La Bohème

Giacomo Puccini

Daty spektakli

Sceny liryczne w czterech obrazach (aktach)
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Prapremiera:1.02.1896, Teatro Regio w Turynie
Premiera tej inscenizacji: 3.12.2021, TW-ON
Oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami

Zanim Giacomo Puccini przystąpił do komponowania La Bohème, która stała się jedną z najczęściej grywanych oper świata, planował operę o życiu Buddy. Jednocześnie pociągała go przesycona erotyką Wilczyca z akcją rozgrywającą się na Sycylii. Od tego drugiego projektu odwiodła go pasierbica Wagnera, a wnuczka Liszta, którą przeraziło w tej historii nasilenie brutalności. Puccini z pomocą wytrawnych librecistów – Luigiego Illiki i Giovanniego Giacosy – przystąpił do swobodnej adaptacji Scen z życia cyganerii, głośnej książki Henry’ego Murgera, bez upiększeń ukazującej nędzną wegetację paryskiego „proletariatu artystycznego”. Książka podbiła mnie z miejsca. Poczułem się jak w rodzinie: świeżość, młodość, namiętność, wesołość, łzy wylane w milczeniu, miłość, która daje radość i każe cierpieć. Są tam ludzie, uczucia, jest serce. Ale nade wszystko jest poezja, boska Poezja – zachwycał się Puccini, który znalazł u Murgera sporo znanych sobie przeżyć. Po sukcesie Manon Lescaut (1892) mógł sobie kupić willę w Torre del Lago, ale pamiętał jeszcze głodne i chłodne lata studenckie, które spędził w Mediolanie.

Nic dziwnego, że ten sam temat zainteresował innego kompozytora, który wydźwignął się z biedy i chciał w operze ukazywać „prawdziwe życie”. Mniej więcej w tym samym czasie co Puccini, do komponowania La Bohème przystąpił Ruggero Leoncavallo, autor genialnych Pajaców. Obaj twórcy starli się ze sobą w polemice prasowej, ale to Puccini rozstrzygnął spór: Niech on komponuje, i ja będę komponował, a publiczność osądzi. Tak też się stało ze stratą dla Leoncavalla, o którego La Bohème nikt dziś nie pamięta, tak bardzo przesłonił ją czar nieśmiertelnej muzyki rywala.

Czwórka młodych artystów: Schaunard, Rodolfo, Colline i Marcello wyrusza w miasto w zimowy wieczór. Kiedy Rodolfo poznaje Mimi, jest to miłość od pierwszego wejrzenia. Zakochują się w sobie, zanim zdążą się sobie przedstawić. Marcello natomiast jest zdruzgotany, ponieważ spotyka swą byłą kochankę Musettę, która teraz owija sobie wokół palca bogatego Alcindora. To czas miłości i szalonej zabawy. Kilka miesięcy później Marcello znów żyje w burzliwym związku z Musettą, a borykający się z brakiem pieniędzy Rodolfo porzuca ciężko chorą Mimi, sfrustrowany i przerażony swoją bezradnością wobec jej cierpienia. To czas frustracji, zazdrości i zagubienia. Mimi i Rodolfo spotkają się ponownie, jednak wtedy na pomoc i na miłość będzie już za późno.

La Bohème reżyseruje Barbara Wysocka, która inscenizowała wcześniej na warszawskiej scenie opery Philipa Glassa (Zagłada domu Usherów), Pascala Dusapina (Medeamaterial), Eugeniusza Knapika (Moby Dick), Ludomira Różyckiego (Eros i Psyche) i Giacoma Pucciniego (Tosca). 

Barbara Wysocka, reżyserka: La Bohème to opowieść o wielkich emocjach, rozstaniach i powrotach, o bezwzględnym przeznaczeniu i utracie. Co będzie w tej inscenizacji najważniejsze? Obraz społeczności artystów w pejzażu wielkiego miasta, temat choroby jako „nocnej strony życia” i historia miłości, która nie zawsze zwycięża i czasem jednak przegrywa z chorobą i śmiercią.

