Wystawa zorganizowana przez Muzeum Teatralne we współpracy z Fundacją Kulturo ukazuje barwną historię tanga w Polsce na tle życia kulturalnego międzywojennej Warszawy. Szczególny nacisk położony jest na jego obecność na deskach teatralnych, gdzie święciło swoje największe triumfy. To w końcu w warszawskich kabaretach gwiazdy teatru i kina wykonywały słynne tangowe szlagiery. Tango – jako pełna namiętności, egzotyczna sensacja dotarło do Warszawy jeszcze przed wybuchem I Wojny Światowej. Początki jego europejskiej popularności związane są z Janem i Marią Reszke, w których paryskim salonie Enrique Saborido wykonał je po raz pierwszy na naszym kontynencie. Żona wybitnego polskiego śpiewaka założyła też pierwszą szkołę tego tańca. I to ona uczyła pierwszych aktorów, którzy odtańczyli tango na scenie podczas popularnej operetki „Targ na dziewczęta”. A byli to min. Georg Grossmith jr., angielski komik i aktor filmowy, który w 1912 r. wspólnie z Phyllis Dare zatańczył tango na scenie londyńskiego Gaiety Theatre oraz Lucyna Messal, która zatańczyła je wspólnie z Józefem Redo w warszawskim Teatrze Nowości w 1913 roku.
W Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym jego dźwięki płynęły ze srebrnego ekranu, tańczono je na dansingach, gościło w teatrach i kabaretach. Naszą wystawą staramy się przypomnieć te niezwykłe czasy i wybitnych artystów: tancerzy, śpiewaków, autorów tekstów i kompozytorów związanych z tangiem, dzięki prezentowanym na ekspozycji pamiątkom, obrazom, fotografiom i wydawnictwom muzycznym pochodzącym ze zbiorów Muzeum Teatralnego i kolekcji prywatnych, uzupełnionym przez fragmenty filmów polskich związanych z tematyką tanga, jak np.: „Antek Policmajster”, czy „Piętro wyżej”. Warte uwagi są wspaniałe szkicowe portrety Hanki Ordonówny i Haliny Szmolcówny autorstwa Stefana Norblina, a także jego projekty kostiumów do spektaklu „Broadway”. Ta sztuka George’a Abbotta i Philipa Dunninga wystawiona została w 1928 roku w Teatrze Polskim w Warszawie, a także w 1930 w Teatrze na Pohulance w Wilnie ze wspaniałą kreacją Ireny Eichlerówny jako Katie Pearl. Wśród karykatur podziwiać można bogaty zbiór portretów gwiazd kabaretu Qui Pro Quo: Zuli Pogorzelskiej, Konrada Toma, Adolfa Dymszy, Jerzego Boczkowskiego, Władysława Waltera, Michała Znicza, czy Ludwika Lawińskiego autorstwa Zygmunta Nirsteina. Niezwykłym eksponatem jest pochodząca z szopki noworocznej lalka przedstawiająca Ludwika Sempolińskiego wykonawcy min.: Tanga Andrusowskiego, a także suknie sceniczne artystki operowej Niny Grudzińskiej, która nie stroniła od lekkiego repertuaru i chętnie śpiewała tanga w kabarecie Morskie Oko. Ze zbiorów rodzinnych pochodzą pamiątki związane z Józefem Redo i Mieczysławem Fogiem.
