Werther

Dramat muzyczny w 4 aktach (pięciu obrazach)
Libretto: Édouard Blau, Paul Millet i Georges Hartmann wg Johanna Wolfganga Goethego
Prapremiera: 16.02.1892, Paryż
Premiera tej inscenizacji: 14.01.1995, Amsterdam
Oryginalna francuska wersja językowa z polskimi i angielskimi napisami
Utwór Werther pochodzi z materiałów wydawnictwa Wise Music Group

„Gdyby nie myśl o samobójstwie, już dawno bym się zabił” – to słynny bon mot Emila Ciorana, mistrza cierpienia duchowego, który całą swoją twórczość poświęcił utyskiwaniu na nędzę kondycji ludzkiej (a pozostawił po sobie tysiące wydanych stron owych biadoleń, czym w myśl innego swojego aforyzmu, skutecznie odwlekał zamach na własne życie). W operze klasycznej trup ściele się gęsto, samobójstwa z miłości niespełnionej, niemożliwej albo zawiedzionej trudno zliczyć, zwykle jednak ofiarami są kobiety. Pod tym względem opera Masseneta oparta na sławetnej powieści epistolarnej młodego Goethego jest wyjątkowa – to mężczyzna, a właściwie chłopak, najsłynniejszy romantyczny kochanek, którego pokonują weltschmerz wespół z fatalnie ulokowaną obsesją miłosną – wypala sobie w łeb. Werther jest zatem jednym wielkim wyśpiewanym listem samobójczym, a zdarza się, że i to samobójstwo bywa odwlekane, jak w premierowej wersji inscenizacji Willy’ego Deckera, kiedy Piotr Beczała jako tytułowy bohater nie mógł się zastrzelić, póki nie zabisował pieśni Osjana (Pourquoi me reveiller). Zaiste, to jedna z najsłynniejszych arii tenorowych i choćby tylko dla jej wysłuchania warto z Wertherem pocierpieć.

Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
Chór dziecięcy „Artos” im. Władysława Skoraczewskiego