Dzięki charakterystycznej, dramatycznej barwie głosu o niezwykłej skali i biegłości, Ewa Podleś jest powszechnie uważana za czołowy światowy kontralt, a przez wielu krytyków muzycznych np. z Opéra International, Orpheus, Gramophone, The New York Times, The San Francisco Examiner, The Washington Post, Opera News, The Financial Times) za najbardziej autentyczny głos kontraltowy generacji. Niezwykłe walory głosowe umożliwiają artystce wykonywanie bardzo szerokiego repertuaru operowego i koncertowego od baroku do współczesności.
Od swego debiutu w Metropolitan Opera w Nowym Jorku w 1984 r. Ewa Podleś należy do elitarnego grona artystów stale obecnych na najbardziej prestiżowych scenach operowych i estradach koncertowych świata, takich jak La Scala, MET, San Francisco Opera, Covent Garden, Châtelet, Deutsche Oper, Teatro Liceo, Teatro Real, Carnegie Hall, Lincoln Center, London’s Wigmore Hall, Théâtre des Champs Elysées, Filharmonia Narodowa.
Tylko w ostatnich kilku latach Ewa Podleś występowała m.in. jako La Cieca (Gioconda Ponchiellego) w MET i Barcelonie; Klitemnestra (Elektra R.Straussa) w Warszawie, Toronto, Nicei, Katowicach; Azucena (Trubadur Verdiego) w Toronto i Poznaniu; Cezar (Juliusz Cezar Händla) w San Diego; Cyrus (Cyrus w Babilonii Rossiniego) na festiwalach Caramoor (Nowy Jork) i Pesaro; Tankred (Tankred Rossiniego) w Warszawie, Madrycie i Bostonie; Izabella (Włoszka w Algierze Rossiniego) w Gdańsku; Markiza de Berkenfield (Córka pułku Donizettiego) w Covent Garden, Huston, San Diego i Madrycie; Księżna (Siostra Angelica Pucciniego) w San Francisco i La Coruña; Mistress Quickly (Falstaff Verdiego) w Bilbao, Monachium i Sztokholmie; Hrabina (Dama pikowa Czajkowskiego) w Barcelonie i Monte Carlo; Madame de la Haltière (Kopciuszek Masseneta) w Paryżu, Londynie, Barcelonie, Luksemburgu i Saint-Etienne; Jezi-Baba (Rusałka Dworzaka) w Monte Carlo; Erda (Złoto Renu i Zygfryd Wagnera) w Barcelonie; Babuleńka (Gracz Prokofiewa) w Monte Carlo. W tym samym czasie artystka dała też liczne koncerty, m.in. w Avery Fisher Hall w Nowym Jorku, Wigmore Hall w Londynie, w Berlinie, Hanowerze, Madrycie, Barcelonie, Moskwie, Quebec, w Warszawie (koncert jubileuszowy w Operze Narodowej), na festiwalach Pesaro, San Sebastian i Schleswig-Holstein oraz w wielu innych ośrodkach muzycznych w Polsce, Europie i Ameryce. Prowadzi także wysoko oceniane kursy mistrzowskie.
Liczne nagrania płytowe Ewy Podleś wyróżnione zostały prestiżowymi nagrodami, m. in. Diapason d’Or, kilkakrotnie Orphée d’Or (ostatnio w 2015 r.), Preis der Deutschen Schallplatten Kritik, Grand Prix de l’Académie Française du Disque, kilkakrotnie Fryderyki. Najnowsze DVD z udziałem artystki to: Gioconda Ponchiellego w Barcelonie (La Cieca), Cendrillon Masseneta w Covent Garden (Madame de la Haltière), Dama Pikowa Czajkowskiego w Barcelonie (Hrabina), recital pieśni rosyjskich z Garrickiem Ohlssonem w Warszawie.
Artystka otrzymała szereg nagród i wyróżnień, m.in: Dora Mavor Moore, „Gloria Artis”, „Złote Berło”, Nagrodę im. Andrzeja Hiolskiego, Nagrodę Fundacji Kościuszkowskiej, Medal Zasługi Prezydenta Rosji, Złoty Medal Fundacji Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, a także Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Zespół międzynarodowych krytyków związanych z Classic FM Magazine uznał Ewę Podleś za jeden z 10 najlepszych głosów mezzosopranowych pierwszej dekady XXI wieku, a w ogólnoświatowym plebiscycie Operaarts.com artystka zaliczona została dogrona 100 operowych legend ostatniego półwiecza. Obszerna biografia artystki pt. Ewa Podleś – Contralto assoluto, autorstwa francuskiej pisarki Brigitte Cormier, wydana została przez Edition Symétrie we Francji i PWM w Polsce.
Ewa Podleś jest rodowitą warszawianką. Studia wokalne odbyła w Akademii Muzycznej w Warszawie u prof. Aliny Bolechowskiej. Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Na stałe mieszka w Warszawie.
(fot. Andrzej Świetlik)
