Nabucco

Giuseppe Verdi

Daty spektakli

Opera w czterech aktach
Libretto: Temistocle Solera wg Auguste'a Anicet-Bourgeois i Francisa Cornue
Prapremiera: 9.03.1842, Regio Teatro alla Scala, Mediolan, 
Premiera warszawska: 25.02.1854, Teatr Wielki
Premiera tej inscenizacji: 26.06.1992
Oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami

Przypadek, synchroniczność a może przeznaczenie? Jest rok 1842. Wdowiec Verdi po klęsce opery Dzień panowania pracuje nad Nabucco. Partię Abigail zgadza się zaśpiewać sopranistka Giuseppina Strepponi. Opera odnosi sukces. Kompozytor zdobywa sławę i... drugą żonę – Giuseppina porzuca dla niego karierę śpiewaczki. Chór z trzeciego aktu Va, pensiero staje się nieoficjalnym hymnem Włoch. Verdi skomponuje jeszcze kilka sławnych oper, ale to właśnie Va, pensiero – wzniosła pieśń żydowskich niewolników w wykonaniu dziewięciuset osobowego chóru La Scali rozbrzmiewać będzie miesiąc po śmierci jego i żony, gdy zostaną złożeni w kaplicy Casa di Riposo per Musicisti żegnani przez trzysta tysięcy mieszkańców Mediolanu. W Warszawie ta słynna pieśń w wykonaniu znakomitego Chóru przygotowanego przez Bogdana Golę rozbrzmiewa na tle monumentalnych schodów świątyni jerozolimskiej wzniesionej przez wybitnego scenografa Andrzeja Kreutza Majewskiego. Niezmiennie od 1992 roku wywołuje nostalgiczne poruszenie na widowni Teatru Wielkiego. Konflikt izraelsko-babiloński rozgrywa się w inscenizacji Marka Weissa z barwnym rozmachem w wymiarze politycznym i rodzinnym. To ciesząca się nieustającym i niesłabnącym zainteresowaniem możliwość obcowania z klasyką opery w najlepszym wydaniu.

Obsada

2018-09-14 | 19:00

Realizatorzy

Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
Polski Balet Narodowy

Streszczenie

  • Akt I

    Na dziedzińcu świątyni jerozolimskiej lud błaga Boga o ratunek przed zbliżającą się armią babilońską, którą prowadzi król Nabuchodonozor (Nabucco). Hebrajczycy spodziewają się, że zakładniczką pokoju zostanie znajdująca się wśród nich Fenena, córka Nabucca. Uwolniła ona z niewoli babilońskiej młodego księcia Ismaele'a i wraz z nim uszła do Jerozolimy.

    Na czele zbrojnego oddziału babilońskiego wkracza na dziedziniec Abigaille -- pierworodna, lecz nieślubna córka króla Babilonu. Ona także kocha Ismaele'a i teraz triumfuje widząc swoją rywalkę Fenenę, zdaną na jej łaskę. Pojawia się też Nabucco, grożąc śmiercią wszystkim Żydom. Nie słucha próśb arcykapłana żydowskiego Zaccarii i nie poznając Feneny, zamierza się na nią mieczem. Szczęściem, w ostatniej chwili osłania ją Ismaele, zaś Nabucco rozpoznaje córkę i w porywie ojcowskiej czułości bierze ją w ramiona. Zarazem jednak przysięga ukarać srogo naród żydowski.

  • Akt II

    Abigaille jest zagniewana, bo król na czas swojej nieobecności w Babilonie powierzył władzę nie jej lecz Fenenie. Gdy więc Arcykapłan Baala, oburzony życzliwością Feneny dla Żydów, proponuje Abigaille królewską koronę, księżniczka podchwytuje tę myśl z radością. Postanawiają wspólnie rozpuścić między ludem wieść, że Nabucco zginął na wojnie, następnie zaś wprowadzić Abigaille na tron.

    W innej części królewskiego pałacu stary Zaccaria modli się, aby Bóg oświecił jego umysł. Lud żydowski jest przekonany, że Ismaele to zdrajca. Jedynie Zaccaria i jego siostra Anna, wierzą w dobrą wolę Ismaele'a i Feneny. Pałacowy sługa Abdallo wpada z wieścią o śmierci Nabucca. W ślad za nim wkracza Abigaille wraz z Arcykapłanem, pragnąc odebrać Fenenie królewską koronę. Wtem, nieoczekiwanie pojawia się wśród zebranych Nabucco i wkłada koronę na swoje skronie. Ogarnięty szałem żąda, aby wszyscy oddali mu hołd jako bogu. Zaccaria nieustraszenie sprzeciwia się temu, a i Fenena daje się poznać jako wyznawczyni wiary izraelskiej. Gdy Nabucco brutalnie nalega na oddanie mu czci boskiej, grom z niebios powala go nagle na ziemię. Abigaille triumfuje.

  • Akt III

    Abigaille zasiada na tronie Babilonu jako władczyni. Arcykapłan uzyskuje od niej wyrok śmierci na Fenenę i wszystkich Żydów. Aby spowodować zagładę narodu izraelskiego, Abigaille wykorzystuje zręcznie słabość Nabucca, którego umysł uległ zamroczeniu. Kiedy jednak król dowiaduje się, że Fenena ma ponieść śmierć, odmawia zatwierdzenia wyroku. Wówczas Abigaille rozkazuje go uwięzić.

    Żydzi siedzący nad wodami Babilonu skarżą się gorzko na swój los z dala od ukochanego kraju. Zaccaria dodaje im otuchy i zaręcza, że w końcu powrócą do ojczyzny (chór Va, pensiero).

  • Akt IV

    Z głębokim smutkiem rozmyśla Nabucco o Fenenie, którą ujrzał prowadzoną na miejsce stracenia. W tej tragicznej chwili błaga o pomoc boga Izraela. Obłęd ustępuje i Abdallo na rozkaz swego pana przynosi mu miecz.

    U wejścia do świątyni Baala Arcykapłan oczekuje skazańców. Fenena umocniona na duchu przez Zaccarię, żegna się ze światem. Zanim jednak Arcykapłan rozpoczął krwawą ofiarę, pojawia się groźny Nabucco. W tym momencie rozlatuje się na kawałki posąg Baala i rani śmiertelnie Abigaille. Chcąc odkupić swe przewinienia, w ostatniej chwili życia prosi ona o połączenie małżeńskim węzłem Feneny z Ismaelem i umiera z imieniem Jehowy na ustach. Wzruszony Nabucco wspaniałomyślnie darowuje wolność wszystkim Żydom, zaś Zaccaria intonuje pochwalny hymn na cześć potężnego Jehowy.

Sponsorzy

  • Mecenas Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

  • Partnerzy Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

  • Partner spektaklu

  • Patroni medialni