Duński reżyser świateł i scenograf. W latach 1973-2001 był stałym oświetleniowcem Teatru Królewskiego w Kopenhadze, gdzie projektował oprawę świetlną do wielu przedstawień operowych i baletowych. Pracował też dla wielu teatrów zagranicznych i dla znanych twórców baletowych, takich jak: Maurice Béjart, John Neumeier, Peter Schaufuss, Kevin McKenzie i Eayne Eagling. Jako jeden z pierwszych wykorzystywał najnowszą technikę współgrania świateł z ruchem; sam tworzył też scenografię, używając wyłącznie świateł i zapewniając ich bliską interakcję z tancerzami. Z jego współpracy scenograficznej i świetlnej korzystali choreografowie: Tim Rushton i Alexei Ratmansky, a jego nastrojowe światła przyczyniły się również do odświeżenia duńskich baletów klasycznych Augusta Bournonville’a. Był m.in. twórcą świateł do przedstawienia A Folk Tale (Opowieść ludowa) w klasycznej choreografii Bournonville’a ze scenografią zaprojektowaną przez królową duńską Małgorzatę II, za co otrzymał Order Zasługi.
Od 2001 roku współpracuje z Duńskim Baletem Królewskim jako niezależny artysta. Nad światłami do Oniegina Johna Cranko w scenografii Jürgena Rose pracował po raz pierwszy w Kopenhadze (Duński Balet Królewski, 1989), a później też dla londyńskiego Royal Ballet (2001), Houston Ballet (2005), Opery Paryskiej (2009) i Teatru Bolszoj (2013). Przygotowywał światła do tego baletu w wersji scenograficznej Elisabeth Dalton: w Oslo (Norweski Balet Narodowy, 1997), Helsinkach (Fiński Balet Narodowy, 2000), Amsterdamie (Holenderski Balet Narodowy, 2002), Kopenhadze (Duński Balet Królewski, 2002), Budapeszcie (2002), Berlinie (Staatsoper, 2003), Rio de Janeiro (2003), Pradze (2005) i Warszawie (2007), a także w scenografii Piera Luigiego Samaritani i Roberty Guidi di Bagno (La scala, 2004).
Projektował światła do realizacji dwóch innych baletów Johna Cranko: Poskromienie złośnicy w La scali (2003), w Oslo (2004), Lipsku (2005) i Tuluzie (2005) oraz do Romea i Julii w Pekinie (Chiński Balet Narodowy, 2006), Berlinie (Staatsballett, 2012). Był reżyserem świateł Dziadka do orzechów w choreografii Toera van Schayka i Wayne’a Eaglinga (Fiński Balet Narodowy, 2002) oraz Rajmondy wystawionej przez Annę-Marię Holmes wg Mariusa Petipy (tamże, 2003) i przeniesionej potem przy współudziale realizatorskim Kevina McKenzie do repertuaru American Ballet Theater (Metropolitan Opera, 2004). Pracował także z choreografem Peterem Schaufussem nad realizacją baletu Bournonville’a La Sylphide w Operze Lipskiej (2005). W 2013 przygotował scenografię, światła i projekcje wideo do baletu La Ventana Bournonville’a dla Królewskiego Baletu Duńskiego.
fot. archiwum artysty
