Baryton specjalizujący się w repertuarze Verdiowskim i stylu bel canto. Należy do najbardziej uznanych i pożądanych śpiewaków na świecie. Zachwyca mistrzowskim kunsztem i urzekającą barwą głosu.
Urodził się w Warszawie, gdzie studiował w Akademii Muzycznej w klasie prof. J. Knetiga. Repertuar budował podczas występów na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej, oper w Krakowie, Poznaniu i Wrocławiu oraz Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, gdzie debiutował w 2002 roku partią tytułową w Onieginie. Krytyk „Polish Music Journal” tak później pisał o tej kreacji: „Piękny śpiew i liryzm Artura Rucińskiego był główną atrakcją wieczoru”. Następnie artysta wystąpił jako Książę Jelecki w Damie pikowej, tytułowy Oniegin Czajkowskiego oraz Walentyn w Fauście Gounoda (reż. Robert Wilson), Sharpless w Madame Butterly Pucciniego i Lord Ashton w Łucji z Lammermooru Donizettiego.
Punktem zwrotnym jego kariery był moment, kiedy Daniel Barenboim zaprosił artystę do występu pod swoją batutą w Eugeniuszu Onieginie obok Rolando Villazóna oraz René Pape w Deutsche Staatsoper w Berlinie w 2010 roku.
W kolejnych latach Artur Ruciński zaśpiewał w najważniejszych teatrach operowych i salach koncertowych świata. Nieżyjący już dziennikarz muzyczny Karl Löbl tak napisał o Carmina Burana w wykonaniu Rucińskiego: „Odkrycie w wiedeńskim Musikverein – zapamiętajcie sobie Państwo dobrze imię barytona Artura Rucińskiego i idźcie na każdą operę, w której będzie można usłyszeć tego śpiewaka.”
Wystąpił na Bregenzer Festspiele (Tadeusz w Pasażerce Weinberga), w Teatro Liceu w Barcelonie (Król Roger Szymanowskiego), hamburskiej Staatsoper (Lord Ashton w Łucji z Lammermooru), w Walencji (Lescaut w Manon Pucciniego pod dyrekcją Lorina Maazela oraz Oniegin w Eugeniuszu Onieginie pod batutą Omera Meira Wellbera – nagranie DVD). Powrócił do Berlina jako Hrabia Almaviva w Weselu Figara Mozarta pod batutą Barenboima, z sukcesem zadebiutował w Arena di Verona w Romeo i Julii Gounoda (Merkucjo), po czym zaśpiewał w Zbójcach Verdiego (Franciszek Moor), Messa di gloria Pucciniego i Trenach na śmierć dzieci w Neapolu Mahlera (dyr. Nicola Luisotti).
W styczniu 2012 zadebiutował w Wielkiej Brytanii solowym recitalem z cyklu Rosenblatt Recitals, wykonując arie operowe oraz Cztery sonety miłosne Tadeusza Bairda (wg Shakespeare’a) w londyńskiej sali koncertowej St. John’s Smith Square. W maju 2012 odbył się jego amerykański debiut – partia Marcella w Cyganerii Pucciniego w Los Angeles Opera. W 2013 roku po raz pierwszy wystąpił w paryskiej Opéra Bastille jako Ford w Falstaffie Verdiego. Ponownie zagościł też w Arena di Verona, gdzie zaśpiewał w Trubadurze (Hrabia di Luna) i Traviacie (Giorgio Germont) Verdiego.
Do jego największy sukcesów w ostatnich sezonach należą: występy w Zbójcach w Teatro La Fenice w Wenecji i na Festiwalu Verdiowskim w Parmie, udział w Trubadurze na Festwochen w Wiedniu, pierwsza współpraca z Maestro Kiriłłem Pietrienko w monachijskiej Staatsoper w styczniu 2014 (Eugene Onegin), udział w nowej inscenizacji Falstaffa we Frankfurcie nad Menem pod dyrekcją Bertranda de Billy’ego oraz występy w Attyli (Ezio) w Warszawie i Eugeniuszu Onieginie w Bolonii. Artysta zadebiutował także w Operze Królewskiej w Londynie jako Giorgio Germont oraz na prestiżowym Festiwalu Salzburskim jako Hrabia di Luna, którą to partię zaśpiewał następnie w La Fenice w Wenecji. Kolejnym ważnym debiutem był występ w La Scali w Simonie Boccanegrze Verdiego (Paolo Albiani).
