Kompozytor i dyrygent. Był uczniem Zbigniewa Drzewieckiego (fortepian) i Kazimierza Sikorskiego (kompozycja). Dyrygenturę studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi w latach 1945-47 w klasie Kazimierza Wiłkomirskiego.
Karierę rozpoczął w Łodzi w 1946 roku. Od 1947 do 1949 roku był dyrygentem Filharmonii Poznańskiej, po czym związał się z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, gdzie współpracował z Grzegorzem Fitelbergiem. Po jego śmierci w 1953 roku objął funkcję dyrektora orkiestry i pełnił ją przez 15 lat. Z WOSPR odbył tournée po świecie (55 koncertów m.in. w Związku Radzieckim, Mongolii, Chinach, Japonii, Australii i Nowej Zelandii).
W latach 1968-73 obejmował stanowisko dyrektora artystycznego w Teatrze Wielkim w Warszawie (m.in. premiery Otella Verdiego, Elektry R. Straussa, Borysa Godunowa Musorgskiego).
Kierował znanymi zespołami symfonicznymi: Berliner Philharmoniker, Detroit Symphony Orchetra, Staatskapelle Dresden, Tonhalle w Zurychu, Filharmonia Leningradzka, Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie oraz Yomiuri Nippon Symphony w Tokio. Występował na festiwalach w Edynburgu, Bergen, Pradze, Montreux, Osace i Wiedniu.
Prowadził prawykonania polskich dzieł muzyki: Sinfonietty T. Bairda, III Symfonii Bairda, Muzyki żałobnej W. Lutosławskiego, I Symfonii K. Serockiego, V Symfonii K. Serockiego, Wariacje symfoniczne R. Palestra.
Swobodnie poruszał się w repertuarze klasycznym (Mozart, Beethoven, Brahms, Schubert, Czajkowski i Mahler), jak również muzyki współczesnej (Berg, Berio, Cage, Hindemith, Webern, Schönberg).
Mniej znany jest jako kompozytor. Jeszcze w okupowanej Warszawie podczas konspiracyjnego koncertu wykonano jego I Kwartet Smyczkowy. Po zakończeniu wojny zajął się jednak głównie dyrygenturą. Do komponowania wrócił dopiero w latach 80. (Missa breve, Musica da camera, Epitaphion, II Symfonia, Sinfonietta per fiati, III Symfonia), choć jest również autorem muzyki filmowej (Błękitny Krzyż, Niedzielny Poranek, Eroica i Zezowate szczęście Andrzeja Munka oraz Kanał Andrzeja Wajdy).
Wspólnie z Tadeuszem Bairdem i Kazimierzem Serockim stworzył kompozytorską „Grupę 49”. Był regularnym gościem Warszawskiej Jesieni. Dwukrotnie otrzymał Złotego Orfeusza za wykonania współczesnej muzyki polskiej. Z okazji 70-lecia Polskiego Radia wręczono mu Diamentową Batutę.
fot. archiwum.teatrwielki.pl
