Urodzony w 1972 w Łodzi, jeden z czołowych przedstawicieli średniego pokolenia bas-barytonów na świecie, specjalizujący się w muzyce niemieckiej. Ukończył wydział aktorski łódzkiej PWSFTviT, a także śpiew solowy na Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie i Wyższej Szkole Muzycznej im. C. M. von Webera w Dreźnie w klasie Christiana Elßnera. Debiutował jako aktor w filmie Andrzeja Wajdy pt. Pierścionek z orłem w koronie. Następnie występował w licznych produkcjach filmowych, telewizyjnych i teatralnych w Polsce, m.in. jako Tristan w telewizyjnej adaptacji Tristana i Izoldy w reżyserii Krystyny Jandy. Pracował też jako reżyser teatralny. Wyreżyserował m.in. Cyda Corneille'a w Teatrze Adekwatnym w Warszawie (1996). Był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki (1997), Fundacji Alfreda Toepfera w Niemczech (1998‒2000), Fundacji Kultury i Sztuki banku Stadtsparkasse Dresden w Niemczech (1999). Zdobył II nagrodę podczas 33. Konkursu Wokalnego im. A. Dvořaka w Karlovych Varach (1998). W 2004 został wyróżniony Nagrodą im. A. Petersena za wyjątkowe osiągnięcia artystyczne w Teatrze Narodowym w Mannheim.
Jako śpiewak operowy zadebiutował w partii Figara w operze Mozarta Wesele Figara w Teatrze Wielkim w Poznaniu (1997). Na scenie niemieckiej po raz pierwszy wystąpił w roli Kecala w Sprzedanej narzeczonej Smetany (Opera w Lipsku, 1999). Pracował na tej scenie w latach 1999‒2000. W roku 2000 przeniósł się do Teatru Miejskiego w Lubece, gdzie śpiewał Procidę w Nieszporach sycylijskich Verdiego (2000), Pandolfa w Kopciuszku Masseneta (2000), Oresta w Elektrze Straussa (2001), Ramphisa w Aidzie Verdiego (2001), a także w Nosie Szostakowicza (2002).
Jako młody artysta występował w wielu niemieckojęzycznych teatrach operowych. Od sezonu 2002/2003 pracował w Teatrze Narodowym w Mannheim, gdzie wykonywał takie partie, jak: Orest w Elektrze Straussa, Pimen w Borysie Godunowie Musorgskiego, Sarastro w Czarodziejskim flecie, Król Marek w Tristanie i Izoldzie, Amfortas w Parsifalu i Wotan w tetralogii Pierścień Nibelunga Wagnera, Osmin w Uprowadzeniu z Seraju, Inkwizytor w Don Carlosie, Melitone w Mocy przeznaczenia, Jochanaan w Salome Straussa. W 2005 zadebiutował jako Sarastro w Operze w Stuttgarcie, potem jako Osmin w Düsseldorfie. W tamtejszym teatrze śpiewał także Melitone w Mocy przeznaczenia oraz Wotana w Złocie Renu (2006). W 2006 zadebiutował w Operze Praskiej (Státní Opera) w Nieszporach sycylijskich jako Procida. W Operze w Düsseldorfie pracował w latach 2006–2014. Partie w tym teatrze to: Bottom – Sen nocy letniej Brittena, Kurwenal – Tristan i Izolda, Golaud – Peleas i Melizanda Debussy’ego, Selim – Turek we Włoszech, Amfortas – Parsifal, Barak – Kobieta bez cienia, Balstrode – Peter Grimes, Holender – Latający Holender, tytułowy Falstaff i Escamilio – Carmen. Począwszy od roku 2006 występuje regularnie w corocznych Dniach Wagnerowskich w Budapeszcie pod dyrekcją muzyczną Adama Fischera. W październiku 2007 zadebiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie jako Eremit w Wolnym strzelcu pod dyrekcją Antoniego Wita, w 2008 jako Alberyk