Wybitny artysta niemiecki, ceniony w świecie za swoje projekty dla opery, baletu i teatru dramatycznego. Urodził się w Bernburgu nad Saale. Studiował w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych i w tamtejszej Szkole Teatralnej. Pracę zawodową rozpoczynał jako asystent wybitnego reżysera, Gustava Rudolfa Sellnera, w Landestheater Darmstadt. Wkrótce został scenografem słynnego Müncher Kammerspiele, dla którego projektował przez wiele lat dekoracje i kostiumy, m.in. do sztuk Szekspira, Büchnera, Czechowa i Lessinga. W 1961 roku pracował w Stuttgarcie nad scenografią sztuki Szekspira Jak wam się podoba i poznał wtedy wybitnego brytyjskiego choreografa Johna Cranko. Niedługo potem zaprojektował dla niego scenografię i kostiumy do Romea i Julii. Ich wspólna produkcja weszła z czasem także do repertuarów Narodowego Baletu Kanady, Baletu Australijskiego, Opery Bawarskiej w Monachium, Opery Paryskiej, Państwowej Opery w Wiedniu i mediolańskiej La Scali. W dalszych latach współtworzył z Johnem Cranko inne realizacje w Balecie Stuttgarckim: Jezioro łabędzie(także w Monachium i Frankfurcie), Ognistego ptaka (również w Boston Ballet), Oniegina (później też w Balecie Opery Bawarskiej, Balecie Australijskim, Królewskim Balecie Szwedzkim, London Festival Ballet, Balecie Hamburskim, Narodowym Balecie Kanady i American Ballet Theatre), Initialen R.B.M.E., Poème de l’extase (również w Royal Ballet), Spuren oraz inscenizację operetki Wesoła wdówka. Już po śmierci sławnego choreografa zaprojektował nową scenografię i kostiumy do słynnego Poskromienia złośnicy Cranki do realizacji tego baletu w Monachium i Hamburgu. Tworzył również dla innych choreografów: Antony’ego Tudora (Giselle), Celii Franki (Dziadek do orzechów, Kopciuszek) i Kennetha MacMillana (Concerto, Pocałunek wieszczki).
Z czasem Jürgen Rose został ulubionym partnerem plastycznym Johna Neumeiera, który począwszy od 1972 roku współpracował z nim najpierw w Balecie Frankfurckim (Pocałunek wieszczki, Dafnis i Chloe), a potem przez długie lata w Balecie Hamburskim. Projektował tam dla Neumeiera dekoracje i kostiumy do baletów: Dziadek do orzechów (również dla Baletu Monachijskiego i Royal Winnipeg Ballet), Romeo i Julia (także dla Królewskiego Baletu Duńskiego), Iluzje – jak „Jezioro łabędzie”, Śpiąca królewna, Sen nocy letniej (później też w Paryżu, Moskwie, Kopenhadze, Sztokholmie, Wiedniu i Dreźnie), Dama kameliowa (również w Stuttgarcie, Paryżu, Nowym Jorku, Monachium, Mediolanie i Dreźnie), Ognisty ptak, Peer Gynt i Historia Kopciuszka. W 1970 roku artysta rozpoczął również owocną pracę dla opery. Projektował scenografię m.in. do Salome w Operze Wiedeńskiej i La Scali, Kawalera srebrnej róży w Monachium i Mediolanie, Cosi fan tutte w Wiedniu i Berlinie, Don Giovanniego w Monachium i Berlinie, Parsifala i Uprowadzenia z seraju w Wiedniu, do Arabelli, Eugeniusza Oniegina, Złota Renu i Walkirii w Hamburgu, Balu maskowego w Londynie, Idomenea w monachijskim Cuvilliés Theater, do Tannhäusera dla Festiwalu w Bayreuth, do Wozzecka i Ariadny na Naxos dla Festiwalu w Salzburgu itd. Niezależnie od swoich prac scenograficznych dla baletu i opery, nadal projektował także dla czołowych teatrów dramatycznych Hamburga, Berlina i Monachium. Od lat łączy go bliska współpraca z wybitnym niemieckim reżyserem dramatycznym i operowym, Dieterem Dornem. Również sam Jürgen Rose reżyseruje przedstawienia operowe; inscenizował m.in. Don Carlosa, Elektrę, Lulu i Lisiczkę Chytruskę. W latach 1973-2000 był profesorem scenografii na Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie.
fot. Wilfried Hösl
