Johann Sebastian Bach (1685-1750). Najwybitniejszy kompozytor epoki baroku, jeden z najważniejszych twórców muzycznych wszech czasów.
Urodził się w Eisenach w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych jako ostatni z ośmiorga rodzeństwa. Ojciec uczył swoich synów gry na instrumentach, Jan Sebastian doskonalił pod jego okiem umiejętności gry na skrzypcach i klawesynie. W 1694 roku zmarli rodzice kompozytora, wówczas jego wychowaniem i edukacją zajął się najstarszy brat, Johann Christoph, pod którego okiem młodych Bach rozwijał także umiejętności gry na organach.
Wejściem w dorosłość była dla Jana Sebastiana Bacha podróż i pobyt w Lüneburgu, gdzie został przyjęty do chóru kościoła św. Michała. Tam stopniowo zapoznawał się ze specyfiką kompozycji chóralnych, doskonalił też grę na organach. Z Lüneburga podróżował m.in. do Hamburga, by słuchać najwybitniejszych organistów niemieckich.
W 1703 roku, po ukończeniu szkoły, zatrudnił się na dworze w Weimarze jako muzyk kapeli dworskiej, ale kilka miesięcy później dostał z Arnstadt propozycję objęcia chóru i funkcji drugiego organisty, którą przyjął. Samowolnie przedłużył jednak pobyt w Lubece, dokąd pojechał uczyć się u najwybitniejszego organisty tamtych czasów, Dietricha Buxtehudego, co wywołało radykalny sprzeciw pracodawców, w związku z czym ostatecznie zrezygnował z posady i opuścił Arnstadt.
W 1708 roku wrócił na dwór Wilhelma Ernesta w Weimarze, gdzie został zatrudniony jako organista i klawesynista. W okresie weimarskim powstało wiele kompozycji, ale w 1717 roku kompozytor wraz z rodziną opuścił tamtejszy dwór, przegrywając z Georgiem Philippem Telemennem w konkursie na stanowisko nadwornego kompozytora.
W ten sposób trafił do Köthen na dwór księcia Leopolda, gdzie został mianowany kapelmistrzem orkiestry dworskiej. Pomimo sprzyjających warunków pracy i sympatii księcia zapewniającej Bachowi stabilność finansową, wąskie grono odbiorców jego muzyki okazało się dostatecznym powodem do rozpoczęcia poszukiwań kolejnej posady. Z Köthen przeniósł się Bach do Lipska, w którym w 1723 roku objął posadę kantora i organisty w kościele św. Tomasza. W Lipsku spędził resztę swoich dni, koncentrując się na prowadzeniu chóru, pracy organistowskiej, pedagogicznej i komponowaniu.
Charakter wykonywanej pracy sprawił, że Bach pozostawił po sobie niebywałe bogactwo kompozycji. Wśród najpopularniejszych znajduje się 6 Koncertów brandenburskich, 2 pasje, Msza h-moll, kilkaset kantat, przebogata twórczość organowa i na instrumenty klawiszowe ze zbiorami Das Wohltemperierte Klavier i ukoronowaniem zdobyczy w zakresie polifonii Kunst der Fuge.
