Urodził się w holenderskim mieście Nieuwer-Amstel. Uznawany jest w świecie za jednego z największych mistrzów baletu współczesnego. Stworzył ponad 150 baletów, w tym także choreografie powstałe dla telewizji. Jego wyjątkowy styl i estetyka są wyraźnie dostrzegalne we wszystkich jego choreografiach, które charakteryzują się czystością linii, wyrafinowaną prostotą i awersją do przesadnych ozdobników. Jego prace skupiają się na relacjach międzyludzkich, nigdy nie są jednak anegdotyczne i we wszystkich widoczna jest wrodzona muzykalność choreografa.
Rozpoczął naukę baletu w późnych latach 40. u Sonii Gaskell. Następnie w 1951 roku dołączył do jej zespołu Ballet Recital, a potem kontynuował karierę taneczną w balecie Holenderskiej Opery Narodowej i Ballet de Paris Rolanda Petit. W 1955 roku zadebiutował jako choreograf utworem Olé, Olé, la Margarita, a już jego trzecia praca zatytułowana Feestgericht zdobyła Państwową Nagrodę Choreograficzną. Od 1960 roku pracował głównie w dwóch najbardziej prestiżowych holenderskich zespołach: przez 10 lat w Nederlands Dans Theater jako dyrektor artystyczny, a następnie jako choreograf-rezydent w Het Nationale Ballet (1973-1987) i w Nederlands Dans Theater (1988-2002); w 2005 roku powrócił do Holenderskiego Baletu Narodowego, gdzie pełni tę funkcję do dziś. Te dwa zespoły oraz Introdans strzegą w Holandii dorobku choreograficznego Van Manena, choć nie są jedynymi prezentującymi jego prace, gdyż były one wystawiane w ponad 90 różnych zespołach na całym świecie. Przed laty zrealizował także cztery swoje balety z zespołem naszego Teatru Wielkiego: Adagio Hammerklavier i Twilight (1986), Bits and Pieces (1987) oraz Three Pieces (1988).
Van Manen miał wiele muz, które inspirowały jego choreografie. Do najważniejszych w Nederlands Dans Theater i Holenderskim Balecie Narodowym należeli (w kolejności chronologicznej): Gérard Lemaître, Marianne Sarstädt, Alexandra Radius i Han Ebbelaar, Coleen Davis, Rachel Beaujean, Fiona Lummis, Sol Léon, Sabine Kupferberg oraz Igone de Jongh. Przez lata pracował także z niezliczonymi gwiazdami międzynarodowymi, jak: Anthony Dowell, Marcia Haydée, Natalia Makarowa, Rudolf Nuriejew, Uliana Łopatkina i Diana Wiszniowa.
Podczas zorganizowanego w 2007 roku przez Holenderski Balet Narodowy festiwalu na jego cześć, został odznaczony Komandorskim Orderem Lwa Niderlandzkiego. W 2000 roku otrzymał Nagrodę Erazma, a w roku 2013 Golden Age Award. W tym samym roku został patronem Holenderskiej Akademii Tańca w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Amsterdamie. W 2015 roku zaproszono go do grona członków holenderskiego Towarzystwa Sztuki. W roku 2017 w Montpellier został odznaczony francuskim Orderem Sztuki i Literatury. Rok później za „ogromny wkład w sztukę holenderską, a w szczególności baletową” nagrodzono go Medalem Honorowym za Sztukę i Naukę Orderu Domowego dynastii Orańskiej.
W czerwcu 2022 roku Holenderski Balet Narodowy zorganizował drugą edycją Festiwalu Hansa van Manena, aby uczcić w ten sposób 90 rocznicę jego urodzin. W ciągu trzech tygodni zaprezentowano 18 jego choreografii w wykonaniu: Holenderskiego Baletu Narodowego i jego zespołu młodzieżowego, a także: zespołów Nederlands Dans Theater 1 i 2, Introdans, Baletu Opery Wiedeńskiej, Baletu Stuttgarckiego oraz Ballet am Rhein z Düsseldorfu.
Poza tańcem, Hans van Manen jest także znany jako fotografik, w której to dziedzinie osiągnął wielki sukces. Jego prace fotograficzne były prezentowane zarówno w albumach, jak i na międzynarodowych wystawach.
Fot. Roland Gerrits / ANEFO