W kolejnych latach zaśpiewał w Traviacie w Deutsche Oper w Berlinie, Eugeniuszu Onieginie w Warszawie, Don Pasquale Donizettiego w Walencji, Łucji z Lammermooru w Hamburgu i Zurychu, Trubadurze na Festiwalu Salzburskim, Traviacie i Trubadurze w Arena di Verona oraz popularnej gali „Christmas in Vienna” w wiedeńskim Konzerthausie. Wykonał Stabat Mater Szymanowskiego w Musikverein w Wiedniu. Zadebiutował w partii tytułowej w Don Giovannim w Opéra Bastille w Paryżu, gdzie następnie zaśpiewał w Łucji z Lammermooru. Wystąpił także po raz pierwszy w Metropolitan Opera (Sharpless w Madame Butterfly) oraz New National Theatre in Tokio (Lord Ashton w Łucji z Lammermooru), powrócił na scenę Opery Królewskiej w Londynie jako Oniegin, Lord Ashton i Germont, a także do Liceu w Barcelonie jako Marcello i Hrabia di Luna.
W ostatnich sezonach zadebiutował w San Francisco Opera (Traviata), Teatro dell’Opera w Rzymie (Zbójcy), Teatro Real w Madrycie (Łucja z Lammermooru, Trubadur, Traviata, Bal maskowy), Lyric Opera w Chicago (Trubadur) i Opéra de Monte-Carlo (Luisa Miller Verdiego, Łucja z Lammermooru). Ponadto zaśpiewał w Cyganerii w ABAO Opera w Bilbao i Opéra Bastille. Tamteż wystąpił po raz pierwszy w partii tytułowej w Giannim Schicchim Pucciniego. Ponadto można go było usłyszeć w Zbójcach w Palau de les Arts, Traviacie, Manon i Cyganerii w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Jolancie Czajkowskiego w Palais Garnier, oraz Trenach na śmierć dzieci z towarzyszeniem Orchestra Sinfonica Siciliana. Ostatnio wystąpił w Teatro Massimo w Trubadurze, Tokyo Suntory Hall w Traviacie, Opéra de Monte-Carlo w Korsarzu Verdiego, Traviacie w hamburskiej Staatsoper, Balu maskowym z Fundación Baluarte w Pamplonie oraz w Metropolitan Opera w Cyganerii.
W najbliższej przyszłości artysta ponownie zagości na scenie Metropolitan Opera w nowej inscenizacji Łucji z Lammermooru, w Eugeniuszu Onieginie w Teatro di San Carlo, Cyganerii i Makbecie w Staatsoper w Monachium, Trubadurze w Zurychu, Fedorze i Traviacie w Metropolitan Opera.
Artur Ruciński bierze udział w koncertach, występach radiowych i telewizyjnych oraz festiwalach w Warszawie, Paryżu, Oslo, Dreźnie, Wiedniu, Berlinie. W repertuarze posiada utwory od Mesjasza Händla po Pasję wg św. Łukasza Pendereckiego. Wykonał Carmina Burana Orffa w Arena di Verona oraz Stabat Mater Szymanowskiego z Radiową Orkiestrą Symfoniczną pod dyrekcją dyr. Ingo Metzmachera w wiedeńskim Musikverein. Wziął udział w Gali Richarda Tuckera w Carnegie Hall w 2019 roku oraz głośnym koncercie upamiętniającym 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej w Gdańsku, podczas którego wykonano Requiem wojenne Brittena pod batutą sir Neville'a Marrinera. Liczne płyty CD i DVD dokumentują wszechstronność tego wyjątkowego artysty.
Fot. Karpati/Zarewicz
