Tosca
Giacomo Puccini
-
AKT I
50 min
-
Przerwa
20 min
-
AKT II
45 min
-
Przerwa
20 min
-
AKT III
30 min
Czas trwania: ok. 3 h
- Zobacz zdjęcie: proj. graf. Adam Żebrowski
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
- Zobacz zdjęcie: fot. Krzysztof Bieliński
Opera w trzech aktach
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa wg sztuki Victoriena Sardou
Prapremiera: 14.01.1900, Rzym
Premiera tej inscenizacji: 23.02.2019, TW-ON
Oryginalna włoska wersja językowa z polskimi i angielskimi napisami
Informujemy, że z niektórych miejsc III balkonu widoczność tablicy świetlnej może być ograniczona.
Arie operowe – publiczność masowo przychodzi do opery właśnie po tę zbiorową ekstazę rozpoznania. Tosca układa się jak idealny akt miłosny: napięcie, także muzyczne, rośnie przez dwa akty, by znaleźć swój moment szczytu w E lucevan e stelle – jednym z najpiękniejszych momentów w historii muzyki operowej, tak mocno wrośniętym w zbiorową (pod)świadomość, że zda się: zna ją każdy. Puccini oprócz talentu miał, jako kompozytor, tę istotną cechę, że jego muzyka jest bardzo emocjonalna, wspiera dramaturgię. Kiedy więc Cavaradossi w celi śmierci tęsknie wdycha nad pięknem świata, który przyjdzie mu opuścić, o wzruszenie nietrudno. Publika w odruchu wdzięcznej rozkoszy zwykła nagradzać oklaskami wykonawców tej partii. W 2016 roku w wiedeńskiej Staatsoper światowej sławy tenor Jonas Kaufmann rozgrzał publiczność tak, że ta przerwała spektakl wielominutową owacją, zmuszając artystę do bisu. A potem przerwa się wydłużyła, bo występująca jako Tosca Angela Gheorghiu śmiertelnie obrażona wyszła na scenę, by kontynuować rolę dopiero po rozpaczliwych błaganiach dyrektora. Warto się przekonać, czy podobne uniesienia towarzyszą widowni spektaklu Barbary Wysockiej, która przeniosła akcję Toski w lata siedemdziesiąte – włoski „czas ołowiu”, lata terroru.
Obsada
- Tosca
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Tosca
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Tosca
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Tosca
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Tosca
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Tosca
- Cavaradossi
- Scarpia
- Angelotti
- Zakrystian
- Spoletta
- Sciarrone
- Tosca
Realizatorzy
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
- Dyrygent
- Reżyseria
- Scenografia
- Kostiumy
- Choreografia
- Reżyseria świateł
- Projekcje video
- Projekty charakteryzacji i fryzur
- Przygotowanie chóru
- Przygotowanie chóru dziecięcego
Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
Chór dziecięcy „Artos” im. Władysława Skoraczewskiego
Streszczenie
-
AKT I
9:00 Mario Cavaradossi, artysta malarz, pracuje w zabytkowej kaplicy, odnawiając fresk przedstawiający Marię Magdalenę. Nie wie, że w świątyni ukrył się Cesare Angelotti, zbieg z więzienia. Zakrystian pomaga malarzowi w przygotowaniach, potem odchodzi. Angelotti, myśląc że jest sam, wychodzi i natyka się na Cavaradossiego. Ten obiecuje mu swoją pomoc. W tym momencie zjawia się jednak zazdrosna kochanka malarza, sławna śpiewaczka Floria Tosca. Cavaradossi ukrywa uciekiniera. Tosca widząc zmieszanie malarza, podejrzewa go o zdradę. Cavaradossi przekonuje ją o swojej miłości i odsyła, po czym wraz z Angelottim opuszczają kościół.
11:00 Zakrystian przekazuje wieść o domniemanym zwycięstwie wojsk systemowych nad siłami rewolucji.
