Architektura Teatru Wielkiego czy wielka teatralna architektura? Pięćdziesiąt lat po odbudowie, w chwili ożywionej dyskusji o rodzimej tożsamości architektonicznej i artystycznej, chcemy opowiedzieć o dziele ukończonym, dziele najwyższej próby, jak również o przestrzeni, w której niemalże codziennie ta sztuka się tworzy: Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.
Dom opery i baletu, o intrygującej formie i niezwykłej treści, otwarty ponownie dokładnie pół wieku temu, jest jednym z symboli Warszawy i polskiej kultury. Budynek o długiej historii kształtowanej przez wybitnych artystów – od Antonia Corazziego, architekta, który zaprojektował jego pierwotną klasycystyczną bryłę, po Bohdana Pniewskiego, autora jego odbudowy.
Fotograficzny projekt Nicolasa Grospierre’a 50/50 to niezwykła i intrygująca podróż po przestrzeniach Teatru Wielkiego, zarówno tych dostępnych dla widzów, jak i technicznych – będących jego sercem. Symboliczna, będąca punktem wyjścia liczba zdjęć stanowi ramę dla współczesnego spojrzenia ich autora na Teatr w pięćdziesiątą rocznicę jego odbudowy. 50/50 to prosta, konsekwentna i systematyczna dokumentacja wnętrz Teatru Wielkiego.
"Zwiedzając ten ogromny budynek, spacerując po niekończących się korytarzach i klatkach schodowych, przechadzając się po obszernych i zaskakujących przestrzeniach tego gmachu, zapragnąłem oddać jego skalę i niezwykłą złożoność. Chciałem też podjąć próbę uporządkowania go tak, by widz miał szansę zrozumieć, jak język architektury Teatru Wielkiego przekłada się na sposób jego funkcjonowania" -- Nicolas Grospierre
Wystawie towarzyszy album Teatr Wielki 50/50 zawierający fotograficzny cykl Nicolasa Grospierre’a, wybór tekstów oraz archiwum dokumentujące proces odbudowy – trzy elementy o zróżnicowanym formacie, które prowadzą czytelnika przez teatralny gmach, a w tej podróży pomocą służą oczy, wiedza, pamięć i wyobraźnia autorów. Książkę otwiera cykl 50/50 Nicolasa Grospierre’a. Wyobraźnia czytelników oddana zostaje w dalszej części autorom tekstów: Beacie Chomątowskiej, Sylwii Chutnik, Adamowi Mazurowi, Bogusławowi Kaczyńskiemu oraz Jarosławowi Trybusiowi. Pozycję zamyka Archiwum – wybór szkiców i zdjęć prezentujących proces odbudowy Teatru Wielkiego, w całości opatrzony komentarzami prof. Małgorzaty Komorowskiej i dr Darii Rzepieli.
Nicolas Grospierre – fotograf, który wybrał architekturę na bohaterkę swojej twórczości – ujął przestrzenną specyfikę teatralnych wnętrz w bardzo sugestywny sposób, budując głęboką narrację klarownym środkami. Podobną intuicją i wyobraźnią wykazał się Karol Żurawski, architekt wystawy eksponującej właśnie efekt tych prac. Jego projekt to syntetyczna i minimalistyczna ekspozycja, utrzymana w eleganckiej formie, a dzięki użytym materiałom, stanowi także współczesny komentarz do architektury Bohdana Pniewskiego. Mosiądz i stiuk stanowią punkt odniesienia do teatralnych przestrzeni, a sposób ekspozycji posiada swój własny rytm i sprzyja skupieniu.
