Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) – austriacki kompozytor, jeden z trzech klasyków wiedeńskich. Ojciec Mozarta, Leopold, od najmłodszych lat syna dbał o jego wykształcenie muzyczne. Mały Mozart występował już jako pięciolatek, dawał m.in. koncerty w duecie ze swoją niewiele starszą siostrą Nannerl. Jako cudowne dziecko zyskał sławę w całej Europie, co, zdaniem ojca, miało zapewnić mu stabilizację finansową w przyszłości. Pokładał więc nadzieję w zatrudnieniu syna na dworze arcybiskupa salzburskiego, na co młody Wolfgang nie chciał się zgodzić, popadając w konflikt z ojcem.
Po kilku latach intensywnego życia koncertowego rodzina Mozartów osiadła w Wiedniu (1767-69). W tym czasie młody artysta miał już na koncie „dorosłe” kompozycje, rozbudowane w obsadzie i skomplikowane formalnie. Podczas kolejnego tournée, tym razem po Włoszech, zapisał z pamięci Miserere Allegriego (1770), co stało się kolejnym dowodem jego geniuszu i obrosło w legendę. Po powrocie z podróży, na początku 1772 roku został dworskim koncertmistrzem. W 1775 zaczęły powstawać pierwsze dzieła operowe. Uczył się m.in. u ostatniego z synów Bacha, Johanna Christiana.
Całe życie walczył z obowiązującą polityką zatrudnienia. Uwierał go sztywny gorset stosunków zawodowych i uzależnienie od indywidualnego pracodawcy. Walczył z tym do końca, decydując się na funkcjonowanie jako niezależny twórca. W czasach przemian społeczno-politycznych we Francji i wyłaniania się nowego modelu społeczeństwa obywatelskiego postawa Mozarta trudna była do zaakceptowania. Radykalizm jego postępowania wzmacniała bezpośredniość zachowania, czasami granicząca z balansowaniem na granicy przyzwoitości, co jak udowodniły ostatnie badania, uzasadnia zespół Tourette’a, schorzenie w czasach Mozarta nieznane.
Uchodząc za ekscentryka, w sensie materialnym wiódł Mozart życie skrajnie niestabilne, wielokrotnie zmagać się musiał z trudami osobistego regulowania zobowiązań finansowych. Artystycznie zaś poświęcał się tej sferze działalności, która go najbardziej interesowała. Tworzył dzieła operowe, symfonie, utwory kameralne. Zmarł nagle w wyniku bakteryjnego zakażenia organizmu. Śmierć przerwała pracę kompozytora nad Requiem. Sprzężenie tych faktów obrosło później w legendę o otruciu Mozarta przez rywali. W XX wieku historia ta stała się punktem wyjścia do filmu Miloša Formana pt. Amadeusz.
