Chorus Opera

KUP PROGRAM ELEKTRONICZNY W FORMACIE EPUB I PDF 

Spektakl operowy w dwóch częściach – wybór scen chóralnych
Prapremiera: 7/10/2022, Teatr Wielki - Opera Narodowa
Oryginalne: włoskie, francuskie, niemieckie i polskie wersje językowe z napisami

W 2020 roku Opera Narodowa w Warszawie obchodziła 55-lecie odbudowy swej historycznej siedziby na placu Teatralnym. Ambitny projekt podniesienia teatru z ruin zakończył się w 20 lat po wojnie – 19 listopada 1965 roku nastąpiło uroczyste otwarcie unowocześnionego Teatru Wielkiego. Wkrótce potem z tymczasowej siedziby przy ul. Nowogrodzkiej wprowadził się doń zespół Opery Warszawskiej, w tym jej wyśmienity chór.

Otwarcie Teatru Wielkiego stało się impulsem do dalszego rozwoju tego zespołu. W spektaklach wystawianych na wielkiej scenie musiał występować potężny chór, który był ozdobą kolejnych inscenizacji. Wkrótce zyskał on renomę jednego z najlepszych chórów w Polsce, przede wszystkim dzięki wybitnej dyspozycji wokalnej i umiejętności zespołowego muzykowania jego członków i członkiń. Nad jakością artystyczną zespołu przez kolejne lata czuwali Józef Bok, Zofia Urbanyi-Świrska, Henryk Wojnarowski, Lech Gorywoda, Jan Szyrocki i Bogdan Gola. Od sezonu 2016/2017 chórem kieruje Mirosław Janowski. Zespół występuje w przedstawieniach operowych, bierze udział w koncertach symfonicznych, prowadzi również samodzielną działalność koncertową.

Znakomita forma zespołu skłoniła wybitnego francuskiego dyrygenta Patricka Fournillier, od sezonu 2020/2021 dyrektora muzycznego Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie, do zorganizowania premiery spektaklu, którego Chór Teatru Wielkiego będzie głównym bohaterem.

Spektakl pokazuje nie tylko możliwości muzyczne zespołu, ale także sceniczne efekty wizualne. Za inscenizację odpowiedzialny był fiński reżyser Jere Erkkilä, za scenografię i kostiumy – Anna Kontek, która do tej premiery przygotowała ponad 500 efektownych kostiumów – niektóre ich zmiany odbywają się na oczach widzów. Liczne sceny taneczne oglądamy w choreografii Ilony Molki. Całości towarzyszą projekcje Ewy Krasuckiej, które razem z reżyserią świateł tworzą niezapomniane wizualne widowisko. 

Wspaniałego repertuaru muzycznego na chór przecież nie brakuje. Pisanie scen zespołowych z udziałem chóru to niemal osobna umiejętność kompozytorska, której nie każdy twórca był w stanie sprostać. Patrick Fournillier sięgnął po najwspanialsze osiągnięcia w tej dziedzinie, program wydarzenia jest więc jedną wielką feerią muzycznych przebojów.

Spektakl rozpoczyna się słynnym, napisanym z niezwykłym rozmachem chórem O Fortuna z kantaty scenicznej Carmina Burana Carla Orffa, następnie zaś rozbrzmiewa muzyka włoska – dwa chóry z oper Giacoma Pucciniego. Coro a bocca chiusa (Chór z zamkniętymi ustami) z II aktu opery Madame Butterfly to utwór, który nie ma sobie równych. Brzmi jak kołysanka w krainie snów. Butterfly usypia swojego synka, czekając z utęsknieniem na przybycie ukochanego kapitana Pinkertona. Chór nuci kojącą melodię przy akompaniamencie pizzicata smyczków. Niestety jest to preludium do tragedii, która rozegra się w następnym, trzecim akcie.

Z kolei w swojej ostatniej operze Turandot potraktował Puccini chór jako bohatera zbiorowego. Każdy z trzech aktów tej opery zakończony jest wspaniałą inwokacją chóru. W Chorus Opera możemy usłyszeć pierwszą z nich, Perche tarda la luna (Czemu księżyc tak późno) z I aktu. Tłum przed pałacem cesarskim oczekuje z niecierpliwością opóźniającego się wschodu księżyca i przeczuwa kolejną ściętą na rozkaz księżniczki Turandot głowę. Miesza się w nim nastrój tajemniczości z triumfem (puzony).

