Kontemplacje psychologiczne – Rzeźby o indywidualnym Człowieku. Mistrzowski warsztat rzeźbiarski, w tym medalierski, czyni z każdej kolejnej realizacji Wiktorii Czechowskiej-Antoniewskiej wydarzenie – przepełnione wyrazem, wewnętrznym drżeniem, a zarazem głęboką relacją z psyche i kosmosem. W twórczości artystki przenika uczucie samotności przedstawionych osób, aura ich swoistego bytowania w nieoznaczonym otoczeniu, jakby przedostawali się przez błony powietrza. Artystka stosuje kontrasty ciszy i dynamiki, minimalizmu z implozyjną, emanującą podskórnie z wnętrza ekspresją. Wyczuwalny niezwykle silny psychologizm, poddany abstrakcyjnym wyciszeniom, to indywidualny głos artystki. Od najwcześniejszych realizacji wprowadza do aury własnych rzeźb rodzaj oporu, wyrazistego bycia w przestrzeni. We wszystkich jej kompozycjach wyczuwa się finezję, odwagę, wirtuozerię intelektualno-warsztatową, która pozwala jej na dystans wobec zobowiązań epoki, rozgrywanie każdego fragmentu z ogromną świadomością odrębności nowej formy, jak nowych linii papilarnych. Także doświadczając najwcześniejszych prac artystki, realizowanych w trudnych, „czarnych” latach doktryny realizmu socjalistycznego, czujemy niezależność wobec ilustracyjnego, spłaszczającego myśli, trywializującego i alegoryzującego na rzecz polityczności „powietrza” tamtego czasu. W pozornie realistycznych interpretacjach dotyka osobność i podmiotowość przedstawionych, ich silny rys psychologiczny, zarazem jakby manifestujące się, wielozmysłowe odważne bycie w przestrzeni.
Tancerka,1995, Ø 8,8 cm, tombak bity, Własność prywatna
