Patryk Walczak

Galeria

Repertuar

• Z Polskim Baletem Narodowym

  • Książę Magicznej Latarni w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
  • Mechanik w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
  • Pięciu Młodzieńców w Święcie wiosny (Wacław Niżyński / Millicent Hodson)
  • Przyjaciel Księcia w Kopciuszku (Frederick Ashton)
  • Służący w Synu marnotrawnym (George Balanchine)
  • Błazen w Kopciuszku (Frederick Ashton)
  • Jaś, brat Klary w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
  • Nasz w I przejdą deszcze... (Krzysztof Pastor)
  • Filostrat-Puk w Śnie nocy letniej (John Neumeier)
  • Pomocnik Ogrodnika w Śnie nocy letniej (John Neumeier)
  • Rosenkrantz w Hamlecie (kreacja, Jacek Tyski)
  • Dziadek do Orzechów w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
  • Benvolio w Romeo i Julii (Krzysztof Pastor)
  • Młody Mężczyzna w Święcie wiosny (Maurice Béjart)
  • Duet 3. w Adagio & Scherzo (Krzysztof Pastor)
  • Solo w Mszy polowej (Jiří Kylián)
  • Młody Żołnierz w Zielonym stole (Kurt Jooss)
  • Hrabia Tomatis w Casanovie w Warszawie (kreacja, Krzysztof Pastor)
  • Campioni w Casanovie w Warszawie (Krzysztof Pastor)
  • Lucentio w Poskromieniu złośnicy (John Cranko)
  • Pas de six w Poskromieniu złośnicy (John Cranko)
  • Solista Walca Kwiatów w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
  • Książę w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
  • Lizander w Śnie nocy letniej (John Neumeier)
  • Ariel w Burzy (Krzysztof Pastor)
  • Ferdinand w Burzy (Krzysztof Pastor)
  • Pas d’action w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
  • Złoty Bożek w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
  • Mężczyzna w Bolerze (Krzysztof Pastor)
  • Solista w Chromie (Wayne McGregor)
  • Espada w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)
  • Poeta i Duet w Chopinianach (Michaił Fokin / Alexei Fadeyechev)
  • Porucznik Polski w Jeziorze łabędzim (kreacja, z nowym librettem, Krzysztof Pastor)
  • Huzar Wołkow w Jeziorze łabędzim (z nowym librettem, Krzysztof Pastor)
  • Skrzypce w Na pięciolinii (kreacja, Jacek Tyski)
  • Solista w II Koncercie skrzypcowym Szymanowskiego (kreacja, Jacek Przybyłowicz)
  • Armand Duval w Damie kameliowej (John Neumeier)
  • Duet 1. w Moving Rooms (Krzysztof Pastor)
  • Duet 2. w Adagio & Scherzo (Krzysztof Pastor
  • Carewicz Niki w Jeziorze łabędzim (z nowym librettem, Krzysztof Pastor z obrazem wg Lwa Iwanowa i pas de deux wg Mariusa Petipy)
  • Złowrogi w I przejdą deszcze… (Krzysztof Pastor)
  • Solista 1. w Koncercie e-moll Chopina (kreacja, Liam Scarlett)
  • Wacław w Przypowieści sarmackiej (Conrad Drzewiecki / Emil Wesołowski)
  • Solista w Toccacie (kreacja, Krzysztof Pastor)
  • Książę Désiré w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
  • Solista w Do Not Go Gentle… (Krzysztof Pastor)
  • Solista w Infra (Wayne McGregor)
  • Konrad w Korsarzu (trad. / Manuel Legris)
  • Romeo w Romeo i Julii (Krzysztof Pastor)
  • Węgierski Oficer w Mayerlingu (Kenneth MacMillan)
  • Arcyksiążę Rudolf w Mayerlingu (Kenneth MacMillan)
  • Jonathan w Draculi (Krzysztof Pastor)
  • Basilio w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)
  • Książę Albert Śląski w Giselle (trad. / Maina Gielgud)
  • Para 1. w Grosse Fuge (Hans van Manen)
  • Solista w Siódmej symfonii (Toer van Schayk)
  • Solor w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
  • Solista w Kilar Concerto (kreacja, Krzysztof Pastor)
  • Peer Gynt w balecie Peer Gynt (Edward Clug)