W dziele nie braknie fragmentów z oper innych kompozytorów werystów: Coro delle campagne z Pajaców Ruggiera Leoncavalla, zaś Orkiestra Teatru Wielkiego wykonuje instrumentalne Intermezzo przywołujące rześkie sycylijskie krajobrazy z Rycerskości wieśniaczej Pietra Mascagniego oraz Viva il vino spumeggiante. Nie zapomniano o chórach z oper Giuseppe Verdiego (Fuoco di gioia z Otella, chór Cyganów z Trubadura). Auto da fe z Don Carlosa, które kończy część pierwszą.

Z kolei chór z II aktu Traviaty (Coro di mattadori spagnuoli) śpiewany w tej operze przez przebranych za matadorów Hiszpanów, którzy przybyli na karnawał do Paryża, zapowie inny utwór w drugiej części gali – słynny chór Les voici…! z IV aktu opery Georges’a Bizeta Carmen. Przynosi on triumfalny temat z uwertury do tej opery i ukazuje tłum mieszkańców Sewilli czekający na występy matadorów, którzy paradują przy dźwiękach tej widowiskowej muzyki.

Nie tylko muzyka włoska rozbrzmiewa tego wieczora. Widzowie mają okazję usłyszeć chór prządek i chór marynarzy z Latającego Holendra Richarda Wagnera. Następnie w szczególny nastrój wprawia zmysłowa Pieśń Roksany z Króla Rogera Karola Szymanowskiego, w której królowej towarzyszy chór oraz dzieło o zupełnie innym charakterze – monumentalny Magnus Dominus z VII Symfonii Siedem bram Jerozolimy Krzysztofa Pendereckiego, w którym śpiewają trzy chóry mieszane.

Finał to śpiewany chórem mazur ze Strasznego dworu Stanisława Moniuszki, zaczynający się od słów Hej zagrajcie siarczyście, rżnijcie nam od ucha. 

PROGRAM

CZĘŚĆ I

CARL ORFF
CARMINA BURANA
O Fortuna z I części

GIACOMO PUCCINI
TURANDOT
Perché tarda la luna? z I aktu

GIUSEPPE VERDI
OTELLO
Fuoco di gioia! z I aktu

GIUSEPPE VERDI
TRAVIATA
Coro di Mattadori Spagnuoli z II aktu

RUGGERO LEONCAVALLO
PAJACE
Intermezzo
Coro delle campane z I aktu
Vesti la giubba z I aktu

GIACOMO PUCCINI
MADAMA BUTTERFLY
Coro a bocca chiusa z II aktu

GIUSEPPE VERDI
DON CARLO
Auto-da-fé z III aktu

CZĘŚĆ II

GIUSEPPE VERDI
TRUBADUR
Coro di Zingari z II aktu

GEORGES BIZET
CARMEN
Les voici…! z IV aktu

PIETRO MASCAGNI
RYCERSKOŚĆ WIEŚNIACZA
Intermezzo
A casa, a casa amici

RICHARD WAGNER
LATAJĄCY HOLENDER
Chor des Matrosen z III aktu
Spinnstube z II aktu

KRZYSZTOF PENDERECKI
VII SYMFONIA
SIEDEM BRAM JEROZOLIMY
1. Magnus Dominus et laudabilis nimis

KAROL SZYMANOWSKI
KRÓL ROGER
Pieśń Roksany Uśnijcie krwawe sny króla Rogera z II aktu

STANISŁAW MONIUSZKO
STRASZNY DWÓR
Mazur z IV aktu

Orkiestra i Chór Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

W spektaklu wykorzystano częściowo kostiumy i elementy kostiumów z zasobów Teatru Wielkiego – Opery Narodowej autorstwa:

Gabriele’a Amadoriego, Marii Balcerek, Stanisława Bąkowskiego, Ireny Biegańskiej, Jean-Jacques’a de Covve, Dalii Galico, Pawła Grabarczyka, Zofii de Ines, Liliany Jankowskiej, Jadwigi Marii Jarosiewicz, Barbary Kędzierskiej, Tatiany Kwiatkowskiej, Borisa Kudlićki, Andrzeja Kreutza Majewskiego, Anny Nurzyńskiej, Katarzyny Proniewskiej-Mazurek, Ewy Starowieyskiej, Franki Squarciapino, Małgorzaty Szczęśniak, Małgorzaty Tesławskiej, Aleksandra Wasiliewa-Gulewicza, Xymeny Zaniewskiej, Ute Frühling-Stief