Zarządzone zostają przygotowania do Te Deum oraz wieczorny specjalny koncert, podczas którego zaśpiewać ma Tosca. Nagle zjawia się Scarpia, prefekt rzymskiej policji, w asyście swoich ludzi. Przeszukuje kościół w poszukiwaniu zbiega i pośród wielu śladów obecności Angelottiego znajduje wachlarz hrabiny Attavanti, siostry Angelottiego, która najprawdopodobniej pomogła bratu się ukryć.
11:30 Powraca Tosca, szuka Cavaradossiego, ale zamiast niego spotyka Scarpię, który wyraźnie zabiega o jej względy i sugeruje, że Cavaradossi ma romans z hrabiną Attavanti. Doprowadza tym Toskę do wściekłości i rozpaczy. Kiedy zazdrosna Tosca wybiega z kościoła, by rozmówić się z narzeczonym w jego willi, Scarpia rozkazuje ją śledzić. Akt pierwszy kończy aria Scarpii, który daje wyraz swojemu pożądaniu. -
AKT II
20:00 Kwatera główna policji, Palazzo Farnese. Scarpia rozmyśla o Tosce. Przychodzi Spoletta i zdaje Scarpii raport z przeszukania willi Cavaradossiego: wprawdzie nie znalazł zbiega, ale za to aresztował malarza. W innej części budynku rozpoczyna się koncert Toski, transmitowany przez telewizję. Zostaje wprowadzony Cavaradossi – pytany o pomoc udzieloną Angelottiemu zaprzecza i wskazuje na brak dowodów.
21:00 Przychodzi Tosca. Cavaradossi zostaje odprowadzony na dalsze przesłuchanie i tortury. Scarpia szantażując Toskę cierpieniem ukochanego, próbuje wydobyć od niej informację o miejscu, gdzie schronił się więzień. Tosca pod wielkim naciskiem łamie się i zdradza tajemnicę: Cavaradossi ukrył Angelottiego w studni w ogrodzie. Sciarrone, jeden ze zbirów Scarpii przynosi wiadomość o klęsce wojsk reżimu. Cavaradossi szydzi ze Scarpii, ciesząc się z jego przegranej. Zostaje skazany na śmierć.
24:00 Tosca zostaje sama ze Scarpią, który wyznaje jej, że od dawna ją obserwuje i że jest ona obiektem jego pożądania. Zszokowana Tosca błaga go o uwolnienie Cavaradossiego. Jednak cena jest wysoka, śpiewaczka ostatecznie przystaje na układ, w którym w zamian za życie Cavaradossiego i przepustkę pozwalającą na opuszczenie Rzymu ma oddać się Scarpii. W kulminacyjnym momencie Tosca zabija Scarpię, zabiera podpisany przez niego glejt i ucieka. -
AKT III
03:00 nad ranem Zamek Świętego Anioła – więzienie, w którym Cavaradossi czeka na stracenie. Skazany odmawia spotkania z księdzem, ale chce napisać ostatni list do Toski. Wbiega Tosca. Opowiada o zabójstwie Scarpii oraz o pomyśle, który może ocalić życie ukochanego: instruuje go, jak powinien upaść po rozstrzelaniu, które zgodnie z ostatnim rozkazem Scarpii ma być mistyfikacją.
04:00 Cavaradossi zostaje odprowadzony na miejsce stracenia. Tosca obserwuje przygotowania do egzekucji, a potem fikcyjne rozstrzelanie. Kiedy jednak pełna nadziei podbiega do ukochanego, odkrywa, że Scarpia ją oszukał i Mario nie żyje. Wkracza policja, która w międzyczasie odkryła morderstwo Scarpii. Tosca wyrywa się strażnikom i popełnia samobójstwo.
Sponsorzy
-
Partnerzy Akademii Operowej
-
Partnerzy Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
-
Patroni medialni
-
Partner wydarzenia