Urojenia

Spektakl baletowy Izadory Weiss w dwóch częściach
Muzyka: Ludwig van Beethoven, John Eccles, Giya Kancheli, Zoë Keating, Karol Szymanowski, Caroline Shaw, Dobrinka Tabakova, Antonio Vivaldi (nagrania)
Prapremiera: 11/06/2026, Polski Balet Narodowy

Spektakl jest manifestem wolności i niezależności kobiet i ich prawa do wyboru swojej drogi, nawet jeśli budzi ona kontrowersje.

W czasach social mediów gdzie wszystko jest wykreowane i staje się ułudą prawdy potrzeba obrony swojej tożsamości jest fundamentalna. Dwie kobiety fikcyjna postać Roksany i kultowa pisarka Virginia Woolf stały się przykładem zderzenia z tą problematyką ludzkich niedoskonałości, słabości i błędnych wyborów w dążeniu do perfekcji w sztuce i w życiu. Czym jest pogoń za ideałem, za fizyczną doskonałością pozbawioną ducha, poezji, wrażliwości i mądrości. Wysyłane online strzępki jak namiastka prawdziwego dialogu i próba znalezienia wspólnej drogi wyjścia z tego wirtualnego chaosu jest warta uwagi. Niezrozumienie, wieczna potrzeba zadowolenia obserwatorów, których nawet nie znamy. Roksana pada ofiarą własnej próżności i tęsknoty by być adorowaną przez wykreowany ideał mężczyzny, ta niespełniona potrzeba czyni ją nieszczęśliwą. Jak wiele jej podobnych kobiet ulega ułudzie pięknego wizerunku. Zrozumienie i wyzwolenie się z tej obsesji czyni ją prawdziwie wolną, silną i niezależną. Virginia uwalnia się z obsesji dręczących ją własnych myśli, jej wybór jest kontrowersyjny, szokujący, ale dla niej samej wyzwalający. To paradoksalnie brak oddechu czyni ją wolną od jej własnego dręczonego chorobą umysłu. Mężczyźni przeżywają również kryzys własnej tożsamości ulegając wciąż tym samym stereotypom, które nie zostawiają miejsca na ich wrażliwość i słabość. Wszyscy mamy wrażenie ciągłej oceny, testowania naszej odporności. Mamy być idealni, to prosta droga do bycia bezwzględnymi, nieczułymi, samotnymi.

Urojenia to autorski teatr tańca pełen namiętności, pożądania, ulotnych chwil szczęścia, realnego kontaktu i naszych zmagań we współczesnym świecie. Stał się on platformą tej opowieści. To odważna rozmowa z widzem o granicy prawa do wolności gdzie i czy w ogóle należy ją stawiać. Muzyka w moich spektaklach jest zawsze najważniejszym partnerem tych rozważań pojawia się niepowtarzalne brzmienie Karola Szymanowskiego, Ludwiga van Beethovena, Antonio Vivaldiego, Dobrinki Tabakovej artystki nominowanej do nagrody Grammy współpracującej m.in. Z Royal Philharmonic Society, BBC Radio 3 i Europejską Unią Nadawców, Caroline Shaw nagrodzonej w 2013 roku muzycznym Pulitzerem, Johna Ecclesa tworzącego w epoce baroku dla Theatre Royal przy Drury Lane oraz innych kompozytorów.

Polski Balet Narodowy