Jest głównym dyrygentem Orkiestry Symfonicznej w Kristiansand i dyrektorem muzycznym Jerozolimskiej Orkiestry Symfonicznej. Z tą drugą odbędzie europejskie tournée w sezonie artystycznym 2024/25.
Dyrygował takimi orkiestrami jak Chicago Symphony Orchestra, Izraelska Orkiestra Symfoniczna, Royal Philharmonic Orchestra, Konzerthausorchester Berlin, Rosyjska Orkiestra Narodowa, Moskiewska Orkiestra Filharmoniczna, Orkiestra Chińskiej Filharmonii, Orkiestra Filharmonii Helsińskiej, Royal Liverpool Philharmonic Orchestra oraz orkiestrami symfonicznymi w Wiedniu, Birmingham, RAI Torino, a także na festiwalach Grand Teton i Verbier. Rachlin był również głównym dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonicznej w Turku oraz głównym partnerem artystycznym Royal Northern Sinfonia.
Ostatnie znaczące wydarzenia z udziałem Rachlina w roli solisty lub dyrygenta obejmują występy z Orkiestrą Filharmonii w Oslo pod batutą Klausa Mäkelä, Filharmonią w Helsinkach, Filharmonią w Sofii, warszawską Filharmonią Narodową, Orkiestrą Filharmonii w Pradze, Orchestra Filarmonica della Scala pod dyrekcją Andrésa Orozco-Estrady, Chicago Symphony Orchestra, Orkiestrą Filharmonii Petersburskiej pod batutą Jurija Tiemirkanowa i Monachijską Orkiestrą Symfoniczną.
Rachlin jest zdeklarowanym zwolennikiem zwiększania znaczenia muzyki klasycznej w dzisiejszych ramach kulturowych, o czym świadczą jego projekty, do których zaprasza współczesnych kompozytorów, a także interdyscyplinarne współprace integrujące artystów reprezentujących różne dziedziny, środowiska i gatunki. Ściśle współpracował z Krzysztofem Pendereckim, Gią Kanczelim, Vangelisem i Lerą Auerbach oraz prawykonywał ich dzieła. W 2000 roku dołączył do Mścisława Rostropowicza w prawykonaniu Sekstetu Pendereckiego, a Maestro skomponował z myślą o Rachlinie i zadedykował mu Concerto doppio per violino, viola ed orchestra oraz Ciacconę na skrzypce i altówkę. Występował w filmach, współpracował z artystami z dziedziny instalacji cyfrowych i brał udział w projektach u boku wybitnych osobistości takich jak John Malkovich, Sir Roger Moore i Gérard Depardieu.
Słynne festiwale muzyczne Rachlina odzwierciedlają jego radość życia i pasję do skupiania w jednym miejscu wielkich artystów i międzynarodowej publiczności, aby wspólnie celebrować muzykę i sztukę.
Współpracuje ze swoimi wieloletnimi partnerami muzycznymi: Marthą Argerich, Jewgienijem Kisinem, Denisem Matsujewem, Janine Jansen, Vilde Frang i Miszą Majskim. Jego praca dla działającego od ponad dekady festiwalu „Julian Rachlin & Friends” w Dubrowniku w Chorwacji została doceniona na całym świecie, a sam Rachlin został mianowany dyrektorem artystycznym Festiwalu Herbstgold (edycja z 2021 roku) w legendarnym Zamku Esterházy w Eisenstadt w Austrii.
Artysta jest również zaangażowany w kształcenie i wspieranie młodych talentów, o czym świadczy założona przez niego fundacja The Julian Rachlin & Friends Circle pielęgnująca kariery niezwykłych młodych muzyków. Od 1999 roku Rachlin pracuje jako członek wydziału i profesor Musik und Kunst Privatuniversität der Stadt Wien.
Jest laureatem licznych nagród przyznanych mu w uznaniu za jego wkład w rozwój muzyki poważnej. Został wyróżniony Nagrodą Accademia Musicale Chigiana Siena, tytułem „Młodego Globalnego Lidera” Światowego Forum Ekonomicznego oraz tytułem Ambasadora Dobrej Woli UNICEF-u Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci. W 2013 roku Rachlin wystąpił u boku Zubina Mehty i Bawarskiej Orkiestry Państwowej na historycznym koncercie „Peace for Kashmir” w Ogrodach Szalimar powstałych za czasów panowania Mogołów w Śrinagarze (terytorium związkowe Dżammu i Kaszmir), pierwszym w historii występie zachodniej orkiestry w tym regionie.
Urodzony na Litwie Rachlin w wieku trzech lat wyemigrował z rodziną do Wiednia, gdzie uczył się gry na skrzypcach u profesora Borysa Kusznira w Musik und Kunst Privatuniversität der Stadt Wien, a z kolei w Nowym Jorku pobierał lekcje u samego Pinchasa Zukermana. Rachlin ukończył również studia dyrygenckie u Marissa Jansonsa, Sophie Rachlin, a jego mentorem był także Daniele Gatti.
Julian Rachlin gra na instrumencie „ex Liebig” Stradivariusa z 1704 roku i altówce Lorenza Storioniego z 1785 roku, wypożyczonych mu dzięki uprzejmości Dkfm. Angelika Prokopp Privatstiftung. Sponsorem strun jest z kolei firma Thomastik-Infeld. Docenione przez krytyków nagrania Rachlina można usłyszeć na płytach wydanych przez Deutsche Grammophon, Sony Classical i Warner Classics.