Nagrody

• • 2007: I Nagroda XV Ogólnopolskiego Konkurs Tańca w kategorii średniej chłopców, Gdańsk
  • 2008: Roczne stypendium artystyczne Fundacji Balet, Szczecin
  • 2009: I Nagroda XVI Ogólnopolskiego Konkurs Tańca w kategorii starszej chłopców, Gdańsk
  • 2010: Tytuł Najlepszego Absolwenta Szkół Baletowych w Polsce, Szczecin
  • 2010: Nagroda Publiczności III Międzynarodowego Konkursu Baletowego „Złote Pointy”, Szczecin
  • 2019: Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszego tancerza klasycznego w Polsce
  • 2023: Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida za rolę Księcia Alberta w Giselle

Recenzje

• Wybrane opinie o występach z Polskim Baletem Narodowym

  • Jezioro łabędzie: Miał miejsce ważny debiut – w głównej w tym balecie roli carewicza Nikiego wystąpił po raz pierwszy Patryk Walczak (…). Zaprezentował to, co widziałam w nim, gdy był jeszcze w ostatniej klasie szkoły baletowej – wspaniały skok i pewną zapalczywość w tańcu. Co prawda na moje oko artysta tańczył raczej postać Zygfryda, nie carewicza Nikiego (niuanse interpretacyjne), ale mnie to nie przeszkadzało. (naczubkachpalcow.pl, 1/07/2019)
  • Dama kameliowa: W „Damie kameliowej” Neumeier daje tancerzom wyjątkową okazję stworzenia postaci o bogatym wnętrzu i soliści Polskiego Baletu Narodowego to wykorzystali. (…) Z Patryka Walczaka emanowała młodzieńcza świeżość, nadająca uczuciom Armanda szczerości. (Rzeczpospolita, 23.04.2018)
  • Dama kameliowa: Artysta był bardzo wiarygodnym młodzieńcem, nawet lekko „narwanym”, prostolinijnym i gwałtownym w uczuciach, zdziwionym światem, jaki go otacza i ludzkimi zachowaniami. Skontrastowanie momentów lirycznych ze wspomnianą gwałtownością w scenach zazdrości i rozpaczy (np. po przeczytaniu listu) było w wykonaniu Walczaka bardzo poruszające.(naczubkachpalcow.pl, 26.04.2018)
  • Dama kameliowa: „Dama kameliowa” Neumeiera ma - jeśli chodzi o solistów - kilka atrakcji. To przede wszystkim para głównych bohaterów, czyli Yuka Ebihara i Patryk Walczak. A zatem znakomita technika i wrodzony talent jakże przejmującej i autentycznej scenicznej obecności. Bardzo prawdziwie wybrzmiewają ich wszystkie emocje, które wibrują i rezonują w ich własnych ciałach, dyktując jakby z ich wnętrza każdy ruch czy gest. (Teatr dla Was, 27.04.2018)
  • Dama kameliowa: Neumeier doskonale połączył język ruchu, gestu z muzyką Chopina. W układzie choreograficznym tętni poezja, tak jak i w muzyce Chopina, a także w znakomitym wykonaniu Yuki Ebihary partii Małgorzaty Gautier oraz Patryka Walczaka jako Armanda. Zaprezentowali oni nie tylko świetny warsztat baletowy, ale i talent aktorski oraz wysublimowaną osobowość artystyczną, gdzie każdy gest, mimika, ruch odzwierciedla ich stan ducha i emocji. A nie jest to łatwe zadanie, wszak głębokie przeżycia wewnętrzne, wzajemna fascynacja, uczucia, ból rozstania, śmierć, artykułowane są poza słowem. I wszystko to jest w pełni czytelne dla widza. (Nasz Dziennik, 12.05.2018)