KUP PROGRAM ELEKTRONICZNY W FORMACIE EPUB I PDF 

Obsada

2024-04-05 | 19:00

Realizatorzy

Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

Chór dziecięcy „Artos” im. Władysława Skoraczewskiego

oraz tancerze, epizodyści

Streszczenie

  • AKT I

    Zimowy wieczór. Przyjaciele artyści, Rodolfo i Marcello, marzną w wynajmowanym wspólnie mieszkaniu. Warunki są trudne, odcięto im ogrzewanie. Rodolfo decyduje się poświęcić swój scenariusz, by choć na chwilę wzniecić ogień i się ogrzać. Dołącza do nich Colline, a następnie Schaunard z torbą jedzenia, winem i pieniędzmi. Mężczyźni postanawiają wyjść na miasto, pojawia się jednak Benoît, właściciel budynku, żądając zaległego czynszu. Przyjaciele w sprytny sposób pozbywają się go. Gaśnie światło - w budynku wyłączono prąd. Marcel, Colline i Schaunard wychodzą, Rodolfo zostaje, by przy świetle świec dokończyć artykuł. Do mieszkania przychodzi dziewczyna, prosi o ogień. Przedstawia się jako Mimì, jest zmarznięta i osłabiona. Rodolfo jest nią oczarowany, nalewa jej wina, rozmawiają. Błyskawicznie rodzi się między nimi uczucie. Wychodzą, by dołączyć do pozostałych przyjaciół.

  • AKT II

    Miasto tętni świąteczną energią. Przyjaciele przechadzają się w tłumie. Bawią się, tańczą, rozmawiają. Schaunard kupuje gitarę, a Colline płaszcz. Marcello szuka towarzystwa kobiet. Trwa występ ulicznego akrobaty, Parpignola. Siadają w Cafè Momus. Tam dołączają do nich Mimì i Rodolfo. Rodolfo przedstawia Mimì przyjaciołom. Nagle pojawia się Musetta, dawna kochanka Marcella, z nowym partnerem u boku. Alcindoro jest bogaczem. Wściekła, że Marcello ją ignoruje, Musetta próbuje zwrócić jego uwagę, a następnie pozbywa się Alcindora, by spędzić resztę wieczoru z Marcellem. Panuje atmosfera radości i podniecenia, a śpiew przyjaciół miesza się z dźwiękami orkiestry i okrzykami pijanego tłumu.

  • AKT III

    Świt, przedmieścia. Świat wydaje się ginąć pod śniegiem. Na ulicy pojawia się Mimì. Szuka Marcella, mówi mu, że Rodolfo ją opuścił. Kiedy nadchodzi Rodolfo, Mimì chowa się w pobliżu i słyszy jego rozmowę z Marcellem. Rodolfo ujawnia, że zostawił Mimì, ponieważ przeraża go jej choroba. Mimì wybiega z ukrycia, kochankowie w gorzkiej rozmowie wspominają chwile spędzone razem, odwlekają moment rozstania. W tym samym czasie Marcello kłóci się z Musettą.

  • AKT IV

    Rodolfo i Marcello próbują pracować. Obaj tęsknią za swoimi kochankami. Schaunard i Colline przychodzą z kolacją, która tym razem okazuje się dość podła. Artyści poprawiają sobie nastrój szaleńczym tańcem, który przerywa niespodziewane pojawienie się Musetty. Za Musettą wchodzi wycieńczona Mimì. Jej stan jest ciężki. Przyjaciele wiedzą, że nie pozostało jej wiele czasu, więc zostawiają ją i Rodolfa samych. Mimì i Rodolfo rozmawiają o miłości i szczęściu, wspominają dobry czas. Wracają pozostali. Mimì zasypia w towarzystwie przyjaciół. Rodolfo jest pełen nadziei, jednak Mimì umiera we śnie.

Sponsorzy

  • Mecenasi Teatru Wielkiego - Opery Narodowej | Partnerzy Akademii Operowej

  • Partnerzy Teatru Wielkiego - Opery Narodowej

  • Patroni medialni

  • Partner medialny