Uczyła się u wielkich rosyjskich mistrzyń Tamary Karsawiny i Lubov Egorovej, a później także u Roselli Hightower. Miała niezwykle różnorodną karierę, kreowała role w Balecie XX Wieku Maurice’a Béjarta, tańczyła czołowe partie w London Festival Ballet i Sadlers Wells Royal Ballet (obecnie Royal Ballet). Wielokrotnie zapraszana jako artystka gościnna, występowała także jako partnerka sceniczna Rudolfa Nurejewa.
Była dyrektorem artystycznym The Australian Ballet (1983-1997) i Królewskiego Baletu Duńskiego (1997-1999), a także głównym baletmistrzem English National Ballet (2007-2012). Na scenę powróciła znów w latach 2003 i 2008 jako tancerka i aktorka w spektaklu L’Heure Exquise Béjarta.
Od 1999 roku realizuje z wielkim powodzeniem własne wersje baletów klasycznych. Wysokim uznaniem cieszy się jej wersja Giselle, przygotowana dla The Australian Ballet i wystawiana później w Boston Ballet, Ballet du Rhin, Houston Ballet, Conservatorio Annarella w Portugalii, a ostatnio w Cape Town City Ballet. Realizowała klasyczną Śpiącą królewnę (The Australian Ballet i Jo’burg Ballet), ale również Coppelię i Kopciuszka we własnej choreografii. Przekazywała także różnym zespołom choreografie Maurice’a Béjarta: Serait-ce la Mort, Bhakti, Webern Opus 5 oraz Song of a Wayfarer; Manon Kennetha MacMillana, Suite en blanc Serge’a Lifara, Jezioro łabędzie i Don Kichota w wersjach Rudolfa Nurejewa oraz tradycyjne wersje choreograficzne baletów Sylfida i Sylfidy oraz Paquita i Duch róży.
Pracuje także gościnnie jako pedagog i baletmistrzyni w ważniejszych zespołach na całym świecie oraz w renomowanych szkołach baletowych. Regularnie jest zapraszana do jury konkursów baletowych. Stworzyła autorski warsztat interaktywny Coaching the Coaches, poświęcony dyskusjom i przykładom metod pracy z profesjonalnymi tancerzami nad ich solowym i wiodącym repertuarem oraz z uczniami szkół pracującymi nad repertuarem i przygotowującymi się do konkursów.
W ostatnich latach, pomimo pandemii, wciąż była aktywna zawodowo. W 2019 roku jej realizacja baletu Song of a Wayfarer Maurice’a Béjarta dla Joyce Festival w Nowym Jorku, z udziałem Davida Hallberga i Josepha Gordona odbiła się szerokim echem i spotkała się z pozytywnym przyjęciem. Wprawdzie niektóre z jej projektów musiały zostać w tym czasie przesunięte, ale dzięki platformie Zoom wciąż dawała prywatne lekcje oraz ćwiczyła repertuar z profesjonalnymi zespołami i szkołami baletowymi.
W latach 2020-21 roku pracowała z najzdolniejszymi uczniami portugalskiego Conservatorio Annarella realizując z nimi Pas de quatre i Variations for 4 w choreografii Antona Dolina oraz Giselle, Jezioro łabędzie i sekwencję Wesela Aurory ze Śpiącej królewny. W kwietniu 2021 roku (całkowicie przez Zoom!) wystawiła Variations for 4 Dolina dla zespołu Ballet West. Z kolei dwa miesiące później zrealizowała balet L’Heure Exquise Béjarta dla Alessandry Ferri w Ravennie, a spektakl pokazywano potem gościnnie także w Royal Opera House na scenie Linbury Theatre oraz w innych teatrach świata. Szerokie uznanie zyskała także jej ostatnia produkcja Giselle, zrealizowana w marcu 2022 roku dla Cape Town City Ballet.