  • Nasz Chopin / Koncert e-moll: Drugi duet - radosny i skoczny - to Yuka Ebihara i Patryk Walczak, który w całej choreografii Scarletta, również jako solista, zaprezentował się doskonale, potrafił bowiem silnie zaistnieć na scenie mimo, że nie odtwarzał żadnej skonkretyzowanej roli. (Teatr dla Wszystkich, 23.11.2018)
  • Fredriana / Przypowieść sarmacka: Brawurowy i pełen młodzieńczego wdzięku jest Patryk Walczak (Wacław). (Rzeczpospolita, 8.04.2019)
  • Fredriana / Przypowieść sarmacka: Dojrzewającego Wacława, miotającego się między Podstoliną (wspaniała Chinara Alizade) a pełną uroczej młodości Klarą (Aneta Zbrzeźniak), zatańczył Patryk Walczak, który tą rolą otworzył kolejny etap swojej kariery scenicznej. (teatralna-warszawa.blogspot.com, 8.04.2019)
  • Korsarz: Do odtańczenia dziejów miłości Conrada i Medory wybrano przystojnego Patryka Walczaka i śliczną Yukę Ebiharę. Tańczący tytułową rolę polski artysta od pierwszego spojrzenia uwodzi pięknie wykonanymi skokami i eleganckim, pełnym gracji tańcem nie tylko cudną Medorę, ale przede wszystkim zgromadzoną w teatrze zachwyconą publiczność. (teatralna-warszawa.blogspot.com, 20/09/2020)
  • Korsarz: Patryk Walczak okazał się Konradem o wysokim skoku i scenicznej zapalczywości. (taniecpolska.pl, 7/10/2020)
  • Mayerling: Zachwycające były występy zespołu oficerów węgierskich (Patryk Walczak, Paweł Koncewoj, Ryota Kitai i Kristof Szabo), którzy dziarsko i po ułańsku wykonywali tańce obrazujące polityczne rokowania i intrygi. (teatralna-warszawa.blogspot.com, 7/06/2021)
  • Mayerling: Książę Rudolf jawi się tutaj jako człowiek nie mogący pogodzić się z narzucaną etykietą, poszukujący wolności i możliwości realizacji swoich pragnień w zgodzie z samym sobą i własnym postrzeganiem przyszłości. Patrykowi Walczakowi udaje się to wszystko pokazać w sposób szalenie wiarygodny i sugestywny, bez uciekania się w emocjonalną patetyczność i melodramatyczny schematyzm. Jest w nim momentami neurotyczny lęk, czasami nawet kruchość, ale i niezgoda na to, jak ojciec i teściowa matki próbują decydować o jego wyborach i układaniu relacji z kobietami. A nie jest to zadanie łatwe, albowiem choreografia MacMiliana najeżona jest tysiącem ruchowo-gestycznych wolt, którym każdy tancerz musi nadać odpowiedni kształt, wymiar i wydźwięk, pozostając jednocześnie w zgodzie z tym, jak kształtowała się osobowość postaci i co decydowało o przyjęciu takiego a nie innego stylu życia. (teatrdlawszystkich.eu, 29/06/2021)
  • Mayerling: Spektakl opiera się przede wszystkim na soliście w roli Rudolfa – to niezwykle wymagająca technicznie, kondycyjnie i wyrazowo partia. (…) Patryk Walczak – najbardziej chłopięcy, ale jednocześnie najbardziej dziki, nieokiełznany i brutalny Rudolf, a z libretta i muzyki towarzyszącej poszczególnym epizodom wynika, że takim właśnie powinien być. (Ruch Muzyczny, 2/07/2021)