Urodzony w Iranie, pracuje w Nowym Jorku. Od 1995 roku jako producent, scenarzysta i reżyser zrobił cztery filmy fabularne, wiele filmów krótkometrażowych i instalacji wideo, a także zajmował się malarstwem i fotografią tworząc oryginalne dzieła z licznymi odniesieniami kulturowymi.
W 1998 roku poznał znaną irańską plastyczkę Shirin Neshat, z którą nawiązał bliską współpracę. Pierwszym wspólnym dziełem była dwuekranowa instalacja filmowa pt. Turbulent wyreżyserowana przez Neshat, w której wystąpili Azari i Sussan Deyhim. Dzieło zdobyło Złotego Lwa, czyli najwyższą nagrodę prestiżowego Biennale Sztuki w Wenecji w 1998 roku.
Następne wspólne dzieło, Rapture (1999) napisane przez Azari i Neshat, zostało okrzyknięte „arcydziełem” przez krytyka sztuki i filozofa Arthura Danto, którego głos się liczy w sztuce współczesnej. Od tego czasu artyści stworzyli razem ponad piętnaście instalacji wideo i plastycznych wystawianych w wielu muzeach i na festiwalach sztuki na całym świecie.
W 2000 roku artysta rozpoczął pracę nad własną ekranową interpretacją Kafki, w ramach której adaptował trzy opowiadania pisarza w formie trylogii zaprezentowanej jako jego pierwszy film fabularny, K, który miał premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2002 roku oraz był pokazywany m.in. na festiwalach filmowych w Moskwie i Los Angeles.
W 2003 roku nakręcił pseudodokument Maria de Los Angeles będący refleksją nad aspektem kolonializmu i wyzysku w robieniu filmów w obcym kraju.
W latach 2003-2006 pracował nad dziełem Windows, czyli zbiorem dziewięciu filmów krótkometrażowych będących zarówno formalistycznym eksperymentem na języku filmowym, jak i formą podglądania życia ludzi i kultury, które wciąż wydają się odległe. Windows miał swoją premierę w 2006 roku na Festiwalu Filmowym Tribeca i na festiwalu w Locarno. Dzieło było prezentowane też jako instalacja wideo w licznych muzeach i galeriach.
Kolejny utwór to Women Without Men, film fabularny napisany i wyreżyserowany we współpracy z Neshat, który splata losy czterech irańskich kobiet latem 1953 roku – w kluczowym momencie historii Iranu, kiedy miał miejsce zamach stanu poprowadzony przez Amerykę. Women Without Men zdobył Srebrnego Lwa za reżyserię na festiwalu filmowym w Wenecji w 2010 roku. Pokazywany był też na festiwalu MOMA Nowi Reżyserzy/Nowe Filmy oraz m.in. na festiwalach filmowych w Londynie, Rotterdamie, Toronto i Sundance.
King of Black, czyli krótkometrażowy film i instalacja wideo w jednym, został pokazany na 55. Biennale w Wenecji (2013). To jedna część siedmioczęściowego romantycznego poematu epickiego, który napisał XII-wieczny poeta Nezami Ganjav. Artysta otrzymał zlecenie zaadaptowania do roku 2018 całego poematu w formie filmu pełnometrażowego złożonego z siedmiu instalacji wideo.
Obecnie na etapie postprodukcji jest film pełnometrażowy pt. Simple Little Lives, który ma trafić na rynek jesienią 2016 roku. Artysta pracuje też nad filmem fabularnym o życiu i sztuce legendarnej egipskiej śpiewaczki Oum Kulthum. Sam napisał scenariusz, a wyreżyseruje obraz razem z Neshat w 2016 roku.
Fot.: archiwum artysty
