fund, w 2003 roku został laureatem Nagrody Rosenbluma w dziedzinie sztuk widowiskowych, a w 2004 roku wyróżniono go Nagrodą Landaua.
W styczniu 2004 roku założył niezależny zespół pod nazwą Emanuel Gat Dance, który już w 2005 roku otrzymał nagrodę izraelskiego ministra kultury za wybitne przedstawienia taneczne. Z kolei w 2006 roku Emanuel Gat otrzymał jedno z najwyższych izraelskich wyróżnień dla artystów -- tytuł Artysty-Wybrańca od Izraelskiej Fundacji na rzecz Wybitnych Osiągnięć Kultury IcExcellence.
Ze swoim zespołem stworzył wiele znaczących przedstawień tanecznych. Premierowe wykonania jego prac Winter Voyage i Święto wiosny miały miejsce w czerwcu 2004 roku na Festiwalu Nowego Tańca w Uzès we Francji. Od tamtego czasu oba te balety były już wykonywane z wielkim powodzeniem ponad 300 razy na całym świecie. W 2006 roku choreograf otrzymał prestiżową Bessie Avard za prezentację tego właśnie programu w ramach Lincoln Center Festival w Nowym Jorku. W tym samym roku Emanuel Gat stworzył kolejny utwór choreograficzny K626 dla 8 tancerzy do muzyki Requiem Mozarta; tym razem premiera miała miejsce podczas Festiwalu Marsylskiego. W 2007 roku zespół przedstawił premierę spektaklu 3for2007. W tym trzyczęściowym programie znalazły się nowe prace Emanuela Gata: My Favorite Things -- solo tańczone przez niego samego do muzyki Johna Coltrane’a, Petit torn de dança -- duet do średniowiecznych pieśni francuskich oraz Through the Center... na 8 tancerzy do elektronicznej muzyki Squarepushera.
We wrześniu 2007 roku artysta przeniósł się wraz z zespołem do Francji. Nową siedzibą grupy Emanuel Gat Dance zostało tam miasto Istres, gdzie artyści są gośćmi władz Prowansji Zachodniej. W rok później na Festiwalu Tańca w Montpellier choreograf przedstawił premierę swojej kolejnej pracy Silent Ballet dla 8 tancerzy i bez muzyki, a jej producentami były: Lincoln Center Festival New York, Romaeuropa Festival, Sadler's Wells Theatre w Londynie i Festiwal Tańca w Montpellier. Krótko potem, we współpracy z tancerzem Royem Assafem, stworzył z kolei 50-minutowy duet taneczny Winter Variations. Jego premiera odbyła się w czerwcu 2009 roku podczas American Dance Festival, a następne prezentacje -- w ramach festiwali Montpellier Danse oraz Lincoln Center Festival.
„Emanuel Gat nic nie robi tak jak wszyscy” -- stwierdza „Le Nouvel Observateur”. „Jeśli chcecie ujrzeć przyszłość tańca, przypatrzcie się dobrze Emanuelowi Gatowi" -- pisze o nim "The Kansas City Star". Był jedną z sensacji podczas Jacob’s Pillow Festival, nie boi się mieszać Schuberta z Freudem, Strawińskiego z salsą. „Oto choreograf, który umie naginać tradycję za pomocą sztuki” -- dodaje „Ballet.co Magazine”.
Emanuel Gat jest obecnie regularnie zapraszany do tworzenia nowych i wystawiania wcześniejszych swoich choreografii przez zespoły całego świata. Jego prace pojawiły się już w repertuarze takich zespołów, jak: Tanztheater Bremen (Trotz dem alten Drachen, 2007, a potem także The Revised and Updated Bremen Structures, 2010), Balet Opery Paryskiej (Hark!, 2009), Noord Nederlandse Dans (Through the Center..., 2009), Le Ballet du Rhin (Observation Action, 2010), Sydney Dance Company (Satisfying Musical Moments, 2010), Candoco Dance Company (In Translation, 2010), Le Ballet du Grand Théâtre de Genève (Préludes & Fugues, 2011) i Polski Balet Narodowy (Święto wiosny, 2011).
