Dyrektor Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie od sezonu artystycznego 2025/26.
Absolwent scenografii w Katedrze Projektowania Scenografii i Kostiumu na Wydziale Teatralnym Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Groningen. Od 1995 roku związany z Teatrem Wielkim - Operą Narodową. Najpierw jako współpracownik i asystent Andrzeja Majewskiego, później jako naczelny scenograf. To wtedy rozpoczął się proces kształtowania się wyrazistego stylu Kudlički, charakteryzujący się minimalistyczną kompozycją, sięganiem po nieoczywiste materiały w przestrzeni teatralnej czy też środki wyrazu przynależne innym dziedzinom, jak plastyka, film, sztuki wizualne, design. Co w konsekwencji powoduje, że jego realizacje są niekonwencjonalne, oparte na kontrastach i pozostawiają widzowi duże pole do interpretacji. Od 1996 roku samodzielnie tworzy scenografie przede wszystkim do spektakli operowych. Rozpoczęta w 1999 roku współpraca z Mariuszem Trelińskim zaowocowała realizacją kilkunastu tytułów operowych: Madame Butterfly, Król Roger, Otello, Don Giovanni, Oniegin, Dama pikowa, Andrea Chénier, La bohème, Orfeusz i Eurydyka, Borys Godunow, Jolanta, Zamek Sinobrodego, Aleko, Traviata, Turandot, Latający Holender, Salome, Powder Her Face, Tristan i Izolda, Umarłe miasto, Ognisty anioł, Halka, Cardillac. Z powodzeniem współpracuje z czołowymi teatrami operowymi i festiwalami na świecie, m.in. z Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Royal Opera House w Londynie, Festiwalem w Aix-en-Provence, Théatre Royal de la Monnaie w Brukseli, Staatsoper Berlin, Washington Opera, Los Angeles Opera, Welsh National Opera w Cardiff, Theater an der Wien, Tokyo Bunka Kaikan, Opera du Rhin w Strasburgu, Semperoper w Dreźnie, San Francisco Opera, Oper Frankfurt, Operą Królewska w Sztokholmie i w Kopenhadze, Teatrem Maryjskim w Petersburgu lub Festspielhaus w Baden-Baden.
Do realizacji swoich projektów operowych zapraszają go światowej sławy reżyserzy. Spektaklem Śmierć w Wenecji rozpoczęła się jego współpraca z Keithem Warnerem, której efektem były produkcje: Króla Leara Ariberta Reimanna i Burzy Thomasa Adésa (Frankfurt), Simona Boccanegry Verdiego (Strasburg), Wesela Figara Mozarta, Diabłów z Loudun Pendereckiego (Teatr Wielki - Opera Narodowa i Opera Królewska w Kopenhadze), Otella (Royal Opera House) oraz Die Meistersinger (Staatsoper Wiedeń). Dla japońskiego reżysera teatralnego Amona Miyamoto zaprojektował scenografię m.in. do Złotej pagody Mishimy (Kanagawa Arts Center w Jokohamie i Lincoln Festival w Nowym Jorku), a także Czarodziejskiego fletu Mozarta (Landestheater w Linzu, Tokyo Bunka Kaikan), Kinkakuji Mayuzumi i Parsifal (Opéra National du Rhin, Tokyo Bunka Kaikan) oraz Madame Butterfly (Tokyo Nikikai Opera i San Francisco Opera). Z Dalem Duisingiem współpracował przy realizacjach Podróży do Reims Rossiniego, Gwałtu na Lukrecji Brittena i Opowieści Hoffmanna Offenbacha, Medei Cherubiniego i Pasji św. Jana, Jasia i Małgosi Humperdincka oraz L’étoile Chabriera w Staatsoper Berlin.
Zainteresowania zawodowe Borisa Kudlički nie ograniczają się tylko do opery. Współprojektował m.in. polskie pawilony na Expo w Hanowerze w 2000 roku i w Szanghaju w 2010 roku. Ważne miejsce w jego twórczości zajmuje działalność wystawiennicza i projektowa. Współpracował przy projekcie ekspozycji stałej w Domu urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli. W Muzeum Narodowym w Warszawie zaprojektował dwie ważne ekspozycje: Guercino. Triumf baroku. Arcydzieła z Cento, Rzymu i kolekcji polskich oraz Brescia. Renesans na północy Włoch. Moretto-Savoldo-Moroni. Rafael-Tycjan-Lotto. Wspólnie z fundacją rodziny Starak pracował przy projekcie wystawy malarstwa Ryszarda Winiarskiego oraz Andrzeja Wróblewskiego na Biennale Venezia 2017 i 2024 r. oraz przygotował kuratorski koncept i projekt wystawy Space and Time we współpracy z Omenna Art Foundation w Rabat na Malcie. Obecnie pracuje nad wystawą stałą w Muzeum Historii Polski, realizację której konsorcjum WWAA / Platige Image wygrało w międzynarodowym konkursie przeprowadzonym przez Muzeum. Projektował nowe wnętrza Raffles Hotelu Europejskiego, restauracje Belvedere w Łazienkach Królewskich oraz Epoka w Warszawie, a także prywatne rezydencje.
W 2018 Hotel Europejski został umieszczony na liście World’s Greatest Places 2018 przygotowanej przez amerykański magazyn TIME.
Najnowszym projektem, realizowanym od 2018 roku przez markę Boris Kudlička with Partners jest rozwinięcie profilu w kierunku architektury i projektowania wnętrz (architektura, rewitalizacja, branża hotelowa) w Polsce, Szwajcarii, Katarze i na Malcie. Odpowiada również za rewitalizację pałacu Małachowskich w Nałęczowie oraz Zabytkowego zespołu pałacowo – parkowego w Oborach. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. W 2005 roku Instytut Teatralny przyznał mu nagrodę za scenografię do przedstawienia Ryszard II w Teatrze Narodowym. W 2025 roku został odznaczony przez Ministrę Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Dwukrotnie uhonorowano go słowacką Nagrodą Teatralną Dosky. Dwukrotnie również (2007, 2015) na Praskim Quadriennale zdobył Złoty Medal, a w 2011 roku był jego kuratorem generalnym. W 2023 roku otrzymał nominację International Opera Award w kategorii designer oraz nagrodę ministra kultury Słowacji za wyjątkowe zasługi w dziedzinie scenografii teatralnej na najważniejszych scenach operowych. W 2014 roku na Akademii Sztuk Pięknych uzyskał tytuł doktor w dziedzinie sztuki plastyczne.
Inne ważne nagrody: Culture.pl Superbrands 2016 (wraz z Mariuszem Trelińskim), Nagroda Wojewody Mazowieckiego im. C.K. Norwida (2003 i 2016), Nagroda TVP Kultura – Gwarancja Kultury (wraz z Mariuszem Trelińskim, 2015). Boris Kudlička w latach 2011-2013 był wykładowcą na Wydziale Scenografii Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2019 roku na scenie TWON w ramach projektu BMW Art Club zrealizował Carmina Burana (Mgnienie Oka).
fot. M. Hueckel