w Pierścieniu Nibelunga w Semperoper w Dreźnie pod dyrekcją Petera Schneidera, w lipcu zaś 2008 w roli Dr. Kolenatego w Sprawie Makropulos Janáčka w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego w Teatro Real w Madrycie. Debiut w roli Alberyka (Pierścień Nibelunga) miał miejsce w Deutsche Oper Berlin w 2010. W 2011 śpiewak zadebiutował w Opéra National de Paris jako Biterolf (Tannhäuser), w 2012 w Waszyngtonie jako Pizarro w koncertowym wykonaniu Fidelia pod dyrekcją Christopha Eschenbacha, następnie podczas Salzburger Festspiele jako Stolzius w Żołnierzach – operze niemieckiego kompozytora Bernda Aloisa Zimmermanna. W 2014 roku artysta zadebiutował w nowojorskiej Carnegie Hall jako Jochanaan w koncertowym wykonaniu Salome Straussa. W październiku 2015 Konieczny zadebiutował w Lyric Opera w Chicago w partii Wozzecka. Amerykańska prasa pisała jednomyślnie o ogromnym sukcesie całej produkcji oraz śpiewającego rolę tytułową Polaka.
Od tego czasu Konieczny występuje regularnie na wszystkich znaczących scenach operowych świata. Ogromne znaczenie miały debiuty na Festiwalu w Bayreuth latem 2018 w premierze Lohengrina oraz wiosną 2019 w Metropolitan Opera w Nowym Jorku w Pierścieniu Nibelunga, jak i 2022 w Operze w Zurychu w swojej sztandarowej roli Wotana w nowej inscenizacji Pierścienia Nibelunga.
Dyskografia Koniecznego jest bardzo liczna. W roku 2013 ukazały się na rynku dwa nagrania Pierścienia Nibelunga. W pierwszym z nich, pod dyrekcją Marka Janowskiego, wydanym przez Pentatone Classics Konieczny wykonuje partię Wotana, w drugim, pod batutą Christiana Thielemanna, wydanym przez Deutsche Grammophon śpiewa partię Alberyka. Oba nagrania spotkały się z uznaniem słuchaczy i krytyki. W 2015 ukazało się kolejne nagranie płytowe Złota Renu pod dyrekcją sir Simona Rattle’a. Wraz z pianistą Lechem Napierałą artysta nagrał już 6 albumów solowych z muzyką kameralną.
Opera Wiedeńska jest od 2009 roku artystycznym domem artysty. Partie, w których tu występuje, to: Jack Rance (Dziewczyna z Dzikiego Zachodu), Alberyk i Wotan (Pierścień Nibelunga), Amfortas (Parsifal), Holender (Latający Holender), Scarpia (Tosca), Mandryka (Arabella), Jochanaan (Salome) i inne. Artysta wystąpił w tym teatrze już blisko dwieście razy, został tu odznaczony honorowym obywatelstwem austriackim (2017) oraz najwyższym odznaczeniem zawodowym, tytułem Kammersängera Opery Wiedeńskiej (2019).
Konieczny, jako wykonawca dzieł oratoryjnych, współpracował z takimi dyrygentami, jak: Kent Nagano (Pasja wg św. Mateusza Bacha w São Paulo i Rio de Janeiro, 2008) Marek Janowski (IX Symfonia Beethovena w Berlinie, 2008), Daniele Gatti (Requiem Verdiego w Musikverein w Wiedniu), Krzysztof Penderecki (Siedem bram Jerozolimy, 2009, 2010 oraz Pasja wg św. Łukasza, 2010), Ricardo Chailly (IX Symfonia Beethovena, 2020), David Afkham (koncertowe wykonanie Salome Straussa 2022). W niedalekiej przyszłości artystę będzie można usłyszeć m.in. na scenie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Metropolitan Opera, La Scali, Bayreuther Festspiele, Lyric Opera of Chicago, Opera w Zurychu.
fot. Klaudia Taday
