Pod tajemniczym tytułem spektaklu Zagubione dusze kryją się trzy jednoaktowe dzieła choreograficzne oparte na muzyce Igora Strawińskiego i Maxa Richtera. To klasyczna już praca znanej artystki polskiego pochodzenia, nieżyjącej już Bronisławy Niżyńskiej oraz dwa balety cenionych choreografów współczesnych: Brytyjczyka Wayne’a McGregor i naszego Krzysztofa Pastora. Powstały one w różnych latach, ale wszystkie penetrują na swój sposób osobowości ludzkie i wzajemne między nimi relacje w świecie uwarunkowań społecznych.
Wesele zostało skomponowane przez Igora Strawińskiego jako rosyjskie sceny baletowe ze śpiewem i muzyką. To mniej znana część dyptyku kompozytora inspirowanego obrzędami dawnej Rusi. Po Święcie wiosny, rytuale na cześć odradzającej się natury, tym razem chodzi o obrzęd zaślubin. Powstał rodzaj kantaty scenicznej nawiązującej do tradycji i pieśni ludowych. Muzyka jest zdominowana przez instrumenty perkusyjne i fortepiany, a przepełnia ją dynamizm i żywioł rytmu. Klasyczna wersja sceniczna Bronisławy Niżyńskiej (siostry legendarnego Wacława) to jej najwspanialsza choreografia. Powstała dla zespołu Diagilewa w 1923 roku, ale prezentowana jest do dzisiaj na najważniejszych scenach baletowych.
Muzyka Strawińskiego jest także kanwą choreografii Krzysztofa Pastora Do Not Go Gentle…, którą stworzył on w 2000 roku dla Holenderskiego Baletu Narodowego. Wykorzystana tam pieśń Strawińskiego do słów Dylana Thomasa powstała wkrótce po śmierci i na cześć wybitego walijskiego poety. To bardzo osobisty balet Krzysztofa Pastora – głęboko refleksyjny, nokturnowy, lamentacyjny. Stanowi kontrapunkt dla orgiastycznie witalnego Wesela Strawińskiego i Niżyńskiej.
Wieczór finalizuje Infra – emocjonalne dzieło Wayne’a McGregora, jednego z najważniejszych dziś twórców baletu współczesnego, którego porywający balet Chroma oglądaliśmy niedawno w innym spektaklu Polskiego Baletu Narodowego. Teraz zaprezentujemy kolejny szlagier tego choreografa, powstały w 2008 roku dla londyńskiego Royal Ballet do oryginalnej muzyki Maksa Richtera i równie popularny na scenach świata.
Polskiemu Baletowi Narodowemu towarzyszą w przedstawieniu żywe wykonania muzyczne pianistów i Orkiestry Teatr Wielkiego - Opery Narodowej pod dyrekcją Grzegorza Nowaka, wzbogacone w utworach Strawińskiego udziałem kilkorga solistów-śpiewaków i Chóru Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. (pch)
Na zdjęciu: Vladimir Yaroshenko, Kristóf Szabó i Patryk Walczak podczas próby baletu Krzysztofa Pastora Do Not Go Gentle…, fot. Ewa Krasucka
