Urodził się w 1933 roku w Pruszkowie. W 1950 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które porzucił, by podjąć naukę na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, skąd przeniósł się na Wydział Scenografii i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Kształcił się tam pod kierunkiem prof. Karola Frycza (1958 − dyplom z wyróżnieniem za oprawę plastyczną Caliguli Camusa). Debiutował jeszcze za czasów studenckich, w 1956 roku, scenografią do Osobliwego zdarzenia Goldoniego w Teatrze Małego Widza w Krakowie. Swoje prace scenograficzne, a od 1973 roku także reżyserskie, realizował w teatrach dramatycznych i muzycznych całego kraju, m.in. w: Teatrze Powszechnym w Warszawie, Teatrze Narodowym, Teatrze Klasycznym, Teatrze Ateneum, Teatrze Polskim w Warszawie oraz w Poznaniu, Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie, Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, Teatrze Śląskim w Katowicach, Teatrze Nowym w Łodzi, we Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, w Operze Poznańskiej, Teatrze Wielkim w Warszawie, Teatrze Wielkim w Łodzi, a także w teatrach w Niemczech, Holandii, Skandynawii, Ameryce Łacińskiej i Jugosławii. Współpracował z takimi reżyserami, jak: Adam Hanuszkiewicz (Zbrodnia i kara, Zmartwychwstanie, Berenika, Przedwiośnie, Wesele Figara, Wyzwolenie, Fantazy), Kazimierz Dejmek (Wolny strzelec, Vatzlav, Tango, Letni dzień, Kontrakt, Rewizor, Wesele), Krystyna Meissner (Kniaź Patiomkin, Życie jest snem), Janusz Wiśniewski (Tramwaj zwany pożądaniem), Irena Babel (Cyd, Siedmiu przeciw Tebom), Bohdan Korzeniewski (Łaźnia, Zmierzch, Świętoszek), Henryk Tomaszewski (Pozamieniane głowy, Woyzeck, Wejście w labirynt, Gabinet osobliwości, Minotaur). Stworzył scenografię do takich baletów Conrada Drzewieckiego, jak: Tempus Jazz 67, Jezioro łabędzie, Wariacje 4:4, Modus vivendi, Odwieczne pieśni, Przypowieść sarmacka, Dzieciństwo Jezusa, Sonata cis-moll, Ad Astrem-Psalm. Dla Teatru Telewizji zrealizował scenografię m.in. do: Dziadów Mickiewicza (1959), Wesela Wyspiańskiego (1963), Świadków albo naszej małej stabilizacji Różewicza (1963) − wszystkie wspólnie z Adamem Hanuszkiewiczem. Był wielokrotnie odznaczany i nagradzany w kraju i za granicą. Artysta zmarł w 2001 roku w Warszawie.